Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 6-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Ο κόσμος χρειάζεται Ουτοπίες όπως ακριβώς χρειάζεται και παραμύθια με νεράιδες. Και μια Ουτοπία, όσο παράξενη και υπερφυσική κι αν φαίνεται, είναι ο μόνος φάρος που μπορεί να υπάρχει στις αχαρτογράφητες θάλασσες του μακρινού μέλλοντος.
Hendrik Willem van Loon
Η Sophie Blackall φτιάχνει σε κείμενο και εικόνα έναν φάρο αμίμητης ομορφιάς.
Περί τίνος πρόκειται
Ένας φάρος. Στον ψηλότερο βράχο ενός μικροσκοπικού νησιού, στα πέρατα του κόσμου Στέλνει το φως του στη θάλασσα, από το σούρουπο ως την αυγή, βοηθά τα πλοία στη ρότα τους.
Ο νέος φαροφύλακας έρχεται να αντικαταστήσει τον παλιό. Γυαλίζει τον φακό, φροντίζει τη λυχνία, γράφει στο ημερολόγιο. Ο καιρός περνάει. Ο φαροφύλακας βράζει νερό για το τσάι του, ψαρεύει μπακαλιάρους, εύχεται να είχε κάποιον να μιλήσει. Κάθε τόσο γράφει ένα γράμμα σ’ εκείνη και το ρίχνει στη θάλασσα. Και κάποτε έρχεται. Η σύζυγός του. Της δείχνει τα στρογγυλά δωμάτια του φάρου και στρώνει τραπέζι για δυο.
Νύχτα. Ομίχλη. Θαλασσοταραχή. Ένα ναυάγιο. Τρεις ναυτικοί σώζονται από τον φαροφύλακα. Γράφει στο ημερολόγιο.
Χειμώνας. Πάγος παντού. Άνοιξη. Τα παγόβουνα λιώνουν. Οι φάλαινες ταξιδεύουν. Οι εποχές κυλούν. Οι εποχές αλλάζουν.
Εστιάζοντας
Αυτά τα ιδιαίτερα κάθετα αρχιτεκτονήματα στους βράχους των ακροθαλασσιών, που μοιάζουν με διαστημόπλοια έτοιμα να απογειωθούν από το διαστημικό τους ακρωτήρι, με το συνήθως κυκλικό σχήμα και το χαρακτηριστικό φως τις νύχτες, με τον άγριο δαρμό των κυμάτων που παφλάζουν εναγύρω τους και ατενίζουν τα πέλαγα αέναα, κουβαλούν αναμφίβολα μια ιδιαίτερη γοητεία αλλά και ένα συναισθηματικό και νοητικό φορτίο που δεν μπορεί να σε αφήνει να προσπεράσεις.
“Ο φάρος σ’ αυτό εδώ το βιβλίο βασίζεται σε έναν φάρο στον οποίο έμεινα σε ένα μικροσκοπικό νησί στη βόρεια άκρη της Νέας Γης. Αλλά, όπως γράφει και ο Χέρμαν Μέλβιλ στον Μόμπι Ντικ, “Δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη∙ τα πραγματικά μέρη δεν θα τα βρεις σε χάρτες“, γράφει στο επίμετρο του βιβλίου η συγγραφέας. Το παρασκήνιο της έμπνευσής της, όπως αναφέρει η Wikipedia, τη θέλει να βρισκόταν το 2013 σε μια υπαίθρια αγορά, όταν συνάντησε έναν πίνακα όπου απεικονιζόταν το εσωτερικό τμήμα ενός φάρου στο βόρειο άκρο της Newfoundland. Η εικόνα τράβηξε την προσοχή της και την ανέσυρε για να δημιουργήσει το εν λόγω βιβλίο.
Για τη συγγραφή και την εικονογράφησή του, η Blackall έκανε αρκετή έρευνα. Μελέτησε το εσωτερικό τους, τη καρτερική δουλειά του φαροφύλακα, τις εργασίες που έπρεπε να κάνει, τη ζωή του, το πώς ήταν η καθημερινότητά του σε αυτό το εξαιρετικά μοναχικό επάγγελμα. Δεν έμεινε, όμως, εκεί. Προχώρησε σε κάτι πολύ πιο σημαντικό. Είδε μέσα από τον φαροφύλακα την προσωπική του ζωή. Κοίταξε στη γυναίκα του. Πώς να ένιωθε μια γυναίκα ενός τέτοιου άντρα;
Στο βιβλίο αποτυπώνει τις εποχές να περνούν, το τοπίο γύρω από τον φάρο να μεταβάλλεται με τις βροχές, τα χιόνια, τις μανιασμένες καταιγίδες, τις νηνεμίες, τον φάρο να στέκει ακίνητο κι αγέρωχο και τον φαροφύλακα να κάνει όλα όσα χρειάζονται ή όσα του επιβάλλει το καθήκον. Βάφει τους συνεχώς φθαρμένους από την υγρασία και το νερό χώρους του φάρου, εντός και εκτός, καταγράφει στο ημερολόγιο όλα όσα γίνονται, γεμίζει τον χρόνο του με άλλες ασχολίες. Όταν του τυχαίνει ένα ναυάγιο, όπως οι περισσότεροι φαροφύλακες, είναι εκεί για να βοηθήσει, να περισυλλέξει, να δονήσει το καλό. Είναι πάντα εκεί. Εκεί του φέρνουν τα φαρικά πλοιάρια τη γυναίκα του, εκεί μένει έγκυος, εκεί γίνεται πατέρας. Μέχρι τη στιγμή που η τεχνολογία και η εξέλιξη, καθώς και η έλευση του ηλεκτρισμού έφεραν τους καινούριους αυτόματους μηχανισμούς που αντικατέστησαν τους ωρολογιακούς, κάπου στη δεκαετία του 1920, και τους πυρσούς ηλεκτρικούς πυρσούς που αντικατέστησαν εκείνους του πετρελαίου οι οποίοι γέμιζαν χειροκίνητα από τους φαροφύλακες. Τότε, η δουλειά των φαροφυλάκων άρχισε να τελειώνει. Αλλά αν δεν μπορείς να ζήσεις μακριά από τη θάλασσα και τον φάρο που πέρασες τόση ζωή, τότε κάνεις μια επιλογή συγκλονιστική, όπως αυτή της οικογένειας του φαροφύλακα.
Οι εικόνες έγιναν με σινική μελάνη και ακουαρέλες σε χαρτί hot pressed και για αυτές έλαβε το 2019 το βραβείο Caldecott Medal. Η ζωντάνια της ματιέρας της, τα χρώματα που φωτοβολούν, οι προσεγμένες λεπτομέρειες, οι ολοσέλιδες, δισέλιδες αποτυπώσεις, οι στρογγυλές σαν φακός με περίγραμμα ναυτικού σχοινιού εικόνες που λειτουργούν ως frame επιπρόσθετης οπτικής αφήγησης πάνω στις κεντρικές εικόνες, οι φράκταλ γεωμετρίες στην αποτύπωση των κυμάτων της θάλασσας, η συνολική αύρα του απόμερου θαλασσινού τόπου που άνθισαν οι φάροι.
Το σχήμα του βιβλίου, ψηλό, κάθετο, σαν φάρος, το εξαίρετο, σκληρόδετο εξώφυλλο με τον ιριδίζοντα τίτλο και τη λάμψη του φάρου, η εμπρόσθια φόδρα του βιβλίου με την θαυμάσια αισθητική που φέρει τη σφραγίδα μιας ολόκληρης εποχής πριν εκατό περίπου χρόνια, τα άρτια περικειμενικά στοιχεία, το απροσδόκητο ανάπτυγμα που εντυπωσιάζει καθώς θα το ξεδιπλώσετε, το δισέλιδο σημείωμα της συγγραφέα που παρέχει πλήθος πληροφοριών και παρασκηνίου στη δημιουργία του βιβλίου. Όλα λειτουργούν ως γρανάζια μιας άψογης μηχανής στα καλά βιβλία. Όλα.
Το βιβλίο εκδόθηκε στις 10 Απριλίου 2018 από την Hachette και πλέον στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Αργυρώς Πιπίνη.
Για αναγνώστες από 6 περίπου ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
Βραβείο Caldecott Medal 2019 για την εικονογράφηση της Sophie Blackall.
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ημερολόγιο Φάρου |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Hello lighthouse |
| Συγγραφέας: | Sophie Blackall |
| Εικονογράφος: | Sophie Blackall |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Μάιος 2023 |
| Μετάφραση: | Αργυρώ Πιπίνη |
| Επιμέλεια κειμένου: | Αναστασία Αθηναίου |
| Προσαρμογή εξωφ.: | Μαίη Σταθοπούλου |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 17,8 Χ 29,7 |
| ISBN: | 978-618-220-307-1 |
