Ιστορίες που τις είπε ο δρόμος. Δεν πρόκειται για ιστοριούλες βγαλμένες από το μυαλό της συγγραφέως (ιστορία=παραμυθάκι). Είναι ιστορίες κανονικές. Συνέβησαν. Χιλιάδες μαθητές μαθαίνουν κάποιες νύξεις από αυτές στα σχολεία τους, στης Ιστορίας το μάθημα κυρίως.
Μόνο που εδώ, αναγνώστη μου, δεν έχει παπαγαλίες και “πάρε δυο κεφάλαια να γράψεις τεστ παιδί μου”, ούτε φλύαρα στοιχεία που θα ξεχάσεις μια εβδομάδα μετά. Η Μαρία Αγγελίδου στο βιβλίο της αυτό φωτίζει τέσσερις ξεχωριστές προσωπικότητες της ελληνικής ιστορίας διαλέγοντας το δικό της αφηγηματικό δρόμο, έναν δρόμο εύρυθμο, ευχάριστο και ευφάνταστο. Οι 4 ιστορίες του βιβλίου δεν κρέμονται από γεγονότα και ημερομηνίες, δεν αποσκοπούν στην συμπυκνωμένη παράθεση όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών, δεν μπαίνουν στο καλούπι σχολικού ή πανεπιστημιακού συγγράμματος.
Οι Ιστορίες του… Δρόμου ακολουθούν το δρόμο του κεντρικού ήρωά τους, στέκονται πάνω στον ώμο της προσωπικότητάς του, στις ιδιαίτερες επιλογές του. Παίρνουν έναν μόνο δρόμο της πορείας του και τον κοσμούν με το περπάτημά τους.
Σε αδρές γραμμές:
Ο Δρόμος ο Σωστός (ο δρόμος του Λυκούργου): πώς η Σπάρτη έγινε μέσα σε λίγα χρόνια από ένας τόπος τεμπελιάς, ανομίας και ανηθικότητας, η ισχυρότερη ελληνική πόλη αλλά και ένα αμάμαστο πρότυπο και τρόπος ζωής; Το οφείλει στο Λυκούργο και στην εσωτερική του μάχη με τον Ηρακλή και το δρόμο της αρετής και της κακίας. Έναν ανιδιοτελή οραματιστή ενός άλλου κόσμου.
Ο Δρόμος ο απίστευτος (ο δρόμος του Κτησία): την εποχή του χρυσού βασιλιά Αρταξέρξη της Περσίας, υπήρξε ένας νέος γιατρός (από τρανή οικογένεια γιατρών) με τέτοια φήμη που τον φώναξε ο βασιλιάς ως ακόλουθό του σε κάθε συνάντηση, συμβούλιο και στιγμή του. Κι ο Κτησίας θα μάθει και θα πει τόσες απίθανες ιστορίες που χάνεται στα βάθη της ιστορίας ποια ήταν πραγματική και… λιγότερο.
Ο Δρόμος ο Πολύς (ο δρόμος του Αλκιβιάδη): του νεαρού, πανέξυπνου, πλούσιου και όμορφου Αθηναίου που έζησε το τέλος της σπουδαίας εποχής της Αθήνας και από κάποιες συμπτώσεις της τύχης και της ιστορίας δε μιλάμε σήμερα για Μέγα Αλκιβιάδη αλλά για Μέγα Αλέξανδρο. Γιατί ήταν πολύς σε όλα του.
Ο Δρόμος με την Άμμο (ο δρόμος του Αρχιμήδη): ενός νέου που μεγάλωσε -τυχερός- μέσα σε ένα περιβάλλον με αστέρια, αριθμούς, σχήματα και γράμματα. Ένα περιβάλλον που έκανε πιο κοφτερό το ξυράφι που είχε στο μυαλό του ήδη. Κι ένα περιβάλλον που έβγαλε στην επιφάνεια έναν ιδιαίτερο εφερευτή μα πάνω απ’ όλα μια απαστράπτουσα ευφυία.
Θα βρείτε απολαυστική την αφηγηματική τεχνική της συγγραφέως που τρεμοπαίζει σα φλόγα ανάμεσα στην ιστορία, το παραμύθι και την μυθοπλασία, τη φιλοσοφία (μη φοβάσαι πια αυτή τη λέξη, Έλληνά μου) και την απλή απόλαυση. Θα δείτε την ιστορία με άλλο μάτι και θα μου μοιάσετε στα σίγουρα: θα πιάσετε τον εαυτό σας να ψάχνει σε ίντερνετ και βιβλία για τον Αλκιβιάδη και τον Λυκούργο.
ΗΊριδα Σαμαρτζή (που σε λίγες μέρες θα έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε στο elniplex) για ακόμα μία φορά εικονογραφεί σε τόσο υψηλό επίπεδο μιλώντας σε μυημένα και μη βλέμματα, ζωγραφίζοντας πτυχές των ιστοριών του βιβλίου ισορροπώντας στις πραγματικότητες των ιστοριών και στο αυτόνομο ταξίδι των εικόνων. Αγνοώ ποιο είναι το ταβάνι της ποιότητάς της. Μπορεί να μην το ξέρει κι η ίδια.
Βραβείο βιβλίου γνώσεων από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου πέρσι (2014). Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Προτείνεται άφοβα.
ΥΓ: Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε πως φτιάχνουμε, πως γράφουμε και πως εικονογραφούμε τα σχολικά βιβλία; Να τα ανοίγει ο μαθητής και να μη στρέφει μεμιάς το βλέμμα αλλού να μας περνά από το μυαλό άραγε;
Βραβείο βιβλίου γνώσεων 2014 Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Greekibby)
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ιστορίες που τις είπε ο δρόμος |
| Συγγραφέας: | Μαρία Αγγελίδου |
| Εικονογράφηση: | Ίρις Σαμαρτζή |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο |
| Σελίδες: | 88 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-566-032-1 |
