(μια ιδέα από ένα όμορφο τραγούδι)
Αν δεν ήτανε το φως
Μουσική-Στίχοι: Τατιάνα Ζωγράφου,
Ερμηνεία: Δώρος Δημοσθένους
(από το cd «Πετώντας πας στην πόλη»)
Αν δεν ήτανε το φως, θα ‘ταν όλα μας αλλιώς!
Τα κουνούπια στο σκοτάδι θα σκοντάφτανε διαρκώς,
ενώ τώρα μας τσιμπάνε και μας βλέπουν επαρκώς!
Τι αξία θα ‘χε ο ήλιος αν δεν ήταν η σκιά,
τι αξία θα ‘χε η νύχτα αν δεν ήτανε της λάμπας η γλυκιά η αγκαλιά;
Για τον κόσμο των παιδιών θέλει η νύχτα παπιγιόν,
που να λάμπει σα λυχνάρι, ηλιοστόλιστο φανάρι,
να φλερτάρει το φεγγάρι.
Αν δεν ήτανε το φως, ο γνωστός ηλεκτρισμός,
τα κουμπιά δε θα δουλεύαν στο πολύχρωμο κουτί,
στο τηλέφωνο δε θα ‘ταν ο Κοσμάς, ούτε η Βιβή στην ΤV.
Ο κόσμος είναι μια ατελείωτη συνάρτηση υποθέσεων: Αν δεν είχε αργήσει εκείνο το λεωφορείο, δε θα γνώριζε ο θείος μου τη θεία που λίγο μετά γέννησαν τον ξάδερφό μου που έγινε πολύ πλούσιος και μου χάρισε ένα σπίτι στη Χονολουλού όπου γνώρισα μια ντόπια ιθαγενή, την αγάπησα και από τότε είμαι μισό χρόνο Έλληνας και μισό Χονολουλέζος! Αυτή η απίθανη συνάρτηση έχει…εκτυφλωτική αξία για τα παιδιά. Όλα τα πανεπιστήμια της γης, όλα τα συγγράμματα και τα αναλυτικά προγράμματα τονίζουν πόσο σημαντικό είναι για τη σκέψη και την ανάπτυξη των παιδιών να προβαίνουν σε υποθέσεις. Θέτουμε ένα γεγονός στα παιδιά. Ακόμα καλύτερα αυτό να τεθεί από ένα απλό γεγονός. Στο σχολείο πριν κανέναν μήνα (και μεθαύριο παρεμπιπτόντως) δεν είχαμε ρεύμα για μια μέρα λόγω έργων. Αν ήμουν λοιπόν λίγο έξυπνος τότε, θα έθετα το γεγονός αυτό στα παιδιά: τι θα γινόταν αν δεν είχαμε ρεύμα; (για εμάς το “αν” είχε καταρρεύσει). Τι δε μπορούμε να κάνουμε/έχουμε, τώρα που δεν έχουμε ρεύμα; Επειδή όμως δεν είναι ωραίο να ευχόμαστε διάφορες τέτοιες καταστάσεις να συμβούν για να μιλήσουμε και να προβληματιστούμε με τα παιδιά (π.χ να περιμένουμε να κοπεί το νερό για να μπούμε σε αυτή τη ροή υποθέσεων ή επαληθεύσεων), θα παίξουμε τις “Υποθέσεις” με κάρτες και με λέξεις, με λέξεις και με ζωγραφιές, με ζωγραφιές και με παιχνίδι, με παιχνίδι και με τραγούδι. Θα παίξουμε τις “Υποθέσεις” σε ένα τρένο.
Στη μηχανή θα γράψουμε το Αν και θα εκπαιδευτούμε και θα ψυχαγωγηθούμε με δυο όμορφες φωνές: το Αα και το Νν. Κι αφού περάσουμε καλά και τις μάθουμε καλύτερα…
…ένα σύννεφο λευκού καπνού από την καμινάδα του θα αρχίσει να βγαίνει. Σε λίγο ο οδηγός του τρένου που κρύβεται πίσω από το “Αν” του παραθύρου θα μας ρωτήσει…την υπόθεσή του. Ποιο παιδί θα γίνει οδηγός; Καλά, καλά, για να μη σπρώχνεστε…ας αρχίσει ο νηπιαγωγός.
Και να!! Τοποθετώ την καρτέλα σύννεφο όπου έχω γράψει το…”Αν” μου, την υπόθεσή μου, ντε! Τα παιδιά αρχίζουνε την δικές τους υποθέσεις, το αποτέλεσμα δηλαδή που υποθέτουν ότι θα είχε το δικό μου “Αν”. Και λένε πολλά, ο καθένας στο δικό του το βαγόνι το γράφει ή το ζωγραφίζει ή αν δε μπορεί του το γράφω εγώ ή το τραγουδάμε ή το κάνουμε παντομίμα. Πάντως κάτι θα το κάνουμε!!
Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν
Πολλές οι υποθέσεις
τρέξε γρήγορα τρενάκι μου
να πάω στο σπιτάκι μου…
