Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 4-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
“Τώρα νιώθω σαν τον ουρανό μετά τη μπόρα. Χωρίς σύννεφα”
Η Τζένη Δημητροπούλου φτιάχνει ένα βιβλίο σημείο αναφοράς για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, ένα εύληπτο περίγραμμα του ψυχισμού τους που δεν καθίσταται επ’ ουδενί μειωτικό ή με πρόσημο αρνητικό.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Βίνσεντ ζούσε βαθιά μέσα στη ζούγκλα. Ήταν έξυπνος, αστείος, ζωηρός, εφευρετικός. Είχε αμέτρητες ιδέες στο κεφάλι, αλλά πάλευε συνέχεια να τις βάλει σε τάξη. Μέχρι που προσπάθησε, μάταια, να τις κλείσει σε ένα βάζο την ώρα που πετάγονταν έξω. Οι ιδέες εξακολουθούσαν να χορεύουν σαν μπουρμπουλήθρες κι ο Βίνσεντ πάλευε να τις σκάσει.
Εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό ήταν λυπημένος. Οι ιδέες σβουρίζουν ασταμάτητα στο μυαλό του. “Ίσως… μπορώ να σε βοηθήσω” του είπε η Φράνσις. Και με έναν δικό της τρόπο, κατάφερε να βάλει μια σειρά στο μικρό χάος του Βίνσεντ…
Εστιάζοντας
Ο χαοτικός τρόπος σκέψης, η ανοργάνωτη σκέψη, οι ιδέες που συμπλέκονται και δεν μπορούν να μπουν σε μία σειρά, είναι προπομποί διπολικών διαταραχών και σχιζοφρενικών εκτροπών. Αυτά, ωστόσο, ισχύουν σε προχωρημένα στάδια και έχουν σκληρό ψυχοσυναισθηματικό πυρήνα, που συνοδεύεται και από άλλες δυσαρμονίες.
Στην περίπτωση, όμως, του Βίνσεντ έχουμε την πλέον συνήθη νευροαναπτυξιακή διαταραχή της παιδικής ηλικίας, όπως θεωρείται σήμερα η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Η Τζένη Κουτσοδημητροπούλου χρησιμοποιεί με εξαιρετικά μεγάλη προσοχή λέξεις και φράσεις που αποτυπώνουν εύληπτα τη διαταραχή αυτή του Βίνσεντ.
“Ήταν ζωηρός,ονειροπόλος… εφευρετικός… Αμέτρητες ιδέες χόρευαν συνέχεια στο κεφάλι του. Πολλές φορές μπλέκονταν μεταξύ τους και τον έβαζαν σε μπελάδες… Προσπαθούσε απεγνωσμένα να βάλει τις ιδέες του σε μια τάξη”. Δεν μάζευε τα παιχνίδια, “μη χαζεύεις, Βίνσεντ”.
Αυτό ακριβώς είναι το προφίλ ενός παιδιού με ΔΕΠΥ. Δεν είναι απλά ένας comfused way of thinking. Δεν είναι ένας άτακτος, απροσάρμοστος, απείθαρχος, περιφερόμενος δίποδος που διαλύει και διαλύεται. Πολύ συχνά, έχουμε να κάνουμε με μικρούς χαρισματικούς μικρούληδες και μικρούλες, οι οποίοι αναζητούν τα κατάλληλα μονοπάτια για να περπατήσουν και να αναπτύξουν τις δικές τους φωτεινές πτυχές της προσωπικότητάς τους, που ακροβατούν πάνω στη δοκό ισορροπίας που γράφει παρορμητικότητα, διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα.
Η συγγραφέας πέρα από την πολύ μελετημένη χρήση όλου αυτού του λεξιλογικού οπλοστασίου, φαίνεται ότι έχει μελετήσει καλά τις περιπτώσεις των ΔΕΠΥ και αναδεικνύει αυτό το διττό της προσωπικότητάς τους. Την ευρηματικότητα-ευφυΐα-χαρισματικότητα από τη μια και τις προαναφερθείσες δυσκολίες από την άλλη.
Σημαντικός είναι παράγοντας Φράνσις. Αποκαλείται φίλη του, εμφανίζεται κάπως από το πουθενά, δείχνει άμεσα ενδιαφέρον για εκείνον. Εκεί ο Βίνσεντ περιγράφει με έξοχη ευκρίνεια το βασανιστικό αυτό χάος που τον πυρπολεί. “Οι ιδέες στο μυαλό μου σβουρίζουν ασταμάτητα σαν μέλισσες και δεν με αφήνουν να ησυχάσω. Η μία λέει να τρέξω, η άλλη να παίξω. Μια άλλη, πάλι, να μετρήσω τα σύννεφα και κάποια άλλη να ζωγραφίσω. Η μαμά λέει να κάνω μπάνιο και εγώ δεν ξέρω από πού να αρχίσω…” Αν θέλετε να γνωρίσετε τον τρόπο που σκέφτονται τα παιδιά με ΔΕΠΥ, αυτές οι φράσεις είναι πραγματικά το ακριβές περίγραμμά τους.
Η Φράνσις γράφει σε ένα φύλλο μπανανιάς τις ιδέες του Βίνσεντ. Η καταγραφή είναι μια πρώτη προσπάθεια οργάνωσης σε κάθε περίπτωση. Οι ιδέες του Βίνσεντ αλλά και η εκτέλεσή των ιδεών του μαζί με τη Φράνσις έχουν κίνηση, εκτόνωση σωματικής ενέργειας, έχουν καταμέτρηση που τόσο αρέσουν συχνά στα παιδιά με ΔΕΠΥ, έχουν έκφραση μέσα από την τέχνη, έχουν τραγούδι, έχουν χορό στη βροχή. Η Φράνσις γίνεται το “μαζί” του Βίνσεντ, γίνεται ο αγωγός μέσα από τον οποίο περνάει ο ηλεκτρισμός του, γίνεται το συναισθηματικό του organizer και το ψυχικό του περίγραμμα που δεν τον μαλώνει όταν ξεπεζεύει αλλά και δεν τον αφήνει να αποδιοργανωθεί σε ένα νέο χάος.
Είναι πολύ σπουδαίο ότι η συγγραφέας δεν κατονομάζει τη ΔΕΠΥ ή κάποια άλλη δυσλειτουργία ή διαταραχή, δεν επισυνάπτει πάνω στη συμπεριφορά του Βίνσεντ καμία περιττή ουλή, αντιθέτως καταχωρεί έναν ήρωα, έναν ουρακοτάγκο, ο οποίος φέρει συνήθεις συμπεριφορές και αιωρήσεις για ένα παιδί, ένα αναμενόμενο φορτίο που δεν χρήζει κάποιας λύπησης ή ειδικής μεταχείρισης. Ο Βίνσεντ είναι όλοι εμείς, οι τακτικά ή περιστασιακά αποδιοργανωμένοι, παρορμητικοί, υποβασταζόμενοι, αιωρούμενοι στους δικούς μας διαισθητικούς υπαινιγμούς, αντιφατικοί στις ασφυξίες μας, ανεπιτυχείς στις ιεραρχήσεις μας, ανεπαρκείς στις αυτοεκπληρούμενες προφητείες μας. Ο Βίνσεντ είναι όλοι μας και αυτό είναι ένα ακόμα προτέρημα της ιστορίας του.
Με την εικονογραφική εξιστόρηση της Ναταλίας Καπατσούλια να έχει χρωματική ένταση, απέριττα σχέδια, λιτότητα στη λεπτομέρεια, επάρκεια στα οπτικά σημαινόμενα και μια σχεδόν καλειδοσκοπική αντίληψη στην οπτική αφήγηση, η ιστορία του Βίνσεντ, τέταρτη στην επιτυχημένη σειρά Σε καταλαβαίνω, καθίσταται απολαυστική και ισορροπημένη.
Για αναγνώστες από 4 περίπου ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Ο Βίνσεντ διώχνει τα σύννεφα |
| Σειρά: | Σε καταλαβαίνω |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, 8 Νοεμβρίου 2023 |
| Μετάφραση: | Μαίη Σταθοπούλου |
| Επιμέλεια: | Γιάννης Καπερναράκος |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 25 Χ 25 |
| ISBN: | 978-618-220-435-1 |
