Δε μπορούμε να σας το δώσουμε να το ακούσετε. Μπορούμε όμως, όταν το ακούσετε ή το αποκτήσετε, να πούμε όσα σκεφτήκαμε και φτιάξαμε. Είναι πολύ όμορφο τραγούδι πάντως, υπογράφουμε γι’ αυτό!
Το ένα είναι η απόλυτη αρχή. Αν το μηδέν σημαίνει το σκοτάδι, το τίποτα, το ένα είναι το πρώτο κάτι. Ως εκ τούτου, μέσα μου και έξω μου, είναι ο πιο σημαντικός αριθμός, ο πρώτος των πρώτων, αυτός που χαρακτηρίζει τους νικητές, αυτός που βοηθά την πρώτη διψήφια δεκάδα.
Για να το παίξουμε, να το βιώσουμε, να το τραγουδήσουμε και να εμβαθύνουμε στην ουσία του, ήρθε ετούτο το θαυμάσιο τραγούδι, κάθισε στο μυαλό μας και δεν έφευγε με τίποτα αν δεν κάναμε κάτι.
Ένας ήλιος, μία γη, ένα φεγγάρι
Μουσική: Τάσος Ιωαννίδης
Στίχοι: Παυλίνα Παμπούδη
Ερμηνεία: Γιάννης Κότσιρας
Δίσκος: Οι ρυθμοί κι οι αριθμοί, 2013
Ένας ήλιος ξεπροβάλλει
στρογγυλός σαν πορτοκάλι
ένας ήλιος, τι καλά,
ένας ήλιος που γελά.
Τα παιδάκια θα ξυπνήσει
και θα τα καλημερίσει
ένας ήλιος τι καλά,
ένας ήλιος που γελά.
Μια η γη που κατοικούμε
μια η γη που αγαπούμε
μια η γη μας η καλή
σαν το μύλο στρογγυλή
μια η γη που κατοικούμε
μια η γη που αγαπούμε.
Τα παιδάκια θα ταΐσει
τα παιδάκια θα φροντίσει.
Μια η γη μας η καλή
σαν το μύλο στρογγυλή.
Ένα και το φεγγαράκι
που ανάβει το βραδάκι
φως χρυσό στον ουρανό
σα νεράντζι στρογγυλό.
Τα παιδάκια θα κοιμίσει
και θα τα καληνυχτίσει
φως χρυσό στον ουρανό
σα νεράντζι στρογγυλό.
*
Είναι ίδιο το “ένας” με το “μία” και το “ένα”; ρώτησα τα παιδιά. Κάμποσα όχι ακούστηκαν και μερικές σιωπές. Λέμε “ένας πάτωμα;”, “μία ήλιος;”, ένας δέντρο;”, “μία Γιώργος;”, “ένα Δημήτρης;”
Γέλασαν! Βρήκαν όλα τα λάθη και ασφαλώς όλα τα σωστά που δεν υπήρχαν!
Τότε αρχίσαμε να ξεμπερδευόμαστε. Ο Ορέστης βρήκε (προς τιμήν του καθώς κατάγεται από άλλη χώρα) τη σωστή απάντηση σε κάτι που τα παιδιά μαθαίνουν συνήθως στην πρώτη δημοτικού με κανόνες γραμματικής. “Το ένας”, είπε, “το λέμε για αγόρια. Δε μπορούμε να το πούμε για κορίτσια”.
Και είχε δίκιο. Κάπως έτσι ξεκλειδώσαμε και το δύσκολο “ουδέτερο”. Γιατί αν τα αρσενικά και τα θηλυκά τα συναντάμε παντού στη ζωή, τη φύση και την τάξη μας, τα ουδέτερα την έχουν τη δυσκολία τους. Αρχικά πάντα. Γιατί μετά πήραμε φόρα.
Καταλάβαμε ότι ουδέτερο είναι ότι μπορεί να πάρει μπροστά του το “το”. Έτσι βρήκαμε τριγύρω μας διάφορα: το δέντρο, το πάτωμα, το ταβάνι, το τραπέζι, το φως, το χαρτί, το μολύβι, το χαλί, το παντελόνι κ.α. Τα περισσότερα είναι πράγματα ή φυτά ή ζώα.
Δε γίναμε αστέρια ούτε φιλόλογοι μεμιάς. Και δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας. Όμως καταλάβαμε:
1. ότι ο αριθμός, το αριθμητικό σύμβολο του ένας, μία, ένα είναι το ίδιο: 1
2. ότι οι υπόλοιποι αριθμοί δεν έχουν αυτήν την ιδιαιτερότητα
3. ότι το “ο” πάει στα αρσενικά, τα…”αγόρια” δηλαδή, όπως ο Κώστας, ο κύριος, ο ήλιος κ.α.
4. ότι το “η” πάει στα θηλυκά, τα ¨κορίτσια” δηλαδή, όπως η Μαριάννα, η Μαρίνα, η θάλασσα, η αυλή κ.α.
5. ότι το “το” πάει στα ουδέτερα, δηλαδή εκείνα που λέγονται με το “το” μπροστά”: το δέντρο, το πάτωμα, το αμάξι κ.α.
Το υπέροχο τραγούδι λοιπόν “Ένας ήλιος, μία γη, ένα φεγγάρι”, το τραγουδήσαμε, το παίξαμε και ακολούθως το δουλέψαμε λίγο και στο χαρτί μαζί με άλλα αρσενικά, θηλυκά και ουδέτερα.
Φύλλο εμπέδωσης (εργασίας) με την εξής μορφή:
Κατεβάστε το κι εσείς σε δύο μορφές, κάθετη και οριζόντια:
Φύλλο εμπέδωσης ένας, μία, ένα (κάθετο χαρτί)
Φύλλο εμπέδωσης ένας, μία, ένα (οριζόντιο χαρτί)
Δώστε στα παιδιά τη σελίδα αυτή και καλέστε τα να ζωγραφίσουν σε κάθε στήλη κάποια αντικείμενα (όσα μπορούν). Στην πρώτη “αρσενικά”, στη μεσαία “θηλυκά”, στη δεξιά “ουδέτερα”.
Επίσης παίξτε με το “ε” του ένας και του ένα. Γράψτε τα, πειραματιστείτε. Και κυρίως διασκεδάστε.
