Σε μια μικρή χώρα, οι κάτοικοί της είχαν μία παράξενη συνήθεια: ξυπνούσαν το σούρουπο και έπεφταν για ύπνο την αυγή, σαν τις κουκουβάγιες. Για να καταλάβει κανείς τη συνήθειά τους, ξυπνούσαν με τη δύση του ηλίου, έτρωγαν το βραδινό τους και έφευγαν για τις δουλειές τους. Αυτήν την ώρα άνοιγαν τα μαγαζιά, κάπου τα μεσάνυχτα τα παιδιά πήγαιναν σχολείο και αυτή ήταν μια όμορφη παράδοση για αυτήν την μικρή χώρα. Επίσης, αγαπούσαν το φεγγάρι και τον νυχτερινό έναστρο ουρανό, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν χρειαζόταν να σας το πω.
Πιο πολύ απ’ όλους, το φεγγάρι το αγαπούσε ο Ντάνιελ, ένα μικρό αγόρι που κάθε νύχτα στο δωμάτιό του φτιάχνει με καρτ ποστάλ και κολάζ τεχνική διάφορα φεγγάρια, σε όλες του τις φάσεις. Ώσπου μια… νύχτα, ο ήχος ενός βιολιού γίνεται η υπόκρουση μιας μαγικής μεταμόρφωσης που αλλάζει τη ζωή του για πάντα…
Ένα πολύ όμορφο, διαφορετικό, μετρημένο, θεατρικής δομής, παραμύθι που αναδεικνύει την ευεργετική επίδραση της μουσικής στη ζωή μας, την δύναμη του τυχαίου (Σύλια, ήχος βιολιού) ως παράγοντα που δίχως να το επιδιώκει και να χειραγωγεί (το επισημαίνει ο συγγραφέας στη συνέντευξη που μας παραχώρησε), δίχως καν να εμφανίζεται ως φυσική παρουσία μπροστά στον Ντάνιελ, κατορθώνει να αναταράξει τον μέχρι τότε κόσμο του και να φανερώσει την αγάπη και το ταλέντο του για τη μουσική. Ταυτόχρονα, αναδύεται και η ιδιαίτερη ομορφιά της νύχτας και του σκοταδιού που δεν είναι μόνο δυσκολίες και εμπόδια, αλλά και ένα ευάρεστο ταμπλό γεμάτο έμπνευση και αναζητήσεις.
Την εικονογράφηση του Κώστα Καρασαββίδη θα την χαρακτήριζα υψηλής αισθητικής, γοητεύει το βλέμμα. Εξαιρετική απόδοση μορφών και αντικειμένων στο σταθερό φόντο της νύχτας, φιγούρες καρτουνίστικες, με αρκετές επιρροές από το γελοιογραφικό υπόβαθρο του εικονογράφου και κυρίως μια αφαιρετική εικαστική προσέγγιση, μακριά από φωτογραφικές αναπαραστάσεις και σχολαστικές λεπτομέρειες που δεν προσθέτουν. Όλα, γραμμές, μορφές, αντικείμενα, διατάξεις αποπνέουν μια ατμόσφαιρα, εναποθέτουν ένα χρώμα στον αναγνώστη.
“Το σχέδιο γινόταν με στυλό και πένα, σκαναριζόταν και επιχρωματιζόταν στον υπολογιστή. Η επιλογή στα χρώματα έγινε περισσότερο διαισθητικά, αλλά αυτό που με απασχόλησε (και μάλλον θα με απασχολεί μόνιμα) ήταν η ένταση των γραμμών αυτού του πρώτου σχεδίου· το πόσο θα φαίνονταν αυτές οι γραμμές στην τελική εικόνα. Γενικότερα πάντως, το ζητούμενό μου για το βιβλίο ήταν να απομακρυνθώ ελαφρώς από την αληθοφάνεια και το τρισδιάστατο στοιχείο της καρικατούρας”, μας είπε στη συνέντευξή μας ο εικονογράφος.
Ξεχωριστή επιλογή και το μέγεθος/σχήμα του βιβλίου με αυτό το 30 Χ 22, το σκληρόδετο εξώφυλλο και την “νυχτερινή” εικονογράφηση να λειτουργούν υποβλητικά.
Το βιβλίο συνοδεύεται από cd με την αφήγηση του παραμυθιού από την Μαριάννα Ρούκαλη αλλά και πρωτότυπη μουσική από τον Daniel Georgiev.
Θα δώσει μεγάλο περιθώριο σε συζητήσεις για την αλλαγή προσανατολισμού των ταλέντων και των ονείρων μας, τις Σύλιες που κρύβονται γύρω μας, τους όμορφους ήχους που η βουή της μέρας και οι συνεχείς ομιλίες κρύβουν.
Εκδόσεις Ίκαρος. Προτείνεται.
https://www.elniplex.com/%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%b6%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%8e%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%cf%86%ce%b5%ce%b3%ce%b3%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7/
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Φεγγαροπαιχνιδίσματα |
| Συγγραφέας: | Ανέστης Ποϊράζης |
| Εικονογράφηση: | Κώστας Καρασαββίδης |
| Εκδόσεις: | Ίκαρος, Μάρτιος 2019 |
| Μουσική: | Daniel Georgiev |
| Αφήγηση: | Μαριάννα Ρούκαλη |
| Διόρθωση: | Μαρία Ζουράρη |
| Στοιχειοθεσία-σελιδοποίηση: | Ευτυχία Λιάπη |
| Σελίδες: | 46 |
| Μέγεθος: | 30 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-572-275-3 |
