Το αφεντικό με ρώτησε με τον γνωστό, γλυκό του τρόπο. Τι θα κάνεις φέτος με το site; Θα γράψεις; Και αν γράψεις, τι θέματα θέλεις; Και που θα τα βρίσκεις τα θέματα; Σε ποιο κοινό θέλεις να απευθύνεσαι; Συναδέλφους σου εκπαιδευτικούς ή γονείς; Σε ιθαγενείς ή σε εξωγήινους; Θα μπορείς να τηρείς προθεσμίες; Θα είσαι συνεπής; Και αν είσαι ασυνεπής τι τιμωρία πρέπει να σου επιβληθεί;
Σιγά, καλέ μου άνθρωπε! Ούτε γονιός την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου δεν κάνει τόσες ερωτήσεις. Τι θα τρώει; Και τι ώρα θα τρώτε; Θα κοιμάστε; Πού θα κοιμάστε; Και πώς θα κοιμάστε; Μόνο του θα πηγαίνει τουαλέτα; Είναι τούρκικη η τουαλέτα ή σουαχίλι; Θα μάθει να γράφει και να διαβάζει; Θα μάθει να λύνει εξισώσεις ή θα πάει απευθείας στη NASA;
Και βέβαια κατέληξε με την φοβερή, μοναδική προτροπή: «πρέπει να βρεις την ταυτότητα σου τώρα!». Γιατί; Την έχω χάσει; Μίλα ξεκάθαρα, Γιάγκο! Αφού γράφει καθαρά “εκπαιδευτικός”.
Εδώ που τα λέμε βέβαια, λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία, ποιος εκπαιδευτικός, γονιός και μαθητής δεν νιώθει χαμένος; Το «έργο» είναι ίδιο τόσα χρόνια, αλλά το τρακ της «πρεμιέρας» πάντα εκεί. Είναι δείγμα συναίσθησης της πραγματικότητας. Θέλεις να γίνεσαι πάντα καλύτερος από την προηγούμενη φορά. Από την προηγούμενη χρονιά. Από την προηγούμενη κατάσταση. Είναι ο στόχος μας αυτός. Των ανθρώπων. Ή πρέπει να είναι έστω.
Όμως τώρα που ξεκινάμε νέα σχολική χρονιά, θα κρατήσω εφόδια που μου τα έχουν δώσει τα παιδιά τόσα χρόνια. Το χιούμορ, την δοτικότητα, την προσφορά, την αγάπη, την φαντασία, την αισιοδοξία και την δημιουργικότητα. Αυτά θα βάλω πρώτα στην ταυτότητα μου.
Καλό μου αφεντικό, μην με αγχώνεις περισσότερο. Σιγά σιγά και τα θέματα θα βρούμε και ταυτότητα θα αποκτήσουμε. Καλοί μου γονείς, μην αγχώνεστε και μην μας αγχώνετε. Πολλά θα καταφέρουμε στην πορεία. Έχουμε 9 μήνες να ψάξουμε για την δική μου, την δική σας και προπάντων του παιδιού σας την ταυτότητα. Εύκολο δεν είναι, αλλά έτσι κι αλλιώς «είναι δύσκολος τόπος ο εαυτός μας». Μπορούμε να ψάξουμε παντού. Θα αναζητήσουμε σημάδια. Θα έχουμε μάτια, αυτιά, μυαλό και καρδιά ανοιχτά. Μπορεί να πιέζει και να ενοχλεί η καθημερινότητα, ας κάνουμε όμως μια προσπάθεια να βρούμε το καλό. Γιατί λένε ότι πάντα στο τέλος το καλό νικάει.
Εμείς ως εκπαιδευτικοί εκεί θα είμαστε και θα δουλεύουμε με αυτά που ξέρουμε και με αυτά που θα μάθουμε. Εσείς εκεί να είστε να βοηθάτε. Και οι δυο μαζί για το καλύτερο του παιδιού θα παλεύουμε. Να γράφει η δική του ταυτότητα «ευτυχισμένος άνθρωπος». Και να μην διαμαρτύρεται κανείς γι’ αυτήν την ταυτότητα.
