More
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_405
    patakis_oti thelw tha kanw banner_405x150
    ΑρχικήΣυνεντεύξειςΣυγγραφείςΒαγγέλης Γιαννίσης: "Μέσα από τις ιστορίες μου πλησιάζω το φόβο, τον κοιτώ...

    Βαγγέλης Γιαννίσης: “Μέσα από τις ιστορίες μου πλησιάζω το φόβο, τον κοιτώ και με κοιτά κατάματα”

    Γεννήθηκε στην Ελλάδα, κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 80′. Διάβαζε, ζωγράφιζε αλλά δεν έγραφε. Δεν ήξερε ότι μπορεί. Μέχρι που έφυγε στη Σουηδία. Εκεί ξεκίνησε από ανία να μεταφέρει τις σκέψεις του στις λευκές σελίδες ενός υπολογιστή. Και τελικά αυτές οι αρχικά σκόρπιες σκέψεις, έγιναν χείμαρρος που τον παρέσυρε σε μια πορεία που δεν είχε φανταστεί. Από τότε μας έχει δώσει πέντε εξαιρετικά δείγματα αστυνομικής λογοτεχνίας, αναγκάζοντας αρκετούς να μιλούν για τον “Έλληνα Jo Nesbo”. Μια σπουδαία πένα της αστυνομικής λογοτεχνίας μας αποκαλύπτεται.
    Ο Βαγγέλης Γιαννίσης στο ELNIPLEX.
    Συνέντευξη στην Κατερίνα Γούδα.

    “Γράφω τα βιβλία που θα μου άρεσε να διαβάσω”

    Καλημέρα Βαγγέλη, χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Πριν μας μιλήσεις για το νέο σου βιβλίο- Η γυναίκα του Ίσνταλ- θα ήθελα να γνωρίσουμε πρώτα τον Βαγγέλη. Πώς ήταν ο Βαγγέλης σαν παιδί; Έφτιαχνε ιστορίες με τη φαντασία του; Τι είδους;

    Ήταν μονόχνοτος. Ιστορίες δεν έφτιαχνα στο μυαλό μου και σίγουρα δεν έγραφα. Δεν ήξερα ότι μπορώ να το κάνω. Διάβαζα κόμικς και ζωγράφιζα. Μη φανταστείς τίποτα φοβερό, σκιτσάκια απλά. Πολύ αργότερα το ανακάλυψα, όταν ήμουν στη Σουηδία για σπουδές. Η καθημερινότητά μου ήταν τα μαθήματα και διάβασμα στη βιβλιοθήκη. Δεν είχα τι άλλο να κάνω. Βαριόμουν πολύ. Ούτε τηλεόραση είχα, ούτε ίντερνετ στο σπίτι. Ήμουν σε μια ξένη χώρα με διαφορετική κουλτούρα, γλώσσα, συνήθειες αλλά και τελείως διαφορετικά τοπία. Έτσι ξεκίνησα να γράφω, ήθελα να καταγράψω όλα αυτά τα διαφορετικά ερεθίσματα που είχα. Το 2011 ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις ιστορίες του Άντερς Οικονομίδη και λίγους μήνες αργότερα είχα ολοκληρώσει το πρώτο μου βιβλίο, Το Μίσος.

    Το πρώτο αστυνομικό βιβλίο που διάβασες;

    Σίγουρα  κάποιο από τα μυστήρια της Άγκαθα Κρίστι και πριν από αυτό τους Μυστικούς Επτά και τους Μικρούς Ήρωες. Μου άρεσαν αυτού του είδους τα βιβλία. Μυστήριο, αγωνία, στοιχεία, εξιχνίαση, όλα αυτά που σε μάθαιναν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στα πρώτα βιβλία είχα διαβάσει για το κόλπο πως να ξεκλειδώσεις μια κλειδωμένη πόρτα… (γέλια). Βάζεις ένα χαρτί κάτω από την πόρτα, σπρώχνεις το κλειδί με ένα συρματάκι μέχρι να πέσει και τραβάς το χαρτί με το κλειδί επάνω….. Και άλλο ένα, πως να γράψεις με αόρατο μελάνι… Το κόλπο με το λεμόνι που μετά ζεσταίνεις το χαρτί και εμφανίζεται αυτό που έχεις γράψει.

    Επηρεάστηκες από κάποιους συγγραφείς;

    Σαφώς και είμαι οπαδός της Σκανδιναβικής νουάρ, Jo Nesbo, Arne Dahl, Henning Mankell,  Eric Larson.

    Τι βιβλία διαβάζεις;

    Διαβάζω αστυνομική λογοτεχνία αλλά και βιβλία με θέμα το διάστημα όπως την Αντοχή του Scott Kelly.

    Τι βιβλία γράφεις;

    Αυτά που θα μου άρεσε να διαβάσω.

    Στην Έκθεση Βιβλίου στον Πειραιά (Ιούνιος 2019), ©elniplex

    Γιατί αστυνομικό μυθιστόρημα;

    Γιατί όπως σου είπα πάντα μου άρεσε το μυστήριο, οι πράκτορες, οι γρίφοι. Μου άρεσε να έχω αλληλεπίδραση με το βιβλίο που θα διάβαζα, να γίνομαι μέρος του.

    Αυτό ακριβώς θέλω να πετύχω και με τους αναγνώστες μου, να τους βάζω στη θέση των χαρακτήρων του βιβλίου.

    Πώς δομείς τις ιστορίες σου; Από που αντλείς ιδέες, μελετάς πραγματικές υποθέσεις- όπως στο τελευταίο σου βιβλίο; Μπαίνεις στη θέση του ερευνητή;

    Διαβάζω πολύ φυσικά, κάνω έρευνα, μελετώ υποθέσεις. Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα εντελώς ερασιτεχνικά αντλώντας μόνο πληροφορίες από βιβλία και από το διαδίκτυο. Στο επόμενο λειτούργησα πιο επαγγελματικά. Μίλησα με αστυνομικούς, με εγκληματολόγους, με ιατροδικαστές, με ανθρωπολόγους, με φωτογράφους ακόμα και με ψυχολόγους, έτσι ώστε να μπορέσω να έχω μια πιο σωστή και αληθοφανή διαχείριση των χαρακτήρων μου. Στη Γυναίκα του Ίσνταλ είδα ταινίες της εποχής του 70′ για να μπορέσω να μεταφέρω την ατμόσφαιρα.

    Για να χτίσω μια ιστορία, πρώτα έχω την ιδέα και στήνω τον κορμό της υπόθεσης, ρίχνω δηλαδή τα μπετά. Κάνω την απαραίτητη έρευνα για να στοιχειοθετήσω την υπόθεσή μου, αρχίζω το χτίσιμο και στο τέλος ενώνω τα κομμάτια του παζλ.

    Το Μίσος το έγραψα σε τρεις μήνες. Το δεύτερο μου πήρε παραπάνω εξαιτίας άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων και έλλειψης χρόνου αλλά και γιατί μελέτησα πολύ περισσότερο. Το τρίτο έχει το ρεκόρ… Δυο χρόνια περίπου. Είχα κολλήσει, είχα κουραστεί… Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Για αρκετό καιρό δεν έγραψα τίποτα απολύτως. Το χρειαζόμουν. Και ξαφνικά οι λέξεις άρχισαν πάλι να κυλούν σαν χείμαρρος. Πριν ακόμα τελειώσω το βιβλίο ήδη είχε κάνει την εμφάνισή της, στη σκέψη μου η γυναίκα του Ίσνταλ. Τελείωσα, λοιπόν, το τρίτο βιβλίο και υπολόγιζα πως θα κάνω μια παύση στις ιστορίες του Άντερς και θα γράψω ένα βιβλίο εκτός σειράς. Νόμιζα… (γέλια). Η Σκιά είχε όμως άλλα σχέδια, ήθελε να πει την ιστορία της. Ήταν μια μεγάλη σειρά συμπτώσεων. Η ιδέα είχε φωλιάσει στη σκέψη μου και μια φίλη ανθρωπολόγος με βοήθησε πάρα πολύ στο βιβλίο αυτό. Την πήρα τηλέφωνο και την ρώτησα αν υπάρχει στη Σκανδιναβική μυθολογία κάποιο πλάσμα που μπορεί να ενσαρκώσει όλα αυτά που μου έλεγε η σκέψη μου. Μέσα σε λίγες ώρες η απάντηση ήρθε… Το πλάσμα υπήρχε. Αλλά και μια σειρά άλλων συμπτώσεων, όπως της μουσικής που άκουγα, ένας καθεδρικός ναός στο εξώφυλλο του δίσκου, ο πραγματικός ναός λίγα χιλιόμετρα μακριά στην άκρη ενός τούνελ που ονομαζόταν Helvete- Hel –Κόλαση και πολλά ακόμα δημιούργησαν το τέταρτο βιβλίο σε μικρό χρονικό διάστημα.

    Εφημερίδα Τα Νέα, από την fb page του συγγραφέα

    Ένας Έλληνας δάσκαλος στη Σκανδιναβία!

    Το επάγγελμά σου- αληθεύει πως είσαι δάσκαλος;

    Ναι, είναι αλήθεια. Από εκεί ξεκίνησα και μάλιστα εργάστηκα ως δάσκαλος για κάποιο διάστημα και στη Σουηδία, αρχικά σε ένα δημοτικό και μετά ως δάσκαλος ενηλίκων σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.

    Ελλάδα –Σουηδία –Ελλάδα.

    Έφυγα από την Ελλάδα για να κάνω το μεταπτυχιακό μου. Έμεινα στη Σουηδία μερικά χρόνια και εργάστηκα εκεί για κάποιο διάστημα. Το 2011 έγραψα το πρώτο μου βιβλίο και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία με τις εκδόσεις Διόπτρα. Το 2014 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Στη συνέχεια ήρθαν οι μεταφράσεις και η συνεργασία μας ήταν αρκετή για να με κάνει να επιστρέψω στην Ελλάδα.

    Γιατί αποφασίζεις, ενώ είσαι πλέον στην Ελλάδα, να συνθέτεις ιστορίες που τοποθετούνται στη Σουηδία και τώρα στη Νορβηγία;

    Μου άρεσε αυτή η διαφορετικότητα των Σκανδιναβικών χωρών, η άγρια ομορφιά της φύσης, το κλίμα τους, ο πολιτισμός τους. Ξεκίνησα να γράφω στη Σουηδία και τοποθέτησα το πρώτο μου βιβλίο εκεί γιατί δεν θα γινόταν και διαφορετικά, ήταν τόσα τα ερεθίσματα τότε. Αργότερα θέλησα να μεταφέρω τις δικές μου εικόνες και να τις κουβαλήσω στις αποσκευές μου στην Ελλάδα.

    Μήπως το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας δεν σου προσφέρει την κατάλληλη ισορροπία για την έντονη εξέλιξη των ιστοριών σου; Η Σουηδία και στο τελευταίο βιβλίο η Νορβηγία, ως πιο σταθερές πολιτικά χώρες σε αφήνουν ελεύθερο να υφάνεις τις υποθέσεις σου;

    Ναι, ίσως αυτό είναι μια πραγματικότητα. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη αναταραχή. Η πολιτική κατάσταση είναι έκρυθμη όποτε νομίζω πως πραγματικά χρειάζομαι ένα κράτος που να λειτουργεί κάτω από το πέπλο της σταθερότητας.

    Έχεις σκεφτεί να γράψεις μια υπόθεσή σε ελληνικό έδαφος;

    Όχι, προς το παρόν όχι. Εγκλήματα σαφώς και έχουν γίνει στην Ελλάδα, τα οποία μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον, αλλά έχουν γραφτεί τόσα πολλά.

    Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία του Βαγγέλη σε κάποιους από τους ήρωες, υπάρχει όμως κάποιος που να σκιαγραφεί το Βαγγέλη ή αυτό που θα ήθελε να είναι ο Βαγγέλης;

    Όχι δεν υπάρχω εγώ σε κανέναν από τους ήρωές μου. Γιατί να περιγράψω εμένα; Είμαι βαρετός.

    Άλλωστε θα ήταν εγωκεντρικό και εφόσον εγώ υπάρχω ως άνθρωπος. Σκοπός μου είναι να βάλω στοιχεία στους χαρακτήρες μου που θα τους κάνουν ενδιαφέροντες. Σίγουρα για τη δημιουργία τους παίρνω στοιχεία από ανθρώπους γύρω μου, ένα βλέμμα, ένα τικ, μια κίνηση.

    Τέσσερα βιβλία με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη, στο 5ο δεν είχε θέση;

    Η Γυναίκα του Ίσνταλ είναι ένα βιβλίο εκτός σειράς και διαδραματίζεται 40 χρόνια πριν, οπότε ο Άντερς δεν είχε θέση. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο εκτός σειράς και η υπόθεση της γυναίκας του Ίσνταλ μου κέντριζε το ενδιαφέρον καιρό. Βασίστηκα στα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης, αλλά όλο το υπόλοιπο ήταν παιδική χαρά.

    “Ο Άντερς θα κλείσει τον κύκλο του στα οκτώ εννιά βιβλία. Πώς; Θα δούμε.

    Μας συστήνεις τον επιθεωρητή Στόλενσεν. Για τον Άντερς έχεις δηλώσει πως τον δημιούργησες επηρεασμένος από έναν συνεπιβάτη σου στο τρένο. Ο Στόλενσεν;

    Επηρεάστηκα από έναν Νορβηγό ηθοποιό στην περίπτωση του Στόλενσεν.

    Επιλέγεις οι δυο κεντρικοί σου χαρακτήρες, Άντερς και Στόλενσεν, να είναι φαινομενικά ατσαλάκωτοι, άσπιλοι και σκληροί, όμως γνωρίζοντάς τους ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

    Ναι…. Και οι δυο αρχικά είναι ατσαλάκωτοι, έτσι ώστε στη πορεία να μπορώ να τους τσαλακώσω σιγά σιγά. Ήθελα να δημιουργήσω δυο έντονους χαρακτήρες φαινομενικά άτρωτους, αλλά γνωρίζοντάς τους μέσα από την εξέλιξη των υποθέσεων να αντιλαμβάνεσαι πως έχουν αδυναμίες και ευαισθησίες.

    Πάντα επιλέγω στα βιβλία μου να θίγω και κάποια κοινωνικά ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό, η παιδεραστία και άλλα.

    Συγκεκριμένα στη Γυναίκα του Ίσνταλ πέρα από το μυστήριο και τη περιγραφή της κοινωνίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, ασχολούμαι με την απώλεια και τη σχέση παιδιού- γονέα. Περιγράφεται η σχέση ενός ηλικιωμένου με το μεσήλικα γιο του αλλά και η σχέση του μεσήλικα γιου με την έφηβη κόρη του.

    Ο Άντερς θα συνεχίσει τις εξιχνιάσεις;  Μήπως υπάρχει και κάποια ακόμη ανάμιξη του Στόλενσεν σε μελλοντική υπόθεσή;

    Ο Άντερς έχει τουλάχιστον 20 χρόνια καριέρας μπροστά του, οπότε σίγουρα έχει να μας πει ιστορίες. Ήδη τελειώνω το επόμενο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Άντερς… Μου μένουν τα τελευταία εννιά κεφάλαια. Ταυτόχρονα έχω ήδη σκεφτεί τα άλλα δυο. Τα τρία πρώτα βιβλία αποτελούσαν μια ενότητα. Την επόμενη ενότητα την ξεκίνησε Η Σκιά και είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα υπάρξει και τρίτη. Άρα ο Άντερς θα κλείσει τον κύκλο του στα οκτώ με εννιά βιβλία. Πώς; Θα δούμε.

    Ο Στόλενσεν έκανε αυτή τη μοναδική εμφάνιση και δεν θα μας οδηγήσει ξανά στην εξιχνίαση κάποιας υπόθεσης.

    Έχεις σκεφτεί να σκοτώσεις κάποιον κεντρικό ήρωα; Ας πούμε τον Άντερς;

    Ακόμα όχι, γιατί όπως σου είπα έχει πολλές ιστορίες να αφηγηθεί ο επιθεωρητής Άντερς. Πώς θα κλείσει ο κύκλος δε γνωρίζω ακόμα. Ίσως συνταξιοδοτηθεί, ίσως…

    Η γραφή σου έντονα περιγραφική, σχεδόν κινηματογραφική δείχνει να ακολουθεί τη σχολή των Σκανδιναβών συγγραφέων. Ισχύει; Τους έχεις μελετήσει;

    Ευχαριστώ… Ναι, μου αρέσουν πολύ οι Σκανδιναβοί συγγραφείς. Έχω διαβάσει αρκετά και μου αρέσει ο τρόπος τους. Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να γράψω διαφορετικά. Δεν προσπαθώ να μιμηθώ κάποιον αλλά λογικά έχει επηρεαστεί η γραφή μου. Οπότε, ναι… ακολουθώ τη σχολή της Σκανδιναβικής νουάρ.

    «Κρατάτε στα χέρια σας το επόμενο Best Seller»

    Γιατί ασχολήθηκες με τη γυναίκα του Ίσνταλ;

    Την ιστορία της γυναίκας του Ίσνταλ τη γνώριζα καιρό. Ήταν ένα μυστήριο για μένα όπως και για όλο τον κόσμο. Ήθελα να μάθω περισσότερα για τη μυστηριώδη γυναίκα, έτσι ένας φίλος που είχα γνωρίσει κατά τη διάρκεια παραμονής μου στη Σουηδία, μου έστειλε αναλυτικό και ενδιαφέρον υλικό της υπόθεσης. Όσο διάβαζα, η σκέψη μου οργίαζε, προσπαθούσε να ενώσει τα κομμάτια του παζλ. Ήξερα πως αυτό στην πραγματικότητα ήταν αδύνατο, οπότε έθεσα τους δικούς μου όρους.

    Στη παρουσίαση του τελευταίου σου βιβλίου, ο εκδότης σου δήλωσε πως έχεις θράσος. Σε βοήθησε αυτό; Μήπως αυτό είναι που χαρακτηρίζει και τα βιβλία σου; Μήπως αυτό σε οδήγησε να ασχοληθείς τελικά με μια πραγματική ιστορία;

    Ναι… Ίσως έχω. Η αλήθεια είναι πώς όταν έστειλα στις εκδόσεις Διόπτρα Το Μίσος, το πρώτο μου βιβλίο, είχα γράψει ένα μήνυμα που συνόδευε το χειρόγραφό μου… «Κρατάτε στα χέρια σας το επόμενο Best Seller» (γέλια). Αλλά δεν ξέρω αν τελικά το «θράσος» μου με βοήθησε σε κάτι ή όχι. Δεν μπορώ να το καταλάβω ο ίδιος. Το ότι ασχολήθηκα με μια πραγματική ιστορία ήταν μια πρόκληση για μένα. Όταν φτιάχνεις μια φανταστική ιστορία είναι σα να έχεις ένα οικόπεδο- δίχως όρια- για να κάνεις ό,τι θέλεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως υπήρχαν όρια και μάλιστα πολύ συγκεκριμένα. Δεν ξέρω αν αυτό που λέμε «θράσος» με οδήγησε ή όχι, αλλά κάτι με οδήγησε στη μυστηριώδη Γυναίκα του Ίσνταλ.

    Γνωρίζεις ότι πολλοί συγγραφείς που τόλμησαν το ίδιο απέτυχαν παταγωδώς καθότι παρασύρθηκαν, και προς χάριν της ενδιαφέρουσας πλοκής παραποίησαν ή παρέλειψαν πραγματικά γεγονότα οπότε χαρακτηρίστηκαν τα βιβλία τους μη ιστορικά τεκμηριωμένα. Εσύ τι διαφορετικό έκανες;

    Έμεινα εντός των ορίων του οικοπέδου. Μπορείς εύκολα να ξεφύγεις πρέπει όμως πάντα να έχεις στο μυαλό σου πως έχεις να κάνεις με πραγματικά στοιχεία, οπότε τα στοιχεία της μυθοπλασίας που θα επινοήσεις θα πρέπει να ακολουθούν την πορεία του ρεαλισμού και να είναι αληθοφανή για να είναι πειστικά, συνυπολογίζοντας την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία.

    Ο ρεαλισμός και η αληθοφάνεια μπορεί να συγχέονται αλλά στην πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετικές έννοιες.

    Στον ρεαλισμό αν ένας άνθρωπος πηδήξει από ένα μπαλκόνι, θα πέσει. Αν όμως αυτός ο άνθρωπος είναι ο Σούπερμαν, δεν μπορεί να πέσει, γιατί δεν θα γίνει πειστικός. Άρα για να είναι αληθοφανές θα πρέπει να πετάξει. Αυτό έκανα κι εγώ. Έμεινα στα όρια του οικοπέδου που μου δόθηκε και δημιούργησα αληθοφανή μυθοπλαστικά στοιχεία.

    Όταν προλογίζει το βιβλίο σου ο Jorn Lier Horst

    Πόσο επικίνδυνο ήταν να χάσεις την ισορροπία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας;

    Εξαιρετικά εύκολο. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φτιάξεις μια παιδική χαρά αλλά πάντα στα όρια του οικοπέδου. Αν βγεις έστω και λίγο εκτός, η ισορροπία σου χάθηκε.

    Επιλέγεις να ξεκινήσεις τη Γυναίκα του Ίσνταλ παρουσιάζοντάς μας, μια άλλη υπόθεση δολοφονίας. Δεν φοβάσαι πως θα αποπροσανατολίσεις τον αναγνώστη;

    Είναι ένα παράδοξο ξεκίνημα, είναι αλήθεια. Αλλά για μένα είναι σημαντικό πριν περάσω στη βασική υπόθεση, να παρουσιάσω την εποχή και τη ζωή των πρωταγωνιστών της ιστορίας. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν μια ζωή και πριν και μετά την ανακάλυψη του πτώματος της γυναίκας.

    Αφιερωμένο στο πατέρα σου. Τι ρόλο έπαιξε σε αυτό το βιβλίο;

    Ήταν η σειρά του, να του το αφιερώσω.

    Μια εισαγωγή από τον Jorn Lier Horst, διάσημο Σκανδιναβό συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων και ερευνητή. Εντυπωσιακό. Πώς προέκυψε;

    Γνωριστήκαμε όταν ήμουν στη Σουηδία. Όταν λοιπόν άρχισα να μελετώ την υπόθεση της Γυναίκας του Ισνταλ, εκείνος μου έστειλε πολλές σημαντικές πληροφορίες. Αν δεν ήταν εκείνος, αυτό το βιβλίο δεν θα είχε γραφτεί. Όταν αργότερα το διάβασε, του άρεσε και θέλησε να γράψει την εισαγωγή. Είναι τιμή μου που ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν αφιέρωσε το χρόνο του για να προλογίσει το βιβλίο μου. Κι αν σκεφτείς πόσο εύκολο και αποδεκτό θα ήταν να αρνηθεί ή απλά να μην προλάβει λόγο φόρτου εργασίας, τόσο μεγαλύτερη τιμή είναι για μένα.

    Θα ασχοληθείς και με άλλες ανεξιχνίαστες υποθέσεις; Φαίνεται να τα πηγαίνεις μια χαρά.

    Ίσως αργότερα. Προς το παρόν έχει προτεραιότητα ο Άντερς Οικονομίδης. Άλλωστε ασχολούμαι με ανεξιχνίαστες υποθέσεις στη στήλη μου και στη ραδιοφωνική εκπομπή που κάνω (σημ.: amagi radio).

    Έχεις έρθει σε επαφή με τη Νορβηγική μυστική υπηρεσία; Μήπως τελικά είναι αυτή η πραγματική λύση του μυστηρίου;

    (Γέλια)… Δε νομίζω πως η Μυστική Υπηρεσία της Νορβηγίας περιμένει εμένα για να εξιχνιάσω την υπόθεση. Ξέρω πάρα πολύ καλά πως δεν είναι αυτή η πραγματική ιστορία. Αυτό που έκανα εγώ είναι να ενώσω τα κομμάτια του παζλ με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται αληθοφανής η εξήγησή μου.

    “Μέσα από τις ιστορίες μου πλησιάζω το φόβο…”

    Θα κυκλοφορήσει στις Σκανδιναβικές χώρες;

    Θα ήθελα πολύ. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως έχει ήδη ξεκινήσει η μετάφρασή του στα Σουηδικά. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πιστέψει το βιβλίο μου, όπως ο Jorn Lier Horst και προσπαθούν να το προωθήσουν. Οι σκανδιναβικές χώρες δείχνουν ενδιαφέρον για βιβλία τα οποία είναι γραμμένα από αλλοεθνείς συγγραφείς και μιλούν για τις χώρες αυτές.

    Εκτός από συγγραφέας είσαι και μεταφραστής. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να αποδώσεις όσο γίνεται πιο πιστά τη σκέψη ενός άλλου ανθρώπου;

    Εξαρτάται από το βιβλίο και τον δημιουργό. Για να καταλάβεις μετά από τις μεταφράσεις αρκετών βιβλίων της Mo Hayder ξέρω πια το τρόπο που γράφει, το ύφος της. Οι Σκανδιναβοί έχουν ωραίο ρυθμό και είναι αρκετά εύκολοι στις μεταφράσεις τους. Οι Άγγλοι πάλι είναι πιο θολοί. Χρειάζεσαι χρόνο για να μελετήσεις το έργο και το δημιουργό.

    Υπάρχει τέλειο έγκλημα;

    Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα ή που δεν γνωρίζουμε.

    Φοβάσαι; Τι;

    Φυσικά και φοβάμαι. Φοβάμαι το θάνατο. Πιστεύω πως αυτό είναι το φυσιολογικό. Το ανησυχητικό θα ήταν αν κάποιος δε φοβόταν το θάνατο. Ίσως και μέσα από τις ιστορίες μου αυτό να προσπαθώ…. να ξορκίσω το κακό.

    Και μέσα από τις ιστορίες μου πλησιάζω το φόβο, τον κοιτώ και με κοιτά κατάματα αλλά εκεί είναι απλά ένας φόβος που δεν μπορεί πραγματικά να σου κάνει κακό.

    Δάσκαλος, συγγραφέας, μεταφραστής…. επιθεωρητής. Τι θα ήταν ο Βαγγέλης αν δεν ήταν κάτι από αυτά;

    Μμμ. να σκεφτώ. Αστυνομικός σίγουρα όχι, αν και μου αρέσει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς τους, δεν θα άντεχα ποτέ την καθημερινότητά τους, τη ζωή σε ένα αστυνομικό τμήμα. Ξέρεις σίγουρα θα είχα αμπέλια, θα έφτιαχνα κρασί. Φτιάχνω ερασιτεχνικά μπύρα, έχω δυο συνταγές. Είναι εύκολο αρκεί να ακολουθήσεις τη διαδικασία. Το κρασί είναι πιο πολύπλοκο, πιο χρονοβόρο αλλά απολαμβάνεις την εξέλιξη, τη ζύμωση και έχεις να περιμένεις το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η δημιουργία, όχι μόνο το τελικό προϊόν αλλά και η χαρά να φτάσεις σε αυτό. Και με τις ιστορίες μου το ίδιο συμβαίνει.

    Τα βιβλία είναι σαν τα αμπέλια, φυτεύεις και περιμένεις το αποτέλεσμα, αλλά ταυτόχρονα απολαμβάνεις το μεσοδιάστημα.

    Συμμετείχες στη συγγραφή ενός βιβλίου με τίτλο “Αποκάλυψη” με άλλους τρεις συγγραφείς – τον Αθανασιάδη Κυριάκο, την Παπαδημητρίου Χίλντα και τον Δημήτρη Σίμο. Θέλεις να μου μιλήσεις γι αυτό;

    Η Αποκάλυψη είναι ένα συλλογικό έργο και είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα. Με τον Δημήτρη γνωριζόμασταν, με τη Χίλντα και τον Κυριάκο δεν είχαμε συναντηθεί. Γνωριστήκαμε εξ αιτίας αυτού του βιβλίου και γίναμε καλοί φίλοι. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να γράψουμε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Ήταν κάτι διαφορετικό. Ξέρεις, η δουλειά του συγγραφέα είναι μοναχική, όμως σε αυτή την περίπτωση ήταν όμορφο να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με άλλους και να μη δουλεύεις μόνος. Ξεκινήσαμε χωρίζοντας κεφάλαια και ήρωες. Βάλαμε όμως κανόνες: κανείς δεν μπορούσε να σαμποτάρει και να σκοτώσει τον ήρωα του άλλου. Γελάσαμε πάρα πολύ και το διασκεδάσαμε όλοι. Ελπίζω και οι αναγνώστες.

    Τα σχέδιά σου;

    Να τελειώσω την επόμενη ιστορία του Άντερς και να συνεχίσω στις επόμενες.

    Τα όνειρά σου;

    Να μεταφραστούν τα βιβλία μου και να κυκλοφορήσουν εκτός Ελλάδας. Αυτό είναι το όνειρό μου.

    Βαγγέλη, σ’ ευχαριστώ πολύ και εύχομαι μέχρι την επόμενη επικοινωνία μας να έχει πραγματοποιηθεί το όνειρό σου.

    Εγώ ευχαριστώ.

    Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Διόπτρα που μας φιλοξένησαν με επαγγελματισμό και ευγένεια στον νέο τους χώρο Books & Life.

    https://www.elniplex.com/%ce%b7-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%af%cf%83%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bb-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%ad%ce%bb%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bd%ce%af%cf%83%ce%b7/

    Κατερίνα Γούδα
    Κατερίνα Γούδα
    Εικαστικός, Craft Maker
    RELATED ARTICLES

    Most Popular