Στη μεγάλη μας συλλογή χριστουγεννιάτικων γιορτών υπάρχουν πολλά θαύματα, μεγάλα και μικρότερα.Ένα από αυτά είναι το γνωστό παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά “Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι” το οποίο προσφέρεται εξόχως για μεταφορά στο θεατρικό σανίδι του σχολείου για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή μας.
Και ναι πάλι Τριβιζάς στο elniplex γιατί ο άνθρωπος έχει το χάρισμα και είναι απλά φανταστικός στην ύφανση τέτοιων μοναδικών ιστοριών.
Αρχικά διαβάζουμε στα παιδιά το βιβλίο «Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι». Το συζητάμε, κάνουμε πρόχειρη αναπαράσταση.
Κατόπιν, βλέπουμε το παραμύθι σε animation. Δείτε στο youtube πατώντας εδώ. Απευθύνεται σε παιδιά από 3,5 ετών και μπορούν να το παρακολουθήσουν ευχάριστα παιδιά ως και 10-11 ετών.
Η σκηνοθεσία είναι των Παναγιώτη Ράππα και Άγγελου Ρούβα. Παραγωγή 2007.
Είναι πραγματικά μια πανέμορφη ταινία κινουμένων σχεδίων, μικρή σε διάρκεια, που σε βάζει αμέσως σε σκέψεις για το πώς θα το προσαρμόσεις σε θεατρικό.
Δημιουργούμε κατάλληλη ατμόσφαιρα, σβήνουμε τα φώτα, στήνουμε τις καρέκλες σαν να είμαστε σε κινηματογραφική αίθουσα και άμα έχουμε πολλά κέφια, φτιάχνουμε και μερικά μπολ…ποπ κορν. Προσπαθούμε να ενθουσιάσουμε τα παιδιά. Δεν είναι δύσκολο. Αν διαβάσετε το παραμύθι ή δείτε την ταινία, θα μπείτε αμέσως στο κλίμα, θα νιώσετε μια εφορία και θα καταλάβετε παρακάτω τι εννοώ.
Λίγα λόγια για την υπόθεση.
Ένα ποντικάκι μένει με τον παππού του σε μια ποντικότρυπα. Θέλει με κάθε τρόπο να αγγίξει ένα αστέρι. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και η οικογένεια που κατοικεί στο σπίτι στολίζει το δέντρο. Το ποντικάκι ενθουσιάζεται καθώς βλέπει το αστέρι στην κορυφή του δέντρου και αποφασίζει να το αγγίξει. “Ποτέ δε θα καταφέρεις να αγγίξεις ένα αστέρι. Είναι πολύ ψηλά”, του μεταφέρει σε γλυκείς τόνους ο παππούς του. Εκείνο δεν πτοείται. Προσπαθεί ξανά και ξανά ώσπου το αστέρι έρχεται…στο σαλόνι του σπιτιού τους! Ναι! Είναι στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Σκαρφαλώνει αλλά κάθε φορά κάποιος, ένα στρατιωτάκι, μια κουκλίτσα, ένα ναυτάκι, το καθυστερούν και προσπαθούν να του αλλάξουν τα σχέδια. Στο τέλος το ποντικάκι καταφέρνει να πετύχει το γλυκό του όνειρο.
Τα σκηνικά
Είναι πολύ απλά. Ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με αστέρι στο πάνω μέρος.
Μια πολυθρόνα ή κάτι για να δίνει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε καθιστικό σπιτιού.
Ένα τζάκι ζωγραφισμένο. Δεν χρειάζεται τίποτα περίπλοκο.
Τα κοστούμια
Απλά και απέριττα αρκεί η ομάδα να είναι ομοιόμορφη. Επενδύστε μόνο σε κάποια αξεσουάρ που σίγουρα πολλά από τα παιδιά έχουν ήδη στο σπίτι τους. Ζητήστε και ανταλλάξτε ότι έχει ο καθένας. Οι στρατιώτες φορούσαν μαύρα ρούχα. Καπέλα δικής μας κατασκευής και κρατούσαν σπαθιά. Τα ελάφια καφέ ρούχα, ένα στεφανάκι με κερατάκια και μύτη κόκκινη με κραγιόν.
Οι ρόλοι
Επειδή οι ρόλοι του βιβλίου είναι λίγοι μπορούμε να προσθέσουμε δικά μας στολίδια ή να φτιάξουμε ομάδες παιδιών με στολίδια.
Πχ. Η οικογένεια μαμά-μπαμπάς και παιδιά που στολίζουν το δέντρο.
5 στρατιώτες με έναν αρχηγό (που θα ξεκινήσει την κουβέντα και θα κατευθύνει την ομάδα και τα χορευτικά της)
5 κούκλες
1 ναυτάκι και 3 πειρατές ή όλα τα παιδιά ντυμένα ναυτάκια
5 ελαφάκια
1 αστέρι
2 ποντίκια (Παππούς και εγγονός)
Προσθέστε ή αφαιρέστε ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών της τάξης σας.
Σας παραθέτουμε ένα μέρος και ιδέες. Τα λόγια είναι όλα από την ταινία και το βιβλίο.
Τα στολίδια πχ. οι στρατιώτες λένε τα λόγια του τραγουδιού της ταινίας ένας ένας με την σειρά και μετά ακολουθεί το τραγούδι ολόκληρο μαζί με το χορευτικό δικής μας επινόησης.
Αφηγητής
Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που το λέγανε Ποντικούλη Τρωκτικούλη.
Ο Τρωκτικούλης ο Ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό, ήθελε να τα αγγίξει.
Διάλογος ποντικός με παππού
-Παππού σήκωσέ με σε παρακαλώ στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
-Δεν γίνεται αυτό που ζητάς εγγονάκι μου. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τα αγγίξει κανείς.
-Μα γιατί είναι τόσο ψηλά παππού;
-Είναι τόσο ψηλά για να μην τα αγγίζουνε τα ποντικάκια και λερώνεται η ασημόσκονή τους…
-Εγώ όμως παππού μια μέρα, να το δεις, θα αγγίξω ένα αστεράκι.
Αφηγητής
Και τι δεν έκανε το Ποντικάκι για να αγγίξει ένα αστεράκι. Έπαιρνε φόρα και πηδούσε με όλη του την δύναμη όσο πιο ψηλά μπορούσε. Σκαρφάλωνε σε σκουπόξυλα, σε κεραίες τηλεόρασης, σε καμπαναριά. Τίποτα όμως. Όσο και να προσπαθούσε δεν κατάφερνε να αγγίξει ένα αστεράκι.
Ποντικούλης
Ίσως είχε δίκιο ο παππούλης. Ίσως να μην αγγίξω ποτέ στην ζωή μου αστεράκι. Αλλά πάλι, το θέλω τόσο πολύ, που -ποιος ξέρει- ίσως κάποια μέρα να τα καταφέρω.
Αφηγητής
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και η οικογένεια του σπιτιού αποφάσισε να στολίσει το δέντρο. Κάθονται γύρω από κουτιά και τα ανοίγουν. Βγάζουν στολίδια.
Παιδί 1
Μαμά μαμά να βάλω εγώ τις γιρλάντες
Παιδί 2
Εγώ θα βάλω τις καμπανούλες
Παιδί 3
Εγώ τις μπάλες!
Μαμά
Εντάξει παιδιά μην τσακώνεστε!
Όλοι μαζί θα το στολίσουμε και όταν γυρίσει ο μπαμπάς απ’ τη δουλειά θα βάλει τα φώτα.
Χρειαζόμαστε και σκάλα για το αστέρι στην κορυφή.
Αφηγητής
Πέρασαν λίγες μέρες ώσπου ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ βγήκε ο Τρωκτικούλης από την ποντικότρυπα του και τι να δει; Ένα στολισμένο έλατο στην μέση του σαλονιού. Και στην κορφή του ελάτου ένα ασημένιο αστεράκι.
Ο Τρωκτικούλης, έτριψε τα μάτια του σαστισμένος, έκανε πέντε τούμπες από τη χαρά του, έκανε μπροστά, έκανε πίσω και έτρεξε στην ποντικοφωλιά του.
Ποντίκι με Παπού
-Παππού! Παππού! Έλα να δεις! Ένα δέντρο φύτρωσε στη μέση του σαλονιού και στην κορυφή του έχει ένα αστεράκι.
-Είσαι σίγουρος εγγονάκι μου.
-Άμα σου λέω παππού! Θα το αγγίξω. Δεν μου ξεφεύγει! Θα τ’ αγγίξω. Αλλά προτού το αγγίξω, θα πλύνω καλά- καλά τα χεράκια μου για να μην λερώσω την ασημόσκονη του.
Αφήγηση
Έτσι λοιπόν ο τρωκτικούλης έπλυνε τα χέρια του και για καλό και για κακό σαπούνισε τα ποδαράκια του και τα μουστάκια του και την ουρίτσα του και άρχισε να σκαρφαλώνει στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε, σκαρφάλωνε. Ωπ! Συνάντησε ένα ελαφάκι. Είχε μια μύτη κατακόκκινη, λαμπερή και τραβούσε ένα έλκηθρο.
Στρατηγός με ποντίκι
-Γεια σου ποντικάκι. Για πού το’ βαλες;
-Πάω να αγγίξω ένα αστεράκι
-Αστεράκι; Τι νόημα έχει να αγγίξεις ένα αστεράκι;
Έχω να σου προτείνω κάτι πολύ καλύτερο.
-Δηλαδή;
Στρατηγός
-Να γίνεις και συ στρατιώτης. Βλέπεις εκείνο εκεί το κουτί στη βάση του δέντρου; Εκεί μέσα βρίσκονται άλλα δώδεκα στρατιωτάκια. Θα κάνουμε ένα στρατό και θα κατακτήσουμε όλο το σπίτι, θα κυριεύσουμε το μπάνιο. Θα λεηλατήσουμε την κουζίνα και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρούμε κανέναν άλλο στρατό και να τον κατατροπώσουμε. Μετά θα κατακτήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο. Θα είσαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι θα σε τρέμουνε.
Στρατιώτες εμπρός στοιχηθείτε
Ένα δυο ένα δύο άλτ
Το στρατιωτάκι
Μουσική: Μίνως Μάτσας, Κώστας Χριστίδης,
Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς,
Τραγούδι: Γιώργος Ανδρεσάκης
Θα κάνουμε ένα στρατό κι εσένα στρατηγό!!
Πάμε λοιπόν να πολεμήσουμε
και την κουζίνα εμπρός να λεηλατήσουμε
τα φλιτζάνια, τις τσαγιέρες
τα τηγάνια, τις φρουτιέρες
εμπρός, εμπρός, εμπρός
ένας ανίκητος στρατός
κι εσύ μπροστά για αρχηγός (2)
εμπρός, εμπρός, εμπρός!
Πάμε το μπάνιο να ρημάξουμε
και την μπανιέρα εμπρός να ανατινάξουμε
τα σφουγγάρια σε έναν κύκλο
θα τα πιάσουμε στον ύπνο, χα χα!
εμπρός, εμπρός, εμπρός
ένας ανίκητος στρατός
κι εσύ μπροστά για αρχηγός (2)
εμπρός, εμπρός, εμπρός!
Θα μάχεσαι με μίσος και με μένος
κι όλοι θα λένε να ο στρατηγός,
να ο στρατηγός ο δοξασμένος!
Εμπρός, εμπρός, εμπρός
ένας ανίκητος στρατός
κι εσύ μπροστά για αρχηγός
εμπρός, εμπρός, εμπρός!
Τα παιδιά κάνουν τους στρατιώτες βαδίζουνε με ρυθμό, κάνουν στρατιωτικές κινήσεις.
Ποντίκι: Μα εγώ δεν θέλω να είμαι ένας δοξασμένος στρατιώτης ποντικός και όλοι να με τρέμουνε.
Στρατηγός: Τι θέλεις;
Ποντίκι: Να αγγίξω ένα αστεράκι.
Αντίστοιχες δυσκολίες, διάλογοι και “προστριβές” συμβαίνουν και στις επόμενες δύο συναντήσεις του μικρού ποντικού. Πρώτα με την όμορφη κουκλίτσα που προσπαθεί ως άλλη σειρήνα να το ξεμυαλίσει να ζήσουνε μαζί…
Μουσική: Μίνως Μάτσας, Κώστας Χριστίδης,
Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς,
Τραγούδι: Ματίνα Ντούσκου
Σ’ ένα κουκλίστικο σπιτάκι μονοιασμένοι
μια χαρισάμενη ζωή μας περιμένει
θα μ’ αγαπάς, θα σε λατρεύω
τυροπιτάκια και γλυκά θα μαγειρεύω
και θα χορεύουμε μαζί αγκαλιασμένοι
σε κουκλοθέατρα κι οι δυο μας μαγεμένοι
μαζί, μαζί, πάντα μαζί
δε θα περνάμε χωριστά ούτε στιγμή.
Εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ
μες του κουκλόσπιτου τη θαλπωρή.
Το ποντικάκι τα ακούει όλα αυτά με προσοχή. Αλλά δε θέλει κάτι τέτοιο. Δεν είναι το όνειρό του. Και το όνειρο του είναι…ν’ αγγίξει ένα αστεράκι.
“Καλά”, του λέει η κουκλίτσα”. Κάνε του κεφαλιού σου να δούμε τι θα καταλάβεις.
Τα ίδια και στην τελευταία του συνάντηση, με το ναυτάκι.
Το ναυτάκι
Μουσική: Μίνως Μάτσας, Κώστας Χριστίδης,
Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς,
Τραγούδι: Δημήτρης Βέργαδος
Πάμε ταξίδι μακρινό
προς στον απέραντο ωκεανό
στης θάλασσας τα πέρατα
με τις ρουφήχτρες και τα τέρατα
τους Τρίτωνες και τις γοργόνες
τις θύελλες και τους κυκλώνες.
Σε ξωτικά νησιά θαμμένοι
μας περιμένουν θησαυροί
αμύθητοι και μαγεμένοι
του Μαυρογένη πειρατή
Τι ρουμπίνια σαν καρύδια
τι σμαράγδια αστραφτερά
και πετράδια, τι στολίδια
τι ολόχρυσα φλουριά!
Θα ‘σαι ζάμπλουτο ποντίκι
ποντικάκι της χλιδής
θα σου κάνουν υποκλίσεις
και σε μέγαρο θα ζεις!
Τυριόροφον!
Αλλά…τα ίδια: θέλει να αγγίξει ένα αστεράκι! Και αφού φεύγει και από το ναυτάκι, ωωω…μπροστά του, στην κορυφή βλέπει το αστέρι του δέντρου.
Βρείτε τις μουσικές σας στο elniplex, δημιουργήστε τους ρόλους που απαιτεί η τάξη σας και ο αριθμός των παιδιών, γράψτε όμορφα λογάκια (στο βιβλίο υπάρχουν πολλά περισσότερα από την ταινία) και φύγαμε για παράσταση.
