More
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_1068
    patakis_oti thelw tha kanw banner_1068x150
    patakis_To_vivlio_twn_fovwn_banner_405
    patakis_oti thelw tha kanw banner_405x150
    ΑρχικήΓιορτέςΠερί ΔημοκρατίαςΤραγούδια για το Πολυτεχνείο

    Τραγούδια για το Πολυτεχνείο

    Με αφορμή την κορυφαία στιγμή του αγώνα κάποιου μέρους της νεολαίας και των Ελλήνων γενικότερα το Νοέμβρη του 1973, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο των Αθηνών, μπορούμε να γνωρίσουμε μερικά θαυμάσια μουσικά έργα τέχνης, κυρίως του Μίκη Θεοδωράκη μα και άλλων συνθετών, ποιητών και δημιουργών. Τραγούδια και μουσικές που μπορούν να συνοδεύσουν κάποια γιορτή ή την ενασχόλησή μας με τη δημοκρατία, τις εκλογές, την άσκηση στη συναπόφαση. Το Πολυτεχνείο του 73′ είναι απλώς μια αφορμή να μιλήσεις για αυτά κι όχι να πάρεις κάποια Χ θέση απέναντι στο γεγονός. Λίγη σημασία έχει για τα παιδιά της πρώτης ηλικίας κάτι τέτοιο. Η ουσία μετρά…

    Της καρδιάς τα χρώματα

    Με χρώματα ζωηρά λαμπερά
    Ζωγραφίζω μια καρδιά που χτυπάει δυνατά
    που χτυπάει δυνατά και μιλά και γελά
    και τον κόσμο αγαπά.

    Με της καρδιάς τα χρώματα τον κόσμο ζωγραφίζω
    κόκκινο, πράσινο και θαλασσί δίχως να βάλω γκρίζο.

    Με χρώματα πολλά ζωηρά, λαμπερά,
    θα σου φτιάξω μια καρδιά που χτυπάει δυνατά,
    που τον κόσμο θ’ αγαπά, θα πονά, θα βοηθά
    και ποτέ δε θα λυγά.

    Με της καρδιάς τα χρώματα τον κόσμο ζωγραφίζω
    κόκκινο, πράσινο και θαλασσί δίχως να βάλω γκρίζο.

    Ερμηνεία: Δήμητρα Σταυράκη,
    Μουσική-Στίχοι: Αλέξανδρος (Άλκης) Σταυράκης, αδισκογράφητο

    ***

    Το τραγούδι του δήμαρχου Χαρχούδα, Εδώ Λιλιπούπολη

    Είμαι ο δήμαρχος Χαρχούδας, ο φουντωτός και παχουλός,
    που το χορό της πεταλούδας χορεύω στο λιβάδι σαν τρελός

    Η λύση είναι μόνο μία, το πράγμα είναι φανερό,
    χαρχουδική δημοκρατία με μενά το Χαρχούδα αρχηγό.

    ***

    Λαέ της Λιλιπούπολης

    Λαέ της Λιλιπούπολης, σήκωσε πια παντιέρα,
    με το Χαρχούδα δήμαρχο δε βλέπεις άσπρη μέρα.
    Κι’ αν ήσουνα Χαρχουδικός, καιρός να μετανιώσεις,
    γίνε Δυστροποπιγκικός, αν θέλεις να προκόψεις.

    Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα
    και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα.
    Όμως στις άλλες εκλογές η ρόδα θα γυρίσει
    κι όλη η Λιλιπούπολη εμένα θα ψηφίσει.

    ***

    Ντενεκεδούπολη

    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.

    Ντενεκεδένιος ήλιος και τσίγκινα βουνά
    λαμαρινένιες στέγες και χάλκινα στενά.

    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.

    Τα μικρά ντενεκάκια σα μείνουν αδειανά
    βρίσκουν εδώ σπιτάκια, φίλους, πάλι δουλειά.

    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή
    Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.

    ***

    Ελατήρια

    Είμαστε μια μικρούλα χώρα κι έχουμε βασίλισσα.

    Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

    Όλη τη μέρα εργασία για την βασίλισσα.

    Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

    Γιατί άμα φύγει η καλή μας ο μπαμπούλας θε να ‘ρθεί.

    Οέ, Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

    Δεν υπάρχει κανένας μπαμπούλας τους είπε ο Μελένιος, μόνο ένα αραχνιασμένο σκουπόξυλο.
    Μα αυτοί οι ανόητοι δεν τον πίστεψαν έτσι ο Μελένιος συνέχισε τον δρόμο του. Πιο κάτω συνάντησε έναν γέρο.

    ***

    Σκιάχτρο

    Σκιάχτρο!

    Έχω μάτια γουρλωμένα και ψηλό-ψηλό λαιμό
    χέρια έχω απλωμένα και σε διώχνω στο λεπτό.

    Σκιάχτρο!

    Φοβερίζω τον καθένα που περνάει από ΄δώ
    είμαι φοβερό θηρίο είμ’ ο ίδιος ο Κινγκ Κονγκ.

    Σκιάχτρο!

    Ένα ντενεκεδάκι πετάχτηκε πίσω απ’ το σκιάχτρο, του ‘κανε ένα δυνατό μπαμ και το σκιάχτρο εξαφανίστηκε με όση δύναμη είχανε τα αχυρένια πόδια του.
    “Ποιος είσαι;” τον ρώτησε ο Μελένιος.

    ***

    ΟΚ μπαμ μπαμ, από Ντενεκεδούπολη

    Ουάν του θρι ουάν του θρι ουάν του θρι ουάν του θρι.

    Οκέι μπαμ μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ.

    Φίλοι μου αγαπημένοι
    εγώ είμαι από το ξέρι
    ήρθα απ’ το Αμερική,
    τώρα κάθομαι εκεί.

    Για! Οκέι μπαμ μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ οκέι μπαμ-μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ μπαμ-μπαμ.

    ***

    Μελένιος

    Και να ‘μαι τώρα μόνος μου τον δρόμο μου αρχίζω
    μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα πίσω δεν γυρίζω.

    Άραγε να ‘ναι μακριά η Ντενεκεδούπολη;
    Λες να τα καταφέρω με τον Ζουλιχτή;

    Τον δρόμο αυτό που διάλεξα θα τον ακολουθήσω
    μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα δεν γυρίζω πίσω.

    ***

    Βουτυρένιος

    Βουτυ-βουτυρένιο βουτυ-βουτυρένιο
    βουτυ-βουτυρένιο παιδί είμαι εγώ,
    με φωνάζουν βουτυρένιο μα δε νοιάζομαι γι αυτό,
    δε μ’ αρέσουν οι μπελάδες προτιμώ φαΐ ζεστό.

    Ποιος να το κανε ποιος

     

    ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

    Ο Λεβέντης

    Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα
    τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
    με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
    λεβέντης εροβόλαγε.

    Στα ματιά του ένα σύννεφο
    μες την καρδιά του σίδερο.
    Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο
    κι ο χάρος εροβόλαγε.

    Σφαλούν τα μάτια κι’ οι καρδιές
    σφαλούν τα παραθύρια
    μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα
    κι’εκείνος χαμογέλαγε.

    Ποιός κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;
    Ποιόν κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
    Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
    Λεβέντης εροβόλαγε.

    ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη, στίχοι: Νότη Περγιάλη, Μουσική: Μίκη Θεοδωράκη

    ***

    Είμαστε δυο

    Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
    η ώρα σήμανε οχτώ
    κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
    το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά

    έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
    και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
    μετά σιωπή και ακολουθεί
    το ίδιο τροπάρι το γνωστό

    Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
    βαράνε χίλιοι δεκατρείς
    Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
    μα ποιος πονάει πιο πολύ
    θά ‘ρθει καιρός να μας το πει

    Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
    είμαστε χίλιοι δεκατρείς
    Καβάλα πάμε στον καιρό
    με τον καιρό με την βροχή
    το αίμα πήζει στην πληγή
    ο πόνος γίνεται καρφί

    Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
    είμαστε χίλιοι δεκατρείς
    Καβάλα πάμε στον καιρό
    με τον καιρό με την βροχή
    το αίμα πήζει στην πληγή
    ο πόνος γίνεται καρφί

    Ο εκδικητής ο λυτρωτής
    είμαστε δυο, είμαστε τρεις
    είμαστε χίλιοι δεκατρείς

    (Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης, Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης)

    ***

    Το σφαγείο

    Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
    μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
    είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο
    σήμερα εσύ αύριο εγώ

    Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
    μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
    πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
    τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

    Που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
    βαστάω γερά, κρατάω καλά

    Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι
    τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
    τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

    Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
    και το κελί μας κόκκινο ουρανό
    Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
    και το κελί μας κόκκινο ουρανό

    Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
    μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
    πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα ‘μαστε παρέα
    τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

    Που πάει να πει σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή
    βαστάω γερά, κρατάω καλά

    Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
    και το κελί μας κόκκινο ουρανό
    Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
    και το κελί μας κόκκινο ουρανό

    Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης, Στίχοι-Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    ***

    Όταν σφίγγουν το χέρι

    Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

    Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ’ τ’ άγρια γένια τους

    Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες, με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα

    Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες, με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα

    Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες, με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα

    Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    ***

    Το γελαστό παιδί

    Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
    βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
    βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
    σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

    Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
    το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
    ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
    σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί

    Μον’ να ‘ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
    και μόνον από βόλι Εγγλέζου να ‘χε πάει
    κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
    θα ‘ταν τιμή μου που ‘χασα το γελαστό παιδί

    Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω
    για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
    γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
    δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί

    Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη, Στίχοι: Brendan Behan, Βασίλης Ρώτας, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    ***

    Ο δρόμος

    Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
    κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
    ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
    κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά

    Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
    πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά
    ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
    εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

    Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
    κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
    ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
    είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά

    Ερμηνεία, Μουσική: Μάνος Λοϊζος, Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου, Πρώτη εκτέλεση: Σούλα Μπιρμπίλη

    ***

    Ένα το χελιδόνι

    Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
    για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
    Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
    Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

    Θε μου Πρωτομάστορα
    μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
    Θε μου Πρωτομάστορα
    μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!

    Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
    Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
    σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
    μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

    Θε μου Πρωτομάστορα
    μέσα στις πασχαλιές και Συ
    Θε μου Πρωτομάστορα
    μύρισες την Ανάσταση

    Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική Μίκης Θεοδωράκης

    ***

    Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

    Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική
    μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!

    Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
    και τα σπίτια πιο λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα!

    Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
    τους παλιούς μου φίλους καλώ με φοβέρες και μ’ αίματα!

    Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    ***

    Θα σημάνουν οι καμπάνες

    Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
    με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
    και τούτοι μες τα σίδερα και κείνοι μες το χώμα.

    Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
    Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

    Κάτω απ’ το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
    κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
    προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση τ
    ούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
    δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει

    Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    Θα σημάνουν οι καμπάνες, σύγχρονη διασκευή των Μπλε

    ***

    Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

    Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
    δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
    Παίρνω φως απ’ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη και μου λες
    πως σ’ αρέσει.

    Τα παιδιά τραγουδούν μες στους δρόμους
    κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
    Τα σκοτάδια σκορπάνε κι η μέρα λουλουδίζει σαν ανθός
    στο περβάζι.

    Ένα σύννεφο ειν’ η καρδιά μου
    κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
    Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος πόσο μοιάζει με μικρή
    πολιτεία.

    Ερμηνεία: Τάνια Τσανακλίδου, στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

    ***

    Πάλης ξεκίνημα

    Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί.

    Όχι άλλα δάκρυα κλείσαν οι τάφοι λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί.

    Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους τάφους μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι νεκροί.

    Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι αγώνα για νά ‘βρουν ανάπαυση οι πρώτοι νεκροί.

    Ερμηνεία: Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι: Αλέκος Παναγούλης, πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

    ***

    Ποιος τη ζωή μου

    Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
    να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
    ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
    σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

    Για κάποιον μες στον κόσμο ειν’ αργά
    ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

    Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
    στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
    πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
    που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

    ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη, ποίηση: Μάνος Ελευθερίου, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

    Ποιος τη ζωή μου, ερμηνεία: Χ. & Π. Κατσιμίχας

    ***

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν’ οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν’ οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί μοίρασαν δώρα οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα

    Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα

    ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Μαρία Δημητριάδη, ποίηση: Γιώργος Σκούρτης, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

    ***

    Πότε θα κάνει ξαστεριά

    Πότε θα κάμει ξαστεριά, πότε θα φλεβαρίσει,

    να πάρω το ντουφέκι μου, και την έμορφη πατρόνα,

    να κατεβώ στον Ομαλό, στη στράτα των Μουσούρω(ν),

    να κάμω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες,

    να κάμω και μωρά παιδιά, να κλαιν’ δίχως μανάδες,

    να κλαιν’ τη νύχτα για νερό, και την αυγή για γάλα,

    και τ’ αποδιαφωτίσματα τη δόλια τους τη μάνα.

    Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, παραδοσιακό τραγούδι

    ***

    Ο στρατιώτης

    Του ‘παν θα βάλεις το χακί θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
    θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή και ήρωας θα γίνεις

    Εκείνος δεν μιλάει πολύ του ‘ναι μεγάλη η στολή
    του ‘ναι μεγάλη η στολή και βάσανο οι αρβύλες

    Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει είναι μονότονο και του ‘ρχεται να κλαίει
    είναι μονότονο και του ‘ρχεται να κλαίει το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει

    Δεν του ‘γραφε ποτέ κανείς τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
    τις νύχτες ξύπναγε νωρίς και μίλαγε για λάθος

    Μια μέρα έγινε στουπί πέταξε πέρα τη στολή
    πέταξε πέρα τη στολή και έκλαψε μονάχος

    Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου, Μουσική: Μάνος Λοϊζος

    ***

    Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

    Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
    στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
    αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

    Στ’ αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
    το έργο το ‘χω δει μη με τρελαίνετε
    το πλοίο των ονείρων μου με πάει
    σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

    Μένω μονάχος στο παρόν μου
    να σώσω οτιδήποτε – αν σώζεται –
    κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
    συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε

    Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
    το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
    ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας
    στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

    Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
    στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
    αφού η ιστορία σας ανήκει
    σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

    Ερμηνεία: Χ. & Π. Κατσιμίχας, στίχοι, μουσική: Διονύσης Τσακνής

     

    Απόστολος Πάππος
    Απόστολος Πάππος
    Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Νηπιαγωγός. Κάποτε έφτιαξε το ELNIPLEX. Τώρα γράφει γι' αυτό μόνο όποτε του αρέσει κάτι.
    RELATED ARTICLES

    Most Popular