Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Χωρίς το σκοτάδι, τίποτα δεν γεννιέται, όπως χωρίς φως, τίποτα δεν ανθίζει.
May Sarton
Η Δέσποινα Ηρακλέους γράφει μια πολύ ενδιαφέρουσα, με χιούμορ ιστορία για τον φόβο του σκοταδιού, τους τρόπους που τα παιδιά προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν και τις… παρεξηγήσεις που προκαλούν αυτόν τον συνηθισμένο στην ηλικία τους φόβο!
Περί τίνος πρόκειται
“Είμαι η Αιμιλία και στο σπίτι έχουμε φαντάσματα. Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ταμίας σε σούπερ μάρκετ και μπαλαρίνα”, είπε στην καινούρια της δασκάλα. Είναι κοντούλα, φοράει σιδεράκια, έχει πεταχτά αυτιά. Τα άλλα παιδιά την κοροϊδεύουν, δεν έχει και πολλούς φίλους.
Οι γονείς της τής λένε ότι δεν υπάρχουν φαντάσματα. Αλλά εκείνη όταν γυρίζει σπίτι τα βλέπει παντού. Ανάβει φώτα όλη νύχτα για να τα εκφοβίσει, κοιτάζει κάτω από το κρεβάτι, δεν πάει ποτέ προς την ντουλάπα, τους βάζει παγίδες, υπνωτικά που πιάνουν μόνο την καθαρίστρια του σπιτιού, τα σημαδεύει με τη σφεντόνα αλλά σπάει τζάμια και ζητά κυνηγούς φαντασμάτων με αμοιβή.
Η μαμά την πάει σε γιατρό. Κάτι πρέπει να γίνει με αυτά τα φαντάσματα. Και πράγματι κάποια στιγμή τα φαντάσματα εξαφανίζονται. Και στη θέση τους εμφανίζεται ένα σκυλάκι. Και καλά το σκυλάκι. Τα φαντάσματα πού πήγαν;
Εστιάζοντας
Πολύ φρέσκια ματιά από τη Δέσποινα Ηρακλέους που μετά τη Μελουζίνα για εφήβους+, φανερώνει τις μεγάλες αρετές της και στο μικρότερο κοινό (είχαν προηγηθεί και Τα γράμματα φταίνε). Μια αξιαγάπητη, εύστροφη αλλά κοινωνικά απομονωμένη μικρή, λόγω εξωτερικών χαρακτηριστικών -σιδεράκια, αυτιά, ύψος- που συνήθως προκαλούν το κλασικό πείραγμα της ηλικίας της (που αν χοντρύνει το λες και bullying), η οποία ζει σε ένα μεγάλο, πολυτελές σπίτι με υπερπασχολημένους γονείς που απουσιάζουν ολημερίς και νταντά την κυρία Μαρία. Η μοναξιά της, που δεν κατονομάζεται πουθενά, και η έλλειψη κοινωνικών συναναστροφών οδηγούν σε μια ιδιότυπη απομόνωση και στην ανάπτυξη της πεποίθησης περί ύπαρξης πολυάριθμων φαντασμάτων. Δίπλα σε όλα αυτά, δεν αργούν να εμφανιστούν φοβίες και παράλληλες όψεις της πραγματικότητας, γεγονότα τα οποία κινητοποιούν τη μητέρα να την πάει στους ειδικούς. Εκεί, η μικρή, μέσω της ζωγραφικής δεν αποκαλύπτει απλώς τα φαντάσματα που “κατοικούν” στο σπίτι τους αλλά και την πλήρη απουσία των γονιών της, τους οποίους έχει συνδέσει με την πολυόροφη εταιρία όπου εργάζονται. Αυτό είναι το σπίτι τους και με μια γραμμή το ενώνει με το πραγματικό της οικογένειας, ευφυές συγγραφικό εύρημα για να φανερώσει τον μηδενικό χρόνο που περνά μαζί τους.
Η εμφάνιση του σκύλου είναι ο X factor που στρέφει τα πράγματα προς άλλη κατεύθυνση. Ο σκύλος δεν είναι απλώς εκείνος που στο τέλος ουσιαστικά έχει “φάει” τα φαντάσματα, εξαφανίζοντάς τα από το σπίτι, αλλά ο φίλος, η παρέα που δεν υπάρχει πουθενά στη ζωή της Αιμιλίας και αναβαθμίζει τον κόσμο της, γίνεται η παρέα στους φόβους της, γίνεται ο συναισθηματικός υποστηρικτής, ο εξολοθρευτής των φόβων της.
Με την εικονογραφική σύμπραξη της Ναταλίας Καπατσούλια που αναβαθμίζει την ποιότητα της ιστορίας με πολύ ιδιαίτερες στιγμές όπως για παράδειγμα τις απολαυστικές ζωγραφιές του παιδιού στην παιδοψυχολόγο, τις νυχτερινές ώρες της ιστορίας με το φωτισμένο σπίτι, το κρεβάτι της μικρής, τα παράθυρα με το φεγγαρόφωτο και άλλες.
Μια πολύ όμορφη ιστορία, που υπαινίσσεται πολλά περισσότερα από όσα αποτυπώνει (ακόμα ένα παράδειγμα η ενεργειακή νύξη των ανοιχτών φώτων τη νύχτα), ντύνει με χιούμορ και σπιρτάδα το ευρύ αλλά καλοδουλεμένο κείμενο, υφαίνει πλοκή με ανατρεπτικά στοιχεία και με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση δημιουργεί την αμεσότητα που συχνά στα παιδιά λειτουργεί ως παράγοντας ταύτισης.
Προτείνεται.
Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Πού πήγαν τα φαντάσματα; |
| Συγγραφέας: | Δέσποινα Ηρακλέους |
| Εικονογράφος: | Ναταλία Καπατσούλια |
| Εκδόσεις: | Διάπλαση, Σεπτέμβριος 2022 |
| Καλλιτ. επιμέλεια: | Αγάπη Σωτηροπούλου |
| Επιμέλεια: | Αλέξανδρος Πανούσης |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 28,5 Χ 24,5 |
| ISBN: | 978-960-567-268-3 |
