Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-6) – Picture Book για παιδιά
My mama always said, life is (like) a box of chocolates. You never know what you’re gonna get.
Forest Gump (Τομ Χανκς ως Φόρεστ Γκαμπ, 1994, σκην.: Ρ. Ζεμέκις)
Κάποια βιβλία τα ερωτεύεσαι αμέσως. Με τις πρώτες δυο σελίδες τους έχεις καταλάβει ότι τα διαπερνά μαγεία και εσένα το ηλεκτρικό ρεύμα που ψάχνεις στα βιβλία. Ναι, μιλάω για εμάς, τους ενήλικες, γιατί και εμείς θα έπρεπε να διαβάζουμε εικονογραφημένα βιβλία, πόσω μάλλον βιβλία σαν αυτό.
Γιατί αυτό; Γιατί είναι ένα βιβλίο που θα υπενθυμίσει εμφατικά, πυκνά, ποιητικά, στους ενήλικες τι είναι η ζωή, πόσο σημαντική είναι και ποιες είναι οι αξίες και οι προτεραιότητές της, τις οποίες συχνά ξεχνάμε. Στα παιδιά, όμως, που ακόμα δεν έχουν χάσει την ιεράρχησή τους από την φθοροποιό καθημερινότητα και ζωή, το βιβλίο της Ame Dyckman θα ανοίξει τα μεγάλα παράθυρα του κόσμου.
“Μερικές φορές στη Ζωή συμβαίνουν πράγματα που δεν τα περιμένεις…”
“Μπορεί να φοβηθείς στην αρχή, γιατί η Ζωή συμπεριφέρεται λίγο παράξενα…”
“Να ξέρεις ότι η ζωή δεν έρχεται με οδηγίες για το πώς θα ζήσεις… Εσύ θα γράψεις τις δικές σου. Αλλά… η Ζωή δεν περιμένει”.
Μέσα σε μία μικρή, μετρημένη πρόταση σε κάθε σελίδα, η Dyckman κλείνει νοήματα και σκέψεις που χρειάζονται βιβλία και βιβλία για να αναλυθούν. Για το μέγα μυστήριο της ζωής, το ανεξάντλητο, το ανεξερεύνητο, εκείνο που δεν έχει νόημα κανένα και πρέπει εσύ να βρεις ένα και να του δώσεις. Εκείνο που δεν έχει εγχειρίδια και οδηγίες και tutorial και πρέπει να δημιουργήσεις ένα δικό σου. Ένα που θα σου δίνει τη δύναμη και τη σοφία να αντέχεις το απροσδιόριστό της ζωής, να διαλέγεις εσύ πώς θα ζήσεις, να κάνεις τις δικές σου επιλογές, να απολαμβάνεις το ταξίδι και να μη ζητάς πάντα έναν σαφή προορισμό, να αντέχεις το χάος της ζωής, να το βάζεις σε τάξη και να ξαναντέχεις όταν η τάξη σκορπίζεται και πάλι σε ένα μικρό ή μεγαλύτερο χάος που σε αποδιοργανώνει. Να μάθεις να τραντάζεις τη ζωή όταν σε δυσαρεστεί, να κάνεις νέες αρχές όταν πράγματα μοιάζουν να έχουν φτάσει στο τέλος ή σε τέλμα, να βρίσκεις την καλή πλευρά όλων των πραγμάτων γιατί η κακή δεν θα σε πάει σε τίποτα καλό. Να την απολαμβάνεις, να τη γεύεσαι, να την αγγίζεις, να την ρουφάς κάθε στιγμή γιατί είναι σύντομη, απρόβλεπτη, μοναδική. Να την αγαπάς γιατί μόνο τότε θα σε αγαπήσει κι αυτή.
Όσα σας έγραψα δεν είναι κάποια ωραιοποιημένη παρουσίαση του βιβλίου. Είναι οι σκέψεις που οδηγεί τον αναγνώστη η συγγραφέας με αυτό το λιτό, φιλοσοφικό βιβλίο της που παρουσιάζει την γλυκύτητα, τη σκληρότητα, τη μοναδικότητα, την ανεξαρτησία, την απροσδιοριστία, τη μαγεία της ζωής. Σε κάθε σελίδα, μπορείς να κοντοσταθείς και να συζητάς και να σκέφτεσαι και να αναλύεις με τα παιδιά σου. Να βλέπεις που τα έχεις πάει περίφημα και να αναρωτιέσαι πώς μπορείς κι εσύ να διορθώσεις το βλέμμα σου απέναντι στη ζωή.
Νευριάζουμε, κλαίμε, χτυπιόμαστε, τσακωνόμαστε, συχνά για τα πιο ασήμαντα και απλά πράγματα του κόσμου, ξεχνώντας πόσο απλά χάνεται η ζωή, πόσο σημαντική είναι η ψυχική ηρεμία, πόσο λίγες είναι οι χαρές στο ταξίδι, αυτό το διάλειμμα φωτός μέσα στο αιώνιο σκοτάδι. Πριν γεννηθείς είσαι σε ένα σκοτάδι. Στην κοιλιά της μαμάς, σκοτάδι, αλλά και μια μικρή χαραμάδα φωτός που δείχνει την αρχή της ζωής. Η ζωή ένα ταξίδι στο φως. Και μετά επιστροφή στο αιώνιο σκοτάδι του ανεξύπνητου ύπνου (Εσένα επικαλούμαι,
θεό του αιώνιου ύπνου, Στάσιμον Δ, Σοφοκλέους Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ).
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί αυτές τις δεξιότητες και τις προτεραιότητες, αυτόν τον τρόπο σκέψης και ιεράρχησης και συμπεριφοράς δεν μας τον δίδαξε κανείς. Τα χάσαμε όλα αυτά εμείς. Και δυστυχώς, στα γέρικα γαϊδούρια δεν μαθαίνεις εύκολα καινούρια σαμάρια και περπατησιές. Ο Έρικ Μπερν λέει ότι μέχρι τα έξι μας χρόνια έχει κριθεί το έργο που θα παίξουμε ως ενήλικες στη ζωή μας.
“Από τους πρώτους μήνες, το παιδί διδάσκεται όχι μόνο τι να κάνει, αλλά επίσης τι να δει, τι να ακούσει, τι να αγγίξει, τι να σκεφτεί και τι να αισθανθεί. Και πέραν αυτών, του λένε ακόμη αν θα είναι κερδισμένος ή χαμένος και πως θα τελειώσει η ζωή του. Όλες αυτές οι οδηγίες προγραμματίζονται στο μυαλό του και στον εγκέφαλό του τόσο σταθερά, σαν κάρτες προγραμμάτων στον υπολογιστή. Στα μετέπειτα χρόνια, ο,τι νομίζει σαν την ανεξαρτησία του ή την αυτονομία του είναι μόνο η ελευθερία επιλογής καρτών. Αλλά οι περισσότερες θέσεις καρτών παραμένουν εκεί από την αρχή” (Eric Berne, Sex in Human Loving).
Δεν είναι θεμελιώδεις δεξιότητες που δεν κατακτήσαμε από νωρίς οι περισσότεροι πώς τη ζωή σου την ορίζεις εσύ; Πως η ζωή δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροζ ροδοπέταλα αλλά ένα μονοπάτι με όμορφα δέντρα, με απρόβλεπτες λακκούβες, εμπόδια; Πώς η ζωή είναι μια πάλη, μια μετεώριση μεταξύ ηδονής και οδύνης; Πως η ζωή δεν είναι η απόλυτη τάξη που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά ένα εγγενές χάος που παλεύουμε να τακτοποιήσουμε με συνηθως γελοία αποτελέσματα; Πως το μεγάλο στοίχημα είναι να κάνεις μεγάλο και ονειρικό ταξίδι και όχι να φτάνεις απαραίτητα σε σπουδαία λιμάνια;
Και αντιθέτως είναι σπουδαίες δεξιότητες οι μαθητικές επιδόσεις, η κόρη μου είπε 1+1 κάνει δύο στα δυόμισή της και φωταγωγήσαμε τη γειτονιά από την τρομερή της παπαγαλία και η πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης είναι η Ταναναρίβη, μπράβο και είκοσι στο διαγώνισμα ο Κωστάκης που το απόγευμα θα παίξει επτά ώρες πλέι στέισον με τους φίλους του τεντούκι στην πολυθρόνα.
Πλάι στο εκθαμβωτικό κείμενο της Amy Dickman στέκεται η εικονογράφηση της Cori Doerrfeld που γνωρίσαμε με το ολοδικό της Σου λέω αντίο! Σου λέω γεια!. Οι εικόνες της είναι σαν από animation της δεκαετίας του 80. Με -υποθέτω- κάποια αρχικά μολύβια, ένα ψηφιακό στυλό και κατόπιν μεταφορά σε κάποιο πρόγραμμα τύπου Photoshop προσπαθεί να διατηρήσει τις αρχικές γραμμές των μολυβιών της, να δώσει εύκαμπτες μορφές, όχι σύγχρονες, όχι ιδιαιτέρως καλλιτεχνικές, αλλά ειλικρινείς, σε έντονη κίνηση και συναισθηματική εκφραστικότητα, εικόνες που αλληλεπιδρούν αρμονικά με το κείμενο και το φωτίζουν σημαντικά.
Βιβλίο που το παίρνεις χθες, κανά δυο φορές για δώρο και το στολίζεις και στη βιβλιοθήκη να σε κοιτάει και να σου θυμίζει.
Για αναγνώστες από 4-5 ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
Με μια ματιά
- Μέσα σε μία μικρή, μετρημένη πρόταση σε κάθε σελίδα, η Dyckman κλείνει νοήματα και σκέψεις που χρειάζονται βιβλία και βιβλία για να αναλυθούν. Για το μέγα μυστήριο της ζωής, το ανεξάντλητο, το ανεξερεύνητο, εκείνο που δεν έχει νόημα κανένα και πρέπει εσύ να βρεις ένα και να του δώσεις. Για τις σπουδαίες δεξιότητες που πρέπει απαραιτήτως να περάσουν σε όλα τα παιδιά. Ένα μεστό φιλοσοφικό βιβλίο.
- Πλάι στο εκθαμβωτικό κείμενο της Amy Dickman στέκεται η εικονογράφηση της Cori Doerrfeld που προσπαθεί να διατηρήσει τις αρχικές γραμμές των μολυβιών της, να δώσει εύκαμπτες μορφές, όχι σύγχρονες, όχι ιδιαιτέρως καλλιτεχνικές, αλλά ειλικρινείς, σε έντονη κίνηση και συναισθηματική εκφραστικότητα, εικόνες που αλληλεπιδρούν αρμονικά με το κείμενο και το φωτίζουν σημαντικά.
Το Soundtrack του βιβλίου
Alan Silvestri – Forrest Gump Suite
Nicola Piovani – Λίνα Νικολακοπούλου – Θοδωρής Βουτσικάκης – Όμορφη Ζωή
Joan Baez – Blowin’ in the wind
Black – Wonderful Life (Official Video)
Here I go out to sea again, The sunshine fills my hair
And dreams hang in the air, Gulls in the sky and in my blue eye
You know it feels unfair, There’s magic everywhere
Look at me standing, Here on my own again
Up straight in the sunshine, No need to run and hide
It’s a wonderful, wonderful life, No need to laugh and cry
It’s a wonderful, wonderful life
Jason Mraz – Life is Wonderful Music Video
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η Ζωή είναι… |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | That’s life! |
| Συγγραφέας: | Ame Dyckman |
| Εικονογράφος: | Cori Doerrfeld |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Οκτώβριος 2021 |
| Μετάφραση: |
Λύντη Γαλάτη
|
| Σελιδοποίηση: | Νατάσσα Χαλαραμπίδη |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-653-496-6 |
