Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009. Η Δώρα συστήνεται και ξεκινά να καταγράφει στο ημερολόγιό της τις σκέψεις της.
Και γίνεται αυτό το ημερολόγιο μια ολοζώντανη προβολή μιας ολόκληρης χρονιάς σε ένα νηπιαγωγείο. Μέσα από τις σελίδες του, η Δώρα μοιράζεται τις σκέψεις, τις αγωνίες, τις εμπειρίες της, περιστατικά της δικής της ζωής, των συμμαθητών της, της δασκάλας της. Η οικογένεια, η φιλοζωία και το ενδιαφέρον για τα αδέσποτα, η πατρίδα, η τηλεόραση, το σχολείο και η γνώση, η γρίπη των χοίρων που έκλεισε το σχολείο για μέρες, η αιμοδοσία και ο εθελοντισμός, ο παραδειγματισμός των αρχόντων, η εσωστρέφεια των μεγάλων, η ουσία της αγάπης και τα Χριστούγεννα, τα συναισθήματα που μοιάζουν με χνούδια, τα τραγούδια και η ομορφιά τους (έλα τεμπέλη δράκε), η διαφορετικότητα και η αλληλεγγύη, οι απόκριες, τα πάρτι και η Καθαρά Δευτέρα, οι δημιουργικές στιγμές μέσα στην τάξη με την κυρία, τα μεταφορικά μέσα, το ταξίδι κι η εξερεύνηση του ανθρώπου, η τέχνη και το πέρασμά της στη μας, ο πόλεμος κι ο Μακρυγιάννης, η αξία των γραμμάτων, η μάνα, η επαφή με τη φύση, η μετάβαση στο δημοτικό.
Ένα πλήθος θεμάτων. Θέματα που ξετυλίγονται ακριβώς όπως σε ένα εξάχρονο παιδί. Γρήγορα, ενίοτε μπερδεμένα, με απορία, με αφέλεια, σφάζοντας με το μπαμπάκι τον κόσμο των μεγάλων, με χιούμορ, με απλότητα.
Η συγγραφέας, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τον τρόπο σκέψης των παιδιών πέριξ της νηπιακής ηλικίας, φτιάχνει με ιδιαιτέρως κομψή αφήγηση ένα ημερολόγιο μιας σύγχρονης Άννας Φρανκ που όμως δεν κλείστηκε σε κάποιο σκοτεινό σπίτι κυνηγημένη από παράλογους της εποχής ή μιας Μίρα (Artichoke Hearts) που όμως γράφει για τη δική της Νανά, τη ζωή της σε ένα ελληνικό νηπιαγωγείο και τον διάβα εννέα μηνών μέχρι να πατήσει το πρώτο σκαλοπάτι του μεγαλύτερου σχολείου. Δεν την κυνηγά κανείς, δεν την απειλεί κανείς. Μόνο η άγνοια κι η γνώση, η απορία για έναν κόσμο που ανασαίνει δίπλα της και δεν είναι σε θέση πάντα να τον εξηγήσει και τον αποδεχθεί. Ο κόσμος των μεγάλων, συχνά ακαταλαβίστικος για έναν μικρό ηλικιακά άνθρωπο, συχνά παράλογος (γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αιμοδότες;), συχνά πιο παρορμητικός κι από εκείνον των μικρών.
Η Κική Δημητριάδου, μέσα από τη Δώρα, απλώνει χιουμοριστικά και συνάμα συγκινητικά το λαβύρινθο των σκέψεων, την ταχύτητα των συλλογισμών, το δίκιο και το “απορίας άξιόν” των παιδιών. Κι η Δώρα ως εκπρόσωπος των 6χρονων τα καταφέρνει περίφημα.
Ο Βαγγέλης Παπαβασιλείου εικονογραφεί τη Δώρα του με ευθείες παραπομπές σε γιαπωνέζικα καρτούν κι αυτή η οικεία αίσθηση που σου αφήνουν όλα τα σκίτσα με τη Δώρα, την καθιστούν τόσο γνώριμή και οικεία σου. Προσμένεις πως θα ξεπατήσεις το pause και θα σου κλείσει το μάτι καθώς την κοιτάς στις σελίδες
Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη. Βιβλίο που πρέπει να γνωρίσετε καθώς κάθε μέρα που καταγράφει η Δώρα μπορεί να σας οδηγήσει ολόκληρη τη χρονιά σε σκέψεις, ιδέες, δραστηριότητες, κινητοποίηση, προβληματισμούς. Αξίζει.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Το ημερολόγιο της Δώρας |
| Συγγραφέας: | Κική Δημητριάδου |
| Εικονογράφηση: | Βαγγέλης Παπαβασιλείου |
| Εκδόσεις: | Α. Α. Λιβάνη, 2010 |
| Σελίδες: | 62 |
| Μέγεθος: | 23 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-14-2278-7 |
