Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-6) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω.
Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε, έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους.
Φρίντριχ Νίτσε
Ο Τζέρεμι φοβόταν τις αζευγάρωτες κάλτσες (εγώ φρικάρω, Τζέρεμι), τα παπουτσοφάγα σκουλήκια, τους αφηνιασμένους δεινόσαυρους, τα λυμένα κορδόνια,
τους μοχθηρούς σκίουρους, τις πιτσιλωτές μπανάνες, αλλά πάνω απ’ όλα φοβόταν τον ΑΕΡΑ.
Μια μέρα γνώρισε τη Μάγκι. Πρόσεξε ότι είχε λυμένα κορδόνια. Ωωω! Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, θα τη μπλέξει σε μπελάδες και κινδύνους. Πρέπει να την προστατεύσει. Αλλά η Μάγκι δεν φοβόταν τίποτα. “Τι ‘ναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί;” του είπε.
Σύντομα έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Η Μάγκι, όμως, έκανε συνεχώς επικίνδυνα πράγματα: έπαιζε σχοινάκι, τάιζε περιστέρια. Ο Τζέρεμι ήταν πάντα δίπλα της να της δείχνει πώς να είναι πιο προσεκτική και να αποφεύγει τους κινδύνους. Αλλά η Μάγκι δεν άκουγε. “Τι ‘ναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί;” του έλεγε ξανά και ξανά. Όμως, μια μέρα που ο άνεμος λυσσομανούσε, η Μάγκι ήθελε να παίξουν έξω. Βγαίνει έξω. Ο Τζέρεμι πρέπει να τη σώσει. Αλλά ο αέρας φούσκωσε το μπουφάν του και τον σήκωσε ψηλά. Πολύ ψηλά στον ουρανό! Τόσο ψηλά που όταν κατόρθωσε να επιστρέψει… ήθελε να ξαναπάει! Άλλωστε “τι ‘ναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί;”
Η χαρά της ζωής είναι στην περιπέτεια, την πρόκληση, το καινούριο. Τα παιδιά έχουν έμφυτη περιέργεια. Ένα γιατί και ένα πώς δονούν συνέχεια την ατμόσφαιρα μέχρι να καταλάβουν και να τακτοποιήσουν κάπως τον κόσμο μέσα τους. Το να τα καθηλώνουμε σε μία καρέκλα, με συνεχείς απαγορεύσεις, στο όνομα της ασφάλειάς τους, δεν είναι κάτι που κάνουμε για αυτά, αλλά για να έχουμε εμείς ήσυχο το κεφάλι μας. Ασφαλώς και ανησυχούμε. Ασφαλώς και δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα παιδί εκτεθειμένο σε κινδύνους. Όμως, αυτή η υπερπροστασία αποδυναμώνει τις εμπειρίες του, σταματά το χτίσιμο της προσωπικότητάς του με στοιχεία και δεξιότητες όπως η ανακάλυψη, η υπόθεση, η τόλμη και εν τέλει δημιουργεί έναν ελλιπή άνθρωπο, υποτίθεται υγιή, ο οποίος δεν έχει εξασκήσει καλά καλά ούτε τις βασικές κινητικές δεξιότητες (να ισορροπήσει πάνω σε μια πέτρα, να πηδήξει ένα ρυάκι, να βραχεί από το βρόχινο νερό και να πατήσει στα νερά κ.α.).
Ο υπερπροστατευμένος Τζέρεμι δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αναπτύξει ένα σύμπλεγμα φόβων και φοβιών, λογικών και παράλογων, έτσι όπως του υπαγόρευσαν οι απαγορεύσεις και οι αγωνίες του περιβάλλοντός του. Η Μάγκι από την άλλη διεκδικεί τη χαρά της επαφής με τη φύση. Ναι, θέλει να ταίσει τα περιστέρια! Ναι, θέλει να τρώει κρακεράκια! Ναι, της αρέσει ο αέρας! Προσπαθεί να αποκτήσει μια ισορροπία με το περιβάλλον της, με τον κόσμο γύρω της, να ψάξει, να ανακαλύψει, να χαρεί.
Αυτές οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες φωτίζουν αυτό το έλλειμμα ελευθερίας με το οποίο μεγαλώνουμε οι σύγχρονοι τα παιδιά μας. Φοβόμαστε. Και μοιραία φοβούνται και αυτά. Το δίνει πολύ όμορφα η Πάμελα Μπούτσαρτ όλο αυτό, ενώ η φράση “Τι ‘ναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί;” λειτουργεί μέσα στην ποίησή της ως ένα πρόσημο θετικότητας. Είναι πολύ χειρότερο αυτό που θα σου συμβεί αν φοβάσαι να κάνεις τα πάντα. Είναι πολύ χειρότερο όσα θα συσσωρεύσει μέσα του ένα παιδί που φοβάται, που διστάζει, που υπολογίζει τα πάντα, σχεδόν στα όρια της ψυχαναγκαστικής διαταραχής.
Το βιβλίο της Μπούτσαρτ έχει πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Μία από αυτές είναι ότι ουσιαστικά αλλάζει τρεις φορές ύφος και φόρμα. Ξεκινά ως ένα τυπικό εικονογραφημένο, στην πορεία γίνεται ένα κλασικό picture book με ελάχιστες λέξεις και μία πρόταση σε κάθε σελίδα, ενώ προς το τέλος γίνεται ένα silent εικονοβιβλίο όπου οι εικόνες κάνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική αφήγηση και ο αναγνώστης μπορεί (και θα το κάνει συνειδητά ή μη) να κάνει τη δική του.
Η πολύχρωμη, ιδιαιτέρως εκφραστική, στα όρια του σύγχρονου animation, εικονογράφηση της Κέιτ Χίντλεϊ αποδίδει μέσα σε ένα λιτό περιβάλλον με κυρίαρχο το βαθύ μπλε και ανοιχτό πράσινο φόντο την ένταση του φόβου και των απαγορεύσεων, την ορμή της ελευθερίας και της παιδικής ανεμελιάς και τη μεταξύ τους συσχέτιση, όπως την εκφράζουν τα δύο παιδιά.
Είναι όμορφο βιβλίο. Με το χιούμορ, το ρεαλισμό αλλά και τον μαγικό του ρεαλισμό να ισορροπούν.
Για αναγνώστες από 4-5 ετών.
Εκδόσεις Ψυχογιός.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Με μια ματιά
- Αυτές οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσωπικότητες φωτίζουν αυτό το έλλειμμα ελευθερίας με το οποίο μεγαλώνουμε οι σύγχρονοι τα παιδιά μας. Φοβόμαστε. Και μοιραία φοβούνται και αυτά. Το δίνει πολύ όμορφα η Πάμελα Μπούτσαρτ όλο αυτό, ενώ η φράση “Τι ‘ναι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί;” λειτουργεί μέσα στην ποίησή της ως ένα πρόσημο θετικότητας.
- Το βιβλίο της Μπούτσαρτ αλλάζει τρεις φορές ύφος και φόρμα: Ξεκινά ως ένα τυπικό εικονογραφημένο, στην πορεία γίνεται ένα κλασικό picture book με ελάχιστες λέξεις ενώ προς το τέλος γίνεται ένα silent εικονοβιβλίο όπου οι εικόνες κάνουν μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική αφήγηση.
- Η πολύχρωμη, ιδιαιτέρως εκφραστική εικονογράφηση της Κέιτ Χίντλεϊ αποδίδει την ένταση του φόβου και των απαγορεύσεων, την ορμή της ελευθερίας και της παιδικής ανεμελιάς και τη μεταξύ τους συσχέτιση, όπως την εκφράζουν τα δύο παιδιά.
Το Soundtrack του βιβλίου
Carole King – I Feel the Earth Move (Official Audio)
WALKING IN THE AIR THE SNOWMAN 1982
Θα διώξω τα σύννεφα _ Καίτη Χωματά
John Paul Young – Love Is In The Air (1978)
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Τζέρεμι φοβάται τον αέρα |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Jeremy Worried About the Wind |
| Συγγραφέας: | Pamela Butchart |
| Εικονογράφος: | Kate Hindley |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, Σεπτέμβριος 2021 |
| Μετάφραση: | Πετρούλα Γαβριηλίδου |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 27,5 Χ 27,5 |
| ISBN: | 978-618-01-3894-8 |
