Συχνά αναρωτιούνται οι φίλοι και συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, πότε και πώς να χειριστούν τα θέματα της αναπηρίας στην τάξη τους. Η δική μας στο elniplex είναι να χειριζόμαστε αυτά τα θέματα με φυσικό τρόπο κι όταν υπάρξει αφορμή που προβληματίζει την ομάδα. Δεν υπάρχει λόγος Σεπτέμβρη μήνα να μιλήσει κανείς για την τυφλότητα αν στη τάξη του δεν φοιτά μαθητής με προβλήματα όρασης, ή αν δεν δοθεί κάποια συγκεκριμένη αφορμή από την ομάδα. Όταν όμως υπάρχει μαθητής με αναπηρία σίγουρα κάποια στιγμή θα ειπωθεί το ερώτημα Τι έχει αυτό το παιδί; Τότε θα πρέπει να δοθούν απλές αλλά επιστημονικές απαντήσεις για τη συγκεκριμένη αναπηρία, απαλλαγμένες από συναισθήματα λύπησης, με έμφαση στο γεγονός ότι κάθε ένας από μας είναι διαφορετικός είτε φαίνεται είτε όχι. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας συχνά “βλέπουν” μέσα από τα μάτια μας. Όσο πιο φυσική είναι η δική μας συμπεριφορά απέναντι στην αναπηρία, τόσο πιο σύντομα και φυσικά θα την αποδεχτούν και τα παιδιά.
Ένα καλό, μολονότι σχετικά παλιό βιβλίο είναι το Τι έχει αυτό το παιδί; Angels Ponce, εκδόσεις GEMA, 2006, με τη μόνη επισήμανση στην ορολογία: το “άτομα με ειδικές ανάγκες” έχει πλέον αντικατασταθεί από τον όρο άτομα με αναπηρία. Σκεφτείτε ότι δεν είναι θέμα ορολογίας, αλλά νοοτροπίας, δεν είναι τα άτομα που έχουν ανάγκες ειδικές, αλλά η κοινωνία μας και η διάρθρωσή της που δημιουργεί αποκλεισμούς…
