Πρώτη μέρα στο σχολείο το σωτήριο 2013. Και ναι, το χιόνι ήρθε για λίγο στην αδικημένη από το λευκό αυτό χρυσάφι γειτονιά μας. Τα παιδιά το είδαν, το φώναξαν, του χαμογέλασαν. Ύστερα σκέφτηκαν να απεικονίσουν αυτό που τους ήρθε εξ’ ουρανού. Τι γιατί; Για να θυμόμαστε όλη την υπόλοιπη χρονιά αυτή την πρώτη μέρα του χρόνου στο σχολείο. Που είχε χιόνι. Που ίσως να ήταν και η μόνη που το είδαμε μπροστά μας φέτος.
Άρχισαν να πέφτουν οι προτάσεις. Πρόταση πρώτη: χιονονιφάδες από μπαλάκια γκοφρέ (κλασικό υλικό). Μήπως αν δοκιμάσουμε με αλουμινόχαρτο; (να και τα πρωτότυπα).
Ζωγραφίσαμε χιονονιφάδες με λευκή κηρομπογιά και δαχτυλομπογιά και το στρώσαμε κάτω με…πινέλο. Γιατί σ’ εμάς το ‘στρωσε, όχι έριξε μισή ώρα και τέλος. Κολλήσαμε και τις υπόλοιπες χιονονιφάδες και ολοκληρώσαμε έτσι τη χιονόπτωσή μας.
Με τις χιονιφάδες τι θα φτιάχναμε; Μα χιονανθρώπους φυσικά. Και αφού θα τους κάνουμε στην πραγματικότητα, τους κάναμε κι εδώ. Τέτοια ήταν η διάθεση μας αν δεν τον έπιαναν οι τσιγκουνιές του τον ουρανό.
Επειδή όμως οι χιονάνθρωποι μας φάνηκαν πολύ λευκοί, λες κι ήταν χιόνι σε μπάλες, σκεφτήκαμε να τους βάλουμε λίγο χρώμα. Ένα παιδί ζωγράφισε και έκοψε δύο αυτοσχέδια καπέλα και άλλα δύο τα έφτιαξαν από μπαλάκια από αλουμινόχαρτο, όπως και τα κουμπιά. Βάλαμε μπαχάρια για μάτια, πλαστικό πορτοκαλί καλαμάκι για μύτη, αφρώδες για κασκόλ… κι έτσι πήραν λίγο χρώμα. Κι αν ήθελαν ας έκαμαν κι αλλιώς αφού έπεσαν στα χέρια μας. Χιόνι, να μας ξανάρθεις! Μην είναι αυτή η μόνη μας επαφή μαζί σου φέτος!
Ξέχασα… το στόμα το ζωγράφισαν με μαρκαδόρο, αλλά νομίζω φαίνεται στη φώτο παραπάνω.
Στη συνέχεια γράψαμε την ταμπελίτσα μας αφού την κομματιάσαμε σε λεξούλες. Το κάθε παιδί τις έγραψε και τις διακόσμησε όπως ήθελε.
