Το κορίτσι που δεν θυμόταν πότε φόρεσε την πανοπλία, της Μάγιας Δεληβοριά

ΣΕΙΡΑ: BIG BANG BOOKS*

“Η Μιράντα δεν θυμόταν από πότε φορούσε τη λευκή πανοπλία της, ούτε πότε απέκτησε το πανέμορφο άσπρο άλογό της, τον Λευκό.Πολλές φορές σκεφτόταν ότι μπορεί και να γεννήθηκε έτσι. Αν και αυτό της φαινόταν περίεργο”.

Ένα κορίτσι, η Μιράντα, αφουγκράζεται πάντα όποιον χρειάζεται βοήθεια και σπεύδει. Όσοι κινδυνεύουν, έχουν τον άνθρωπό τους, από ζώα σε παγίδες, μέχρι ζημιές από ανεμοστρόβιλο και από μετακομίσεις μέχρι παρεξηγήσεις και διαφορές τρίτων. Πάντα εκεί, πάντα πρόθυμη. Φαίνεται είχε γεννηθεί Λευκός Ιππότης και δεν μπορούσε να φερθεί αλλιώς.

Κάποτε, όμως, φτάνει η ώρα που όχι μόνο δεν μπορεί να φανεί σε κανέναν χρήσιμη, αλλά δείχνει και δυσάρεστη. Όταν ο Λευκός, το άλογό της, την πληροφορεί ότι στην πολιτεία που υπάρχει στην άκρη του ποταμού ζει μια γυναίκα που έχει έναν καθρέφτη μέσα από τον οποίο μπορείς να δεις αυτό που χρειάζεσαι, η Μιράντα δεν το σκέφτεται.

Συνοδοιπόροι της, θα είναι ο Λευκός, το άλογο με το παράξενο παρελθόν που δεν τον γεμίζει καθόλου περηφάνια, η ετοιμόλογη, αρκούντως αγενής, άτρωτη (πια), αδιάφορη μπρος στον κίνδυνο, πληγωμένη γάτα Οφηλία που βλέπει πληγές άλλων και γιατρεύει τις δικές της και όλες οι γάτες σέβονταν και φοβούνταν ταυτόχρονα και ο Ιβάν, ένα γέρικο, δεκαοχτώ χρονών, τσοπανόσκυλο, που θέλει να βοηθήσει τη Μιράντα διεκδικώντας και διαλέγοντας έναν τιμημένο θάνατο από την παραίτηση.

Είναι παράξενο που την ακολούθησαν όλα αυτά τα ζώα σε αυτό το ταξίδι, έχει ο καθένας τους δικούς του λόγους. Αλλά αυτή η παρέα ετερόκλητων πλασμάτων θα βαδίσει έναν δρόμο δύσβατο που θα τους αποδείξει ότι έχουν πολλά περισσότερα κοινά απ’ όσα πιστεύουν μα και πολλά μυστικά που θα αναδυθούν και θα δώσεις απρόσμενες απαντήσεις. Θα συναντήσουν διάφορους τύπους, από τον συνηθισμένο, ας πούμε, άνθρωπο Όλιβερ που ερωτεύεται την Μιράντα, τον γιατρό της πολιτείας, Σιμόν, και τα χελιδόνια Φελίπε και Λούνα μέχρι την κακοποιημένη Ορνέλα και τη νοικοκυρά Ελβίρα

“Γι’ αυτόν τον συνηθισμένο άνθρωπο, που τον έλεγαν Όλιβερ, όπως συστήθηκε, η Οφηλία έβγαλε το συμπέρασμα ότι ανήκε σε μία άλλη κατηγορία. Στην κατηγορία εκείνων που δεν τους καίγεται καρφί αν είναι συνηθισμένοι ή όχι, γιατί απλά είναι απασχολημένοι με ένα απλό πράγματα: να ζήσουν.” (σελ.75)

“Όταν ξεκινάει ένας έρωτας, αφήνει ανοιχτά όλα τα “μπορεί” του κόσμου. Σαν ένα παράθυρο στην ελπίδα, ότι μπορεί και να βρέθηκε εκείνο το χέρι που θα κρατάει το δικό σου μέσα στην απεραντοσύνη του κόσμου. Ο έρωτας, στην αρχή τουλάχιστον, μας βγάζει την καλύτερη εκδοχή μας. Γιατί είναι φορτωμένος με όλες τις ελπίδες και εκείνα τα “μπορεί”, τα γεμάτα αγωνία.” *σελ. 81-82)

Θα περάσουν πολλά, θα συναντήσουν πολλούς, θα περάσουν από άγνωστα μέρη που δεν υπάρχουν στον χάρτη, θα κοιμηθούν σε πανδοχεία και τροχόσπιτα, σε κάθε κατάστασης και άνεσης δωμάτια, θα γελάσουν, θα συγκινηθούν, θα τρομάξουν, θα χαθούν, θα ξεστρατίσουν. Θα καταφέρουν να βρουν αυτό που ψάχνουν δίχως να χάσουν τελικά τον εαυτό τους;

Το σύνδρομο του Λευκού Ιππότη δεν αφορά μόνο σε σχέσεις ερωτικής φύσης, αν και με αυτές συνδέεται κατά κύριο λόγο. Είναι μια ευρύτερη συμπεριφορά η οποία συγκοινωνεί με το σύνδρομο του καλού παιδιού και θέλει τον πάσχοντα να μπαίνει σε θέση σωτήρα, βοηθού, μεσσία, προκειμένου να βοηθήσει τον έχοντα -οποιαδήποτε- ανάγκη, γιατί μέσα από αυτήν την αλληλεπιδραστική δοτικότητα και προσφορά κερδίζει αναγνώριση, αποκτά αξία, θεραπεύει κενά και καλύπτει τα δικά του ελλείμματα.

Η Μιράντα είναι μια τέτοια περίπτωση, ένα κορίτσι γεμάτο ελλείμματα, γεμάτο χαραμάδες απ’ όπου χάσκει το σκοτάδι και το φως των άλλων, μηδέποτε όμως δεν βρίσκει διέξοδο ο δικός της εαυτός, οι δικές της ανάγκες και εκπροσωπήσεις. Κατά βάση είναι μια ψυχικά και συναισθηματικά τραυματισμένη έφηβη η οποία αναζητά τον εαυτό της. Οι πανοπλίες, όσες στρώσεις μετάλλου κι έχουν, όσο παλιές κι αν είναι, σκεπάζουν τον πραγματικό μας εαυτό, κρύβουν την ομορφιά, τις ουλές, παλιά τραύματα, κρύβουν την πραγματικότητα και παρουσιάζουν την απροσπέλαστη, δυναμική πλευρά μας. Κι ύστερα έρχεται ο έρωτας και σμπαραλιάζει τα πάντα, και ανανεώνει την ελπίδα, και σε κάνει να πιστεύεις πως θα κερδίσεις λίγη αιωνιότητα, και εγκαταλείπεις τον φθαρμένο, χτυπημένο σου εαυτό, και πετάς χάμω όλα τα σιδερένια συμπράγκαλα που φόραγες και κυνηγάς το όνειρο, το ταξίδι, έστω για λίγο. Για να πιστέψεις ότι μέσα από τα όμορφα μάτια του άλλου, θα δεις τον καλύτερο δικό σου εαυτό.

Πλάι της βρίσκονται όντα με τις δικές τους πληγές, τα δικά τους κενά, ελλείμματα, δισταγμούς και αρετές, που βαδίζουν το δικό τους ταξίδι, δραπετεύοντας από τη λησμονιά του τίποτα, διεκδικώντας ένα κομμάτι περιπέτειας που σημαίνει με την αναζήτηση του εαυτού και κυρίως με τη συμφιλίωση του θλιβερού παρελθόντος με το παρόν που ποθείς να γιατρέψει τα πάντα.

Η Μάγια Δεληβοριά δημιουργεί ένα σύγχρονο εφηβικό και νεανικό βιβλίο με προβιά παραμυθιού, όπου ο ανθρωπομορφισμός των ζώων, οι μαγικές σφαίρες, τα εμπόδια, τα παραμυθικά μοτίβα και πάγια χαρακτηριστικά, συνδέονται αρμονικά και θα έλεγα ιδιαιτέρως γοητευτικά με καλοστεριωμένες φιλοσοφικές αναζητήσεις και σκέψεις που εξιχνιάζουν ποικίλες όψεις των συναισθημάτων, όχι μόνο των εφήβων αλλά όλων των ανθρώπων, καθώς εμπλέκονται σε σχέσεις, συναντούν εμπόδια, αντλούν ικανοποίηση, διαψεύδονται, ζουν ματαιώσεις, επουλώνουν αναπόφευκτα τραύματα, πάλλονται με τη συγχώρεση, μάχονται με τις ενοχές. Η Δεληβοριά δεν διεκπεραιώνει επ’ ουδενί την ιστορία της, δεν χάνει τον ρυθμό της ιστορίας της ποτέ, ξέρει καλά τι θέλει να γράψει και θεμελιώνει ένα βαθιά ψαγμένο μυθιστόρημα εσωτερικής αναζήτησης, μάχης και αποδοχής του εαυτού, με πυκνές σκέψεις, όχι αποφθεγματικές και πιασάρικες, αλλά γεμάτες αλήθεια, νόημα, ουσία, που οδηγούν τον αναγνώστη στη δική του διαδρομή αναζήτησης και εν τέλει υπέρβασης του τωρινού του εγώ με μια καλύτερη εκδοχή, όπως αυτή θα προκύψει αν μπεις στις ατραπούς προβληματισμού που σου θέτει. Όπως ας πούμε αυτή των δράκων που ζουν μέσα μας και με τη συμπεριφορά, τον τρόπο σκέψης και εστίασης, ενδυναμώνεις και αποδυναμώνεις, παράγοντας κάθε φορά έναν άλλο εαυτό.

Θεωρώ ότι τα ζητήματα έρωτα, διαχείρισης τραύματος, συντροφικότητας, αλληλεγγύης, φιλίας, αναζήτησης του εαυτού, συναισθηματικής (και όχι μόνο) κακοποίησης, ανάπτυξης αντιστάσεων, αυτοπροσδιορισμού, συναισθηματικής και ηθικής ενδυνάμωσης και εν τέλει αποτίναξης των προσωπείων και των άλλων εαυτών που μας χρεώνουν, που μας υποχρεώνουν, που μας γαλουχούν και μας μαθαίνουν να είμαστε χωρίς τη δική μας φαρδιά πλατιά υπογραφή, είναι ζητήματα που αφορούν τους εφήβους και κάθε άνθρωπο και στο βιβλίο αυτό βρίσκουν όμορφες, καλοδιατυπωμένες, συχνά ποιητικές, απαντήσεις ή έστω κατευθύνσεις με φως που απαντά στα σκοτάδια.

Το απόλαυσα και το προτείνω.

* Η σειρά Big Bang Books αγκαλιάζει σύγχρονα μυθιστορήματα που απευθύνονται σε νεαρούς αναγνώστες, κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον τους και τροφοδοτούν τους προβληματισμούς τους γύρω από θέματα που τους απασχολούν. Κόψε εδώ για να έχεις έναν ωραίο σελιδοδείκτη.

Διακρίσεις