Πριν από τον πόλεμο έπαιρνες ένα λεωφορείο και σε μια μισή ώρα βρισκόσουν στο Λαύριο. Τώρα χρειάζεσαι άδεια από τους Γερμανούς και τέσσερις ώρες για 52 χιλιόμετρα! Το «Θηρίο» δεν βιάζεται. Είναι ένα παλιοτρένο που το ‘χανε βάλει σε αχρηστία. Ο πατέρας μας έλεγε πως το ‘χανε βαφτίσει το «θηρίο» τότε που η Αθήνα είχε 100.000 κατοίκους. Ξεκινούσε μέσα από τους δρόμους, άκου πράμα, και πατούσε στο πέρασμά του ανθρώπους και ζώα. Το κατάργησαν το 1925 για να κάνουν τον υπόγειο σιδηρόδρομο. Και τώρα οι κύριοι Γερμανοί που μας αρπάξανε όλα τα λεωφορεία, τα καμιόνια, τα ταξί, το ξαναβγάλανε στην κυκλοφορία. Δυο φορές τη βδομάδα πάει κι έρχεται. Δευτέρα και Παρασκευή. Έχει μόνο δυο βαγόνια και σπασμένα τζάμια. Μπορεί να μη βρω θέση και να ταξιδέψω όρθια.
Όταν ο ήλιος…. Ζωρζ Σαρή (σελ.129-130)
Ας το διαβάσουμε, ας το παίξουμε, ας το γράψουμε κι ας το ζωγραφίσουμε…Τότε ίσως και να το καταλάβουμε λίγο, ελάχιστα! Μπορούμε να βάλουμε κι ένα ξυπνητήρι να χτυπήσει στη μιάμιση ώρα και να καταγράψουμε πόσες δραστηριότητες κάναμε σε αυτό το διάστημα. Αυτή είναι η προ κατοχής μετακίνηση. Την επόμενη μέρα το ρολόι μας χτυπάει μετά από τέσσερις ώρες, καταγράφουμε πόσες δραστηριότητες κάναμε σε αυτή την περίπτωση, αυτή είναι η μετακίνηση την περίοδο της Κατοχής με το «Θηρίο»!
