Πέρσι ήταν τέτοιες μέρες περίπου όταν είχα διαβάσει το άρθρο της αρθρογράφου του protagon.gr, κυρίας Ρέας Βιτάλη. Ο τίτλος του ήταν “Τα κομφετί που με πόνεσαν”. Η ιδέα που περιγραφόταν εκεί ήταν ένα γραπτό, απρόσμενο, μαγικό καλωσόρισμα του παιδιού από τη νηπιαγωγό του στο πρώτο του σχολείο (διαβάστε αναλυτικά στην περσινή ανάρτηση τι περιείχε).
Ήταν κάτι πανέμορφο πραγματικά. Υιοθέτησα την ιδέα και την πρότεινα στους συναδέλφους όπως κάνω με κάθε ιδέα, είτε δική μου, είτε άλλου, έξι χρόνια τώρα από τους δικτυακούς τόπους όπου έγραφα/γράφω. Αυτή η ιδέα αγκαλιάστηκε με μεγάλη θέρμη από πάρα πολλά σχολεία και όπως έμαθα έγινε σε πολλά σχολεία της χώρας μας. Όμορφο ήταν!
Τώρα ήρθαν οι μέρες να υποδεχτούμε ξανά τα παιδιά. Είναι ώρα να γράψουμε κάτι διαφορετικό, κάτι που να μην είναι ίδιο με αυτό που έλαβαν πέρσι (εκτός κι αν έχετε 25 διαφορετικά παιδιά).
Δε ξέρω σε ποια χώρα και από ποιον εκπαιδευτικό ή οργανωμένη προσπάθεια ξεκίνησε αυτό το μαγικό γράμμα που δείχνει ενδιαφέρον και αγάπη για το νέο μαθητή, που τον υποδέχεται με σεβασμό από την πρώτη κιόλας μέρα πριν το σχολείο. Είναι αξιέπαινος/-η/-οι όποιοι κι απ’ όπου κι αν είναι που μας έδωσαν αυτήν την υπέροχη πάσα να το εισάγουμε και στη χώρα μας.
Γιατί, ναι, αγαπητοί συνάδελφοι… Είναι εισαγόμενη η ιδέα αυτή. Έχει εισαχθεί από κάποια αξιόλογη χώρα και νηπιαγωγό. Δεν έχει πιστοποιητικό γνησιότητας και ελληνικότητας όπως οι άλλες. Γι’ αυτό και δεν την οικειοποιήθηκα παρά μόνο τη σύστησα στους χιλιάδες φίλους μας αντί να την κρατήσω για τον εαυτό μου και να περνιέμαι για καμπόσος. Δεν είμαι.
Διαβάστε ολόκληρο το υπέροχο περσινό άρθρο της κυρίας Βιτάλη εδώ.
Το δικό σας γράμμα θα μπορούσε να λέει ο,τι βγει από τη δική σας ψυχή. Δεν υπάρχει συνταγή. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο τι θα ήθελες να πεις. Θα μπορούσε ίσως να λέει κάτι σαν κι αυτό:
“Πέρασε όμορφα το καλοκαίρι. Και γρήγορα. Το ξέρω, έχεις δίκιο. Ήρθε κιόλας Σεπτέμβρης. Μόλις σήμερα το πρωί, πριν τον αγιασμό, κατάλαβα πόσα πολλά είχα ξεχάσει. Την τσάντα μου. Τα πράγματά μου. Το νερό μου. Φέτος όμως είμαστε πολύ τυχεροί. Έχουμε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο μπροστά μας μετά τον αγιασμό. Να τα ετοιμάσουμε όλα αυτά. Να μην ξεχάσουμε τίποτα. Τα πιο σημαντικά όμως νομίζω πως τα έχουμε φτιάξει. Μια όμορφη τάξη που θα περιμένει εσένα. Να σε δει να γελάς, να παίζεις, να μαθαίνεις, να φτιάχνεις όμορφα πράγματα, να κάνεις φίλους, να βγαίνεις στην αυλή, να τραγουδάς, να ζωγραφίζεις. Κι αν δεν σ’ αρέσει κάτι απ’ όλα αυτά, η όμορφη τάξη μας όχι μόνο δε θα θυμώσει αλλά θα σε ενθαρρύνει να μην κάνεις κάτι που δε σου δίνει χαρά.
Σου χαρίζω αυτό το μαγικό…………. Μαγικό, ε; Ναι, μαγικό. Γιατί αν το βάλεις κάτω από το μαξιλάρι σου πριν κοιμηθείς, το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσεις για το σχολείο, θα σου έχει κλέψει όλες τις κακές σκέψεις και θα έχει τρυπώσει στα όνειρά σου τα πιο όμορφα πράγματα, όλα όσα θες να ζήσεις.
Σε περιμένουμε με μεγάλη χαρά. Θα είναι μια υπέροχη χρονιά. Θα το δεις…”
Αλλά κι αυτά να μη λέει, μπορεί να λέει κάτι που θα καλωσορίζει μαγικά το παιδί στο νέο σχολείο, τη νέα χρονιά. Καλή σχολική χρονιά σε όλους…
