Ένας άνθρωπος γεμάτος χιούμορ, ζωντάνια, αμεσότητα, άνεση λόγου και ειλικρίνεια μας αποκαλύφθηκε στον Πολυχώρο Μεταίχμιο πριν λίγο καιρό, όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο “Ο μικρός Δράκος Καρύδας: Στην εποχή των δεινοσαύρων”.
Ο Ίνγκο Ζίγκνερ, ο δημιουργός μιας από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιτυχίες της τελευταίες δεκαετίας, του Μικρού Δράκου Καρύδα, μίλησε για όλα όσα ήθελε κι όσα ρωτήθηκε και οι απαντήσεις του ήταν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσες, φωτίζοντας τη ζωή του αλλά και τον αγαπημένο των παιδιών Καρύδα. Με τη βοήθεια της μεταφράστριάς του στην Ελλάδα, της Μαρίας Αγγελίδου, ακούσαμε και μάθαμε πολλά.
Η καθημερινότητά του, όπως είπε, περιλαμβάνει πρωινό ξύπνημα καθώς πραγματοποιεί πάνω από 120 βιβλιοπαρουσιάσεις το χρόνο, κυρίως σε σχολεία και… δυστυχώς τα σχολεία και στη Γερμανία όπως και στην Ελλάδα ξεκινούν στις 8 περίπου. “Οι επιστήμονες λένε ότι είναι καλύτερο το σχολείο να ξεκινάει στις 9 αλλά…”. Στα σχολεία που επισκέπτεται αφηγείται τις ιστορίες του Καρύδα, ζωγραφίζει, απαντά σε ερωτήσεις των παιδιών τις οποίες “ξέρω σχεδόν από πριν καθώς βλέποντας ένα παιδί ξέρω τι θα με ρωτήσει”.
“Στα βιβλία μου μέσα υπάρχουν πάρα πολλά αστεία ονόματα. Δεν είναι πολύ εύκολο να επινοήσει κανείς αυτά τα ονόματα, συνήθως κάθομαι με τις ώρες και προσπαθώ να βρω το όνομα που θα δώσω σε κάθε ήρωα ώστε να είναι αστείος. Για τον μεταφραστή είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί πρέπει να βρει μία λέξη που να έχει αυτή τη σημασία που έχει στην πρωτότυπη γλώσσα αλλά και να λειτουργεί μέσα στη μεταφρασμένη γλώσσα το τελικό αποτέλεσμα έτσι όπως λειτουργεί στην αρχική γλώσσα”
“Είμαι ο Ίνγκο Ζίγκνερ και είμαι 52 χρονών”, ξεκινάω να συστήνομαι στα παιδιά. Όταν το λέω αυτό στα παιδιά, λένε “Οοοο” και τους απαντώ “Δεν είναι τόσο άσχημα, κανένα πρόβλημα”.
Ποια ήταν η αφετηρία του;
“Εξασκήθηκα να γράφω και να ζωγραφίζω όταν ήμουν παιδί ακόμα, επειδή είχα έναν μικρό αδερφό και μια μικρότερη αδερφή, δέκα χρόνια μικρότεροι από εμένα, καθώς η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν επτά ετών και ο πατέρας μου είχε μια άλλη γυναίκα. Τους έλεγα ιστορίες που σκεφτόμουν. Αυτή, κατά τη γνώμη μου, ήταν η βάση της δουλειάς μου.
Όταν πήγα στο σχολείο ήμουν ένας κανονικός μαθητής, ίσως και λίγο κακός. Δεν είπα ποτέ τότε ότι θα γίνω συγγραφέας. Φαίνομαι έξυπνος, αλλά δεν είμαι και τόσο έξυπνος”.
Τελειώνοντας το σχολείο, ήθελε να ακολουθήσει καριέρα ολυμπιονίκη μαραθωνοδρόμου, αλλά… δεν έκατσε. Σπούδασε γαλλική φιλολογία και ιστορία, δούλευε παράλληλα σε τράπεζα και αργότερα σε γραφείο οργάνωσης οικογενειακών ταξιδιών στο Ανόβερο. Κάπως έτσι γύρισε όλον τον κόσμο, ήρθε και στην Ελλάδα (Χαλκιδική, Σιθωνία). Στα ταξίδια αυτά, επιτηρούσε ομάδες παιδιών από τριών έως δώδεκα ετών στα οποία έλεγε αυτοσχέδια παραμύθια. Ακούγοντάς τον οι γονείς του είπαν “Ίνγκο, γράψε αυτές τις ιστορίες”.
Πέταξε την τηλεόραση και άρχισε να γράφει… σε καφενεία!
“Παράλληλα με το ταξιδιωτικό γραφείο, άρχισα να γράφω αυτές τις ιστορίες. Τότε ζούσα μόνος μου και χάρισα την τηλεόρασή μου ώστε να μου μένει χρόνος για να γράφω. Τα βράδια όμως που γύριζα σπίτι κουρασμένος και ήθελα να δω λίγη τηλεόραση, δεν υπήρχε πια η τηλεόραση! Σχεδίαζα να βγάλω χρήματα από τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, να γίνω οικονομικά ανεξάρτητος και διάσημος και μετά να αρχίσω να γράφω βιβλία για μεγάλους. Αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα, αν και τολμώ να πω ότι είμαι σε καλό δρόμο. Στη διάρκεια των σπουδών μου (Γαλλικά και ιστορία) είχα ασχοληθεί στη γαλλική λογοτεχνία με τον υπαρξισμό και τον Σαρτρ και ονειρευόμουν ότι κάποτε θα κάθομαι στα καφενεία και θα γράφω σαν κι αυτόν. Δεν έχω όμως παράπονο, κάθομαι τώρα σε καφενεία και γράφω ιστορίες για παιδιά. Εξάλλου, πάντα έγραφα και εικονογραφούσα ιστορίες που τις έκανα δώρο σε παιδιά, Χριστούγεννα και γενέθλια”.
Ο αρκούδος που τον “κάνει” συγγραφέα!
“Είχα χαρίσει μερικές δικές μου ιστορίες στα παιδιά του εξαδέλφου μου, και ένας φίλος του, λογοτεχνικός πράκτορας, είδε μια από τις ιστορίες αυτές και μου τηλεφώνησε. Μία ιστορία που ακόμα είναι από τις πιο αγαπημένες μου αλλά δεν την ξέρει κανένας. Μιλάει για έναν αρκούδο που δεν θέλει να πέσει σε χειμερία νάρκη. Ο συγγραφέας θέλει να αφηγηθεί την ιστορία ενός αρκούδου που πέφτει σε χειμερία νάρκη. Ο αρκούδος κοιτάει το βιβλίο και του λέει “όχι, είναι πολύ βαρετό”. Προτείνει λοιπόν στον συγγραφέα να γράψει για έναν αρκούδο που δεν θέλει να πέσει σε χειμερία νάρκη. Ο συγγραφέας συμφωνεί. Όλες οι αρκούδες μπαίνουν στη σπηλιά για να πέσουν σε χειμερία νάρκη, αλλά αυτή έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να γνωρίσει τον χειμώνα. Όμως, δε βρίσκει φαγητό και τώρα ο εικονογράφος πρέπει να ζωγραφίσει κάποιο φαγητό για να έχει κάτι να φάει. Ο συγγραφέας που είναι ταυτόχρονα και εικονογράφος λέει στον αρκούδο “όχι, αυτό δεν είναι καλό”. Ο αρκούδος όμως του λέει “όχι, σε παρακαλώ, ζωγράφισέ μου κάτι να φάω”. Κάποια στιγμή όμως χόντρυνε ο αρκούδος. Και τότε ζητάει από τον εικονογράφο να τον ζωγραφίσει λίγο… αδύνατο. Ο εικονογράφος, που αγαπάει αυτόν τον αρκούδο, τον σπρώχνει σιγά σιγά με την πένα του να μπει στη σπηλιά να κοιμηθεί… Αυτήν την ιστορία είχε δει ο ατζέντης και του άρεσε. Βρήκε σύντομα εκδότη αλλά όχι γι’ αυτήν την ιστορία, για κάποια άλλη. Και αυτή ήταν ο Καρύδας, του οποίου είχε διαβάσει μία μόνο ιστορία.”
Τον ρώτησε αν μπορούσε να γράψει κι άλλες ιστορίες για τον Καρύδα, ο Ίνγκο δέχτηκε και κάπως έτσι άρχισε να γράφει τις ιστορίες του Καρύδα και να πληρώνεται με μηνιαίο μισθό.
Δε γράφω για να περάσω μηνύματα
Μετά από 15 περίπου χρόνια, ο Καρύδας έχει πουλήσει περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα, έχει διασκευαστεί για το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και ο Ζίγκνερ κάνει κάθε χρόνο περίπου 120 με 130 παρουσιάσεις των βιβλίων του σε σχολεία, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ο Ζίγκνερ πιστεύει –και ο ατζέντης του συμφωνεί– πως ο βασικός λόγος της επιτυχίας του είναι οι ίδιες οι ιστορίες πρώτα απ’ όλα, η προετοιμασία που γίνεται και η γλώσσα που χρησιμοποιείται.
“Συχνά με ρωτούν αν τα βιβλία μου έχουν ένα μήνυμα για τα παιδιά. Όχι, δεν έχω κάποιο μήνυμα. Θέλω μόνο να γράψω μια περιπέτεια. Όταν γράφεις μια ιστορία και είναι καλή, τότε κρυμμένο μέσα στην ιστορία υπάρχει ένα μήνυμα ή και περισσότερα.
Όταν γράφω, θέλω να είναι η περιπέτεια καλή και το μήνυμα θα έρθει. Δε σκέφτομαι παρά μόνο την ιστορία, να είναι ενδιαφέρουσα η πλοκή, να συμβαίνει κάτι συναρπαστικό, να υπάρχει αγωνία και ενδιαφέρον για να διαβάσουν και να ακούσουν τα παιδιά παρακάτω, να χαιρόμαστε όλοι, και εγώ που λέω την ιστορία και τα παιδιά που τη διαβάζουν και την ακούνε. Γιατί δεν γράφω μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τον εαυτό μου… Και προσπαθώ πάντα να γράψω την καλύτερη ιστορία που μπορώ”
Αυτός ήταν ο Ίνγκο Ζίγκνερ όπως μας συστήθηκε στο Μεταίχμιο. Τα υπόλοιπα, τα είπε στη συνέντευξή του στο ELNIPLEX που θα μπορέσετε να διαβάσετε από αύριο, Σάββατο το πρωί. Για τον Καρύδα, αλλά και την Ελλάδα της κρίσης. Ραντεβού!
