Ναι! Το καλοκαίρι είχε πια τελειώσει! Το έβλεπες παντού: στα πρώτα κυκλάμινα στις πλαγιές των βουνών, στα χρυσάνθεμα στις αυλές των σπιτιών, στο παγωμένο αεράκι της νύχτας. Το φθινόπωρο είχε έρθει και τας πουλιά έπρεπε σιγά σιγά να ξεκινήσουν το γνωστό, μεγάλο ταξίδι τους για τις χώρες του νότου. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Έφυγαν όλα τα πουλιά. Όλα εκτός από μερικά, λίγα, που είτε τραυματισμένα, είτε αφηρημένα έχασαν αυτό το μεγάλο ταξίδι των πουλιών προς το νότο.
Τα ξεχασμένα πουλιά, μικρά το δέμας όλα τους μα και πολύχρωμα, μαζεύτηκαν να το συζητήσουν το θέμα. Τι θα έκαναν όταν θα ερχόταν το κρύο και το χιόνι; Είδαν μια πλαγιά. Παρακάλεσαν μια ακακία να τα αφήσει να κουρνιάσουν στα κλαριά της. Μάταια! Η ακακία αποδείχθηκε άσπλαχνη και όχι τόσο…ακακία.
Κι ύστερα παρακάλεσαν ένα πλατάνι. Κι αργότερα μια καστανιά. Είχαν κι αυτά τα δέντρα μια καλή δικαιολογία για να αποφύγουν τα “ενοχλητικά” πουλιά.
Όμως να…! Στην κορυφή ενός βουνού, κάποιος τους συμπόνεσε. Ήταν ένα έλατο, ένα έλατο που τα δέχτηκε με χαρά να κουρνιάσουν στα φύλλα και τα κλαριά του.
Κι όταν ήρθε ο χειμώνας, με το χιόνι και την παγωνιά του, με τα εκατοντάδες πεσμένα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων που κοιτούσαν τώρα το γυμνό κορμό τους, τα χρωματιστά πουλιά, τα υπέροχα αυτά πουλιά είχαν βρει ένα θαυμάσιο καταφύγιο να ξεχειμωνιάσουν αλλά και να επιβραβεύσουν με έναν ξεχωριστό τρόπο το φιλόξενο, καταδεκτικό και διαφορετικό έλατο που τα κράτησε όλο το χειμώνα κοντά του.
Αυτή η αριστουργηματική ιστορία δια χειρός Μάνου Κοντολέων είναι το πρώτο παραμύθι που έρχεται στο μυαλό μου όταν ακούω ή συνειδητοποιώ τη λέξη “χειμώνας”. Μια ιστορία αγάπης και φαντασίας με φόντο τις εποχές του φθινοπώρου και κυρίως του χειμώνα, αυτής της υπέροχης εποχής που πολλοί συνοδεύουν με εκφράσεις του τύπου “παλιόκαιρος”, “κακοκαιρία”, “πολικό ψύχος”, ίσως γιατί δε γνωρίζουν ότι χωρίς το χειμώνα, καμιά άλλη εποχή δε θα ερχόταν, καμιά αναγέννηση και ομορφιά δε θα συνέβαινε την Άνοιξη.
Οι λέξεις και ο τρόπος αφήγησης του Μάνου Κοντολέων μαγεύουν την ίδια στιγμή από τα τετράχρονα μέχρι τους παππούδες. Ποιητικές λέξεις και αφήγηση, ιστορία που σου γλυκαίνει την καρδιά και με ένα φινάλε-πραγματικό εύρημα που σου…κουρνιάζει ένα χαμόγελο στα χείλη, τόσο πολύχρωμο όσο και τα πουλιά της ιστορίας.
Η εικονογράφηση της Μαρίνα Μαρκολίν θαυμάσια. Παίρνει το βλέμμα σου και το ταξιδεύει πάνω στις λέξεις του Μάνου Κοντολέων, έχοντας πάντα μια λεπτομέρεια, μια εικόνα και όχι το κείμενο της ιστορίας οπτικοποιημένο. Ο τρόπος διάταξης των εικόνων στο παραμύθι σου δίνουν την εντύπωση ότι ο ένας έγραφε λέξεις και ο άλλος ζωγράφιζε πάνω στο ίδιο χαρτί τις σκέψεις του. Αυτή η αρμονία μένει στα μάτια.
Στα κορυφαία παραμύθια όλων των εποχών ανεξαρτήτως θέματος
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | “Μαζί θα περάσουμε το χειμώνα”, είπε το έλατο |
| Συγγραφέας: | Μάνος Κοντολέων |
| Εικονογράφηση εξωφ.: | Μαρίνα Μαρκολίν |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Οκτώβριος 2004 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Εβίτα Κυριαζή |
| Σελίδες: | 128 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-8609-7 |
