Μια νέα σειρά βιβλίων με τίτλο «Γνωρίζω την Ιστορία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, με στόχο να μυήσει τους μικρούς αναγνώστες σε σημαντικά γεγονότα της Ιστορίας που θα διδαχθούν με περισσότερες λεπτομέρειες σε άλλες δομές (π.χ. σχολείο). Η τόλμη και το απαράμιλλο θάρρος των ηρώων της Ιστορίας μάς γίνονται φωτεινό παράδειγμα και τροφοδοτούν τη σκέψη και την φαντασία για τα παιδιά του νηπιαγωγείου και των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου.
Βιβλία ιστορικής γνώσης με λιτό αλλά μεστό λόγο, χωρίς πολλές ημερομηνίες και ονόματα, αλλά με έμφαση στην προσωπικότητα των ηρώων και φράσεις τους που έμειναν στην ιστορία.
Οι συγγραφείς των βιβλίων της σειράς Βασίλης Κουτσιαρής και Γιάννης Διακομανώλης ως εκπαιδευτικοί γνωρίζουν καλά τον τρόπο προσέγγισης αλλά και το επίπεδο των παιδιών της αντίστοιχης ηλικίας και δεν φόρτωσαν με μεγάλο όγκο πληροφοριών τα βιβλία.
Μια σειρά με ενδιαφέρον, που παραδίδει μαθήματα ιστορίας μέσα από την λογοτεχνία και έχει πρωταρχικό στόχο να κινήσει το ενδιαφέρον των παιδιών για περαιτέρω αναζήτηση γεγονότων που σημάδεψαν την Ιστορία.
Τα λόγια της Πυθίας ήταν προφητικά: η πόλη της Σπάρτης θα καταστραφεί από τους Πέρσες, εκτός κι αν πεθάνει ο βασιλιάς της. Ο Λεωνίδας, βασιλιάς της Σπάρτης ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει. Η αποστολή αυτή ήταν για λίγους και εκλεκτούς. Κάλεσε τους Σπαρτιάτες οι οποίοι έσπευσαν πρόθυμοι και διάλεξε μόνο όσους είχαν γιούς για να συνεχιστεί η γενιά και τ’ όνομα τους. Κι ο ίδιος είχε ένα γιό τον Πλείσταρχο. Η γυναίκα του, άξια σύντροφος του έδωσε την ασπίδα του και του είπε ή να επιστρέψει με αυτήν ή να τον φέρουν πάνω σε αυτή νεκρό.
Ο Λεωνίδας γνώριζε πως δεν θα επέστρεφαν ζωντανοί από αυτήν τη μάχη.
Έπρεπε να εμποδίσουν τους Πέρσες να κατέβουν νότια και ο μόνος τρόπος ήταν να τους αντιμετωπίσουν στο στενό των Θερμοπυλών. Ο Ξέρξης αρχηγός των Περσών έστειλε κήρυκα στο Λεωνίδα και του ζήτησε να παραδώσουν τα όπλα, για να τους αφήσει να ζήσουν. Ο Λεωνίδας αρνήθηκε και απάντησε με τόλμη «Έλα να τα πάρεις!» και δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης. Τότε ο Ξέρξης διέταξε επίθεση και ξεκίνησε μια άνιση μάχη ανάμεσα στους Πέρσες και τους Σπαρτιάτες.
Ο βασιλιάς της Σπάρτης, ο Λεωνίδας μαζί με τριακόσιους στρατιώτες κατάφερε το ακατόρθωτο. Πολέμησε ενάντια στον στρατό του Ξέρξη στη μάχη των Θερμοπυλών. Το σχέδιο του ήταν να παρασύρει τους Πέρσες στο σημείο που ήθελε και το πέρασμα ήταν τόσο στενό που δεν μπορούσαν να επιτεθούν πολλοί μαζί. Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα έμειναν στην Ιστορία για το απαράμιλλο θάρρος τους και κατόρθωσαν το αδύνατο. Ο Ξέρξης παρακολουθούσε με λύπη τους στρατιώτες του να το βάζουν στα πόδια. Στο στρατόπεδο των Περσών, ένας ντόπιος ο Εφιάλτης υπέδειξε στους Πέρσες ένα κρυφό μονοπάτι για να αιφνιδιάσουν τους Έλληνες.
Ο Λεωνίδας κατάλαβε ότι είχε φτάσει το τέλος και φώναξε στους Έλληνες να τρέξουν να σωθούν κι έτσι έκαναν πολλοί. Λίγοι ήταν εκείνοι που απόμειναν να πολεμήσουν στο πλευρό του αψηφώντας το θάνατο. Ανάμεσα τους ο Δημόφιλος με επτακόσιους στρατιώτες, ο μάντης Μεγιστία και ένας γενναίος Σπαρτιάτης που ο ίδιος είχε διώξει λίγο πριν τη μάχη, γιατί μια σοβαρή ασθένεια των ματιών τον είχε τυφλώσει…
«Όταν είδαν τους Πέρσες να πλησιάζουν κι από τις δύο πλευρές, διέταξε να επιτεθούν. Εκείνη τη στιγμή οι Πέρσες έριξαν τα βέλη τους. Ήταν τόσο πολλά που έκρυψαν τον ήλιο. Καλύτερα έτσι, φώναξε ο Διηνέκης. Θα πολεμήσουμε στη σκιά!»
Ο Λεωνίδας δεν έπαψε στιγμή να εμψυχώνει τους στρατιώτες του. Ένα εχθρικό σπαθί θα τον ρίξει στο έδαφος νεκρό. Η μάχη ήταν άνιση. Έπεσαν όλοι νεκροί. Οι Πέρσες δεν πανηγύρισαν… Μια χούφτα Έλληνες με αρχηγό τους το Λεωνίδα ήταν οι πραγματικοί νικητές.
Η εικονογράφηση από το Θάνο Τσίλη με έντονα χρώματα καταφέρνει να αποτυπώσει εκφράσεις αγωνίας και συναισθήματα των ηρώων. Δίνει έμφαση στον πολεμικό εξοπλισμό, τα βέλη, τις ασπίδες και τις περικεφαλαίες και αποφεύγει σκληρές σκηνές. Ζωντανεύει στιγμιότυπα από τη μάχη σχεδόν κινηματογραφικά και ανταποκρίνεται στα σύγχρονα πρότυπα εικονογράφησης με έντονα στοιχεία από τον χώρο του animation.
Το όνομα του Μέγα Αλέξανδρου έμεινε γνωστό στην ιστορία ως ο βασιλιάς της Μακεδονίας. Γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας, κάτω από τη σκιά του Ολύμπου. Από μικρός φαινόταν πως κάποια μέρα θα γινόταν σπουδαίος. Λέγεται ότι όταν γεννήθηκε οι ουρανοί άστραψαν και βρόντηξαν και η μητέρα του η Ολυμπιάδα είδε έναν κεραυνό να πέφτει στην κοιλιά της. Ο κεραυνός ήταν το σύμβολο του Δία, ο οποίος και φημολογούταν ότι ήταν ο πραγματικός του πατέρας και όχι ο Φίλιππος. Ήταν ιδιαίτερα όμορφος με πλούσια σγουρά μαλλιά, λευκή επιδερμίδα και καταγάλανα μάτια.
Σε ηλικία μόλις δώδεκα χρονών, κατάφερε να δαμάσει τον Βουκεφάλα, ένα άλογο που ήταν τόσο άγριο που κανείς πριν δεν κατόρθωσε να ανέβει καν στη ράχη του. Από τότε έγινε αχώριστος σύντροφος στις μάχες. Ο Αλέξανδρος εκτός από θάρρος είχε και εξυπνάδα…
«Δεν άργησε να καταλάβει πως το άλογο αγρίευε μόλις αντίκριζε την ίδια την σκιά του. Έτσι, αφού το έστρεψε προς τον ήλιο, άρχισε να το χαϊδεύει για να ηρεμήσει και, μόλις βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία, ανέβηκε στη ράχη του.»
Ο πατέρας του ο Φίλιππος διάλεξε τον καλύτερο δάσκαλο για το γιο του, τον Αριστοτέλη που του καλλιέργησε την αγάπη για το διάβασμα και του δίδαξε την Ιλιάδα. Σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών πήρε μέρος στην πρώτη του μάχη της Χαιρώνειας και απέδειξε πόσο γενναίος ήταν.
Όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του, ο Αλέξανδρος τον διαδέχτηκε στο θρόνο σε ηλικία είκοσι ετών. Ξεκίνησε την εκστρατεία στην Μικρά Ασία που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει ο πατέρας του και με μεγάλες επιτυχίες. Κατάφερε να λύσει το γόρδιο δεσμό με το σπαθί του. Ο θρύλος έλεγε πως όποιος τον έλυνε θα γινόταν άρχοντας της Ασίας.
Ίδρυσε την πόλη της Αλεξάνδρειας και έδωσε το όνομά του σε πολλές πόλεις. Πολέμησε το Δαρείο στα Γαυγάμηλα και τον νίκησε. Ο Αλέξανδρος να μη λείψει τίποτα στη μητέρα και στην οικογένεια του Δαρείου. Υπήρξε ο μεγαλύτερος κατακτητής και η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να φτάσει με το στρατό του ως την άκρη του κόσμου. Οι στρατιώτες του υπέφεραν από πείνα και δίψα. Όταν ένας στρατιώτης του ανακάλυψε νερό σε μια χαράδρα, εκείνος αρνήθηκε να πιει ενώ οι στρατιώτες του διψούσαν.
Στο τέλος αρρώστησε ο ίδιος και πέθανε από υψηλό πυρετό. Έμεινε ξακουστό το όνομα του στην ιστορία ως ο Μέγας στους αιώνες. Γνωστός ο μύθος της γοργόνας αδελφής του Μέγα Αλέξανδρου που τριγυρίζει στις θάλασσες και ρωτάει τους ναυτικούς: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»
Η εικονογράφηση από τους Θανάση Τσίλη και Μιχάλη Κυλάκο παρουσιάζει με έντονα χρώματα σημαντικές στιγμές από το ταξίδι του Μεγάλου Αλέξανδρου και χωρίς ίχνος βίας ή πολεμικών σκηνών. Δίνει έμφαση στην μεγαλειότητα της ψυχής του και το ήθος του. Κάθε εικόνα προσφέρει στον αναγνώστη χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της ιστορίας και με έντονα κεφαλαία γράμματα σημαντικά στοιχεία που θα μείνουν στη μνήμη και θα βοηθήσουν στην αναδιήγηση της ιστορίας μέσα από τις εικόνες. Ένα βιβλίο που θα κάνει τα παιδιά να δουν την Ιστορία με διαφορετική ματιά.
Οι αρχηγοί των Περσών, Δάτης και Ατραφέρνης, σχεδίαζαν να κατακτήσουν την πόλη της Αθήνας και σύμφωνα με το σύμβουλό τους Ιππία, δεν υπήρχε πιο ιδανικό μέρος για να αποβιβαστούν με το στρατό τους, από την πεδιάδα του Μαραθώνα. Μόλις έφτασαν με το ιππικό και το πεζικό στις ελληνικές ακτές, απέναντί τους έβλεπαν βουνά ενώ δεξιά τους υπήρχε ένα βάλτος και μπροστά τους απλώνονταν μια απέραντη πεδιάδα.
«- Το καλύτερο μέρος για το ιππικό μας, ψιθύρισε ο ένας στρατηγός και ο άλλος χαμογέλασε.»
Ο Αθηναίος στρατηγός Μιλτιάδης έπρεπε να τους αντιμετωπίσει στην πεδιάδα του Μαραθώνα και να τους νικήσει. Οι Αθηναίοι στρατηγοί συμφώνησαν και έστειλαν αμέσως αγγελιοφόρους να ειδοποιήσουν για τη μεγάλη αναμέτρηση. Από τις ελληνικές πόλεις σχεδόν όλες αρνήθηκαν, μόνο οι γενναίοι Πλαταιείς δέχτηκαν και με το Μιλτιάδη αρχηγό ξεκίνησαν αμέσως για το Μαραθώνα με σκοπό να αιφνιδιάσουν το ιππικό των Περσών. Στρατοπέδευσαν σ’ ένα ύψωμα και από εκεί παρακολουθούσαν τις κινήσεις των Περσών.
Οι Πέρσες ήταν αμέτρητοι και οι Αθηναίοι Στρατηγοί δίσταζαν να επιτεθούν. Μια επίθεση θα ήταν σκέτη τρέλα απέναντι στο στρατό τους! Στρατοπέδευσαν σ΄ ένα ύψωμα νοτιοδυτικά της πεδιάδας του Μαραθώνα για να παρακολουθούν τις κινήσεις των Περσών. Για επτά ολόκληρες μέρες οι στρατοί παρέμεναν στη θέση τους. Πέντε Αθηναίοι στρατηγοί έλεγαν ναι στην επίθεση ενώ οι υπόλοιποι όχι. Στο τέλος ο Μιλτιάδης κατάφερε να πείσει τον Καλλίμαχο να συμφωνήσει μαζί του. Ο Μιλτιάδης έπρεπε να δράσει έξυπνα και δεν θα έκανε επίθεση, όσο το ιππικό των Περσών περίμενε προετοιμασμένο. Ήξερε πως οι Πέρσες θα τοποθετούσαν τους καλύτερους στρατιώτες στο κέντρο και όχι στα άκρα.
Το σχέδιο τους να επιτεθούν χωρίς ιππικό χωρίς τοξότες αλλά να δώσουν μάχη σώμα με σώμα ήταν παράτολμο. Περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να επιτεθούν και όταν το ιππικό των Περσών κατέβηκε στα καράβια ο Μιλτιάδης διέταξε επίθεση. Στο πλευρό του είχε δυο σπουδαίους στρατηγούς, τον Αριστείδη και τι Θεμιστοκλή που ανέλαβαν να υπερασπιστούν το κέντρο με λιγότερους στρατιώτες από ότι στα άκρα. Πράγματι κατάφεραν να αιφνιδιάσουν τους Πέρσες και να τραπούν σε φυγή προς τα πλοία….
Οι συγγραφείς καταφέρνουν να φωτίσουν σημαντικές λεπτομέρειες αλλά και να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος, παρότι η ιστορία είναι γνωστή. Τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν την ιστορία της μάχης του Μαραθώνα, τη στρατηγική του στρατηγού Μιλτιάδη και το απαράμιλλο θάρρος των στρατιωτών του.
Η εικονογράφηση και πάλι από τους Θάνο Τσίλη και Μιχάλη Κυλάκο με έμφαση στην ένδυση και τον εξοπλισμό των ηρώων της ιστορίας. Κάθε εικόνα προσφέρει στον αναγνώστη χρήσιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της ιστορίας και με έντονα κεφαλαία γράμματα σημαντικά στοιχεία που θα μείνουν στη μνήμη και θα βοηθήσουν στην αναδιήγηση της ιστορίας μέσα από τις εικόνες.
Μια αξιόλογη προσπάθεια για να δουν τα παιδιά την Ιστορία που διδάσκεται στο σχολείο με διαφορετική ματιά.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μέγας Αλέξανδρος Ο Λεωνίδας και η μάχη των Θερμοπυλών Ο Μιλτιάδης και η μάχη του Μαραθώνα |
| Συγγραφέας: | Βασίλης Κουτσιαρής , Γιάννης Διακομανώλης |
| Σκίτσα: | Θάνος Τσίλης, Μιχάλης Κυλάκος (Μ. Αλέξανδρος, Λεωνίδας) |
| Σειρά: | Γνωρίζω την Ιστορία |
| Εκδόσεις: | Μίνωας, Σεπτέμβριος 2019, Ιανουάριος 2020 |
| Υπεύθυνη έκδοσης: | Αθηνά Λυρώνη |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 22 |
| ISBN: | 978-618-02-1368-3 978-618-02-1367-6 978-618-02-1441-3 |
