Γράφει το 3ο Νηπιαγωγείο Ν. Μάκρης
Δεν είμαστε από τα προνομιούχα σχολεία. Στεγαζόμαστε σε ένα παλιό, νοικιασμένο κτίριο με μικρή, τσιμεντένια αυλή.Έχουμε όμως όρεξη, όνειρα και διάθεση, όπως πολλοί από σας -είμαστε σίγουροι- που διαβάζετε αυτή την ανάρτηση. Αυτή η διάθεση ένα χρόνο πριν, λειτούργησε μεταδοτικά. Ευτυχώς δεν είναι μόνο οι αρρώστιες μεταδοτικές. Γονείς, εκπαιδευτικοί και παιδιά αποφασίσαμε ότι δεν θέλαμε να βλέπουμε πια το άθλιο συρματόπλεγμα της αυλής μας. Σηκώσαμε τα μανίκια, συλλέξαμε μεταχειρισμένες γλάστρες -ούτε λόγος για αγορά καινούριων-, κάποιοι γονείς έφεραν χώμα και άλλοι φυτά. Η τύχη ήταν με το μέρος μας κι είχαμε και την επιστημονική υποστήριξη δύο γονιών γεωπόνων. Όταν τελειώσαμε το φύτεμα, τα παιδιά διάλεξαν από ένα φυτό. Βρήκαν την ονομασία του στο διαδίκτυο καθώς και πληροφορίες. Στη συνέχεια το κάθε παιδί έγραψε το όνομά του σε μια καρτέλα και την κρέμασε στο φυτό “του”. Ήταν μια κανονική υιοθεσία. Όλη τη χρονιά τα παιδιά φρόντιζαν, μιλούσαν και προστάτευαν τα φυτά τους. Ήταν ο δικός τους κήπος! Ένας κήπος με ονοματεπώνυμο.
