Εσείς, εμείς και περίπου μισό δισεκατομμυριάκι γονείς ακόμα αντιμετωπίζουν μονάχα αυτό το πρόβλημα. Άλλοι γονείς το ευλόγησαν. Άλλοι το έθρεψαν με το παράδειγμά τους. Άλλοι έχασαν απλώς τη μπάλα. Και όλοι παρακολουθούμε μια ολόκληρη γενιά, ήδη πριν από το νηπιαγωγείο, να χαζολογάει με τις ώρες μπροστά από κάποια οθόνη, κινητό, τάμπλετ, υπολογιστής, κονσόλα, τηλεόραση.
Τι να κάνετε για να αλλάξετε τον ρουν της ιστορίας; Δύσκολα πράγματα. Καταρχάς μειώστε εσείς το κινητό αν θέλετε να το δείτε και στα παιδιά σας. Εσύ που τα γράφεις αυτά το μπορείς; θα σκεφτείτε. Ευτυχώς η φάση της υπερχρήσης πέρασε, αδέρφια, είμαι καθαρός πια. Κι επειδή τα παιδιά θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να αντιληφθούν ότι εσείς δεν περνάτε όλη τη μέρα μπροστά σε ένα κινητό, αλλά διαβάζετε κιόλας και βλέπετε και καμιά ταινία της προκοπής και ακούτε μουσική που αγαπάτε (όχι Παντελίδη και Πάολα, παιδιά), υπάρχουν και άλλα πιο εντυπωσιακά χτυπήματα. Όπως αυτό της Βρετανίδας Σόρελ Μέι.
Εμπνευσμένη από το θρυλικό, εκδοτικό φαινόμενο, το παιδικό βιβλίο Masquerade του Κιτ Ουίλιαμς του 1979, μια μητέρα δύο κοριτσιών επτά και εννέα ετών επινόησε ένα φανταστικό κυνήγι θησαυρού στους δρόμους της γύρω από την πόλη της για να ξεκολλήσει τις δύο κόρες της από τους υπολογιστές και τα τάμπλετ όπου είχε βαρεθεί να τις βλέπει, αφού πρώτα με την ανοχή της τις εγκατέστησε εκεί όπως οι περισσότεροι άλλωστε. 
Η Σόρελ Μέι, λοιπόν, πρώην τηλεοπτική παραγωγός, θυμήθηκε το αγαπημένο βιβλίο των παιδικών της χρόνων, τότε που το διάβαζε και το έπαιζε με τη γιαγιά της, τότε που όλη η Αμερική βασικά είχε πάθει Masquerade-mania, και δημιούργησε μια περιπέτεια, ένα κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, με στοιχεία και ενδείξεις που κρύβονται γύρω από τα μουσεία του Κέιμπριτζ (συνεργάζονται όλα τα μουσεία μεταξύ τους), και συνδέονται σε μια ενιαία ιστορία. Τα κρυμμένα αυτά στοιχεία αφορούν σε αντικείμενα τα οποία εκτίθενται στα μουσεία της περιοχής του Κέιμπριτζ, άρα μπορείς να συνεχίσεις μέσα σε ένα μουσείο την περιπέτεια. Τα μουσεία, άλλωστε, θεωρούνται ως ο ιδανικός χώρος να εντοπίσεις ιστορίες, αντικείμενα ή τμήματά τους, γεγονότα, πλούτο προσώπων, ένας μαγικός χώρος να περάσεις ώρες, ξανά και ξανά. Κάπως έτσι, άρχισαν τα παιδιά να τραβολογάνε τους γονείς τους στα μουσεία για να παίξουν στο κυνήγι του χαμένου θησαυρού και όχι το αντίστροφο.
Και επειδή εις την Βρετανία τη Μεγάλη τα περισσότερα πράγματα μετασχηματίζονται εμπορικώς, όλα αυτά τα όμορφα της μητέρας αυτής έγιναν σειρά βιβλίων. Το πρώτο βιβλίο των Hidden Tales λέγεται Riddle of the White Sphinx (Το Αίνιγμα της Λευκής Σφίγγας) και βασίζεται σε μια ιδέα της May, το έγγραψε ο φίλος της συγγραφέας Mark Wells, ενώ την εικονογράφηση έκανε η Jennifer Bell.
Η περιπέτεια του… “κρυμμένου θησαυρού”, του Κώδικα Ντα Βίντσι των παιδιών όπως αποκαλείται, ολοκληρώνεται με μια ειδικά χαραγμένη πέτρα που κρύβεται στην πόλη και φέρει έναν κώδικα που μπορεί να σπάσει από τους συμμετέχοντες μόνο αν χρησιμοποιήσουν τα στοιχεία που συνέλεξαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αναμένονται και άλλα βιβλία, καθώς η σειρά ιστορικών περιπετειών χρηματοδοτείται από το Συμβούλιο των Τεχνών.
Οπότε, ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι και οι επισκέψεις μας σε εξοχές και δάση και παραλίες και πάρκα πυκνώνουν σημαντικά, μην χάσετε την ευκαιρία να τα κλείσετε τα ρημάδια, να χάσει ο πλανήτης τα ίχνη σας για μερικές ώρες, να μην μάθει για μισή μέρα που πήγατε και τι φάγατε και εσείς να μην μάθετε τι νομοσχέδιο πέρασε ο Μητσοτάκης και που θα κάνει διακοπές ο Τσίπρας, και να σχεδιάσετε ένα δικό σας, κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, κρύβοντας ή επινοώντας στοιχεία στο περιβάλλον σας και οδηγώντας το παιδί στην παραλία, σε ένα μουσείο, σε ένα πάρκο, σε ένα μέρος που του αρέσει ή που αξίζει να δει.
Μη χάνεις λεπτό. Ο καιρός περνάει. Μπροστά στις οθόνες μόνο;
Πηγή: Με πληροφορίες από BBC και cambridgeindependent.co.uk
