Ο μικρός λύκος Ζαχαρίας φοβάται τα πάντα. Ακόμα και τον παραμικρό ήχο, ακόμα και την σκιά του την ίδια. Φοβόταν το σκοτάδι, χωνόταν κάτω απο τα σκεπάσματα και ζήταγε νυχτερινό φωτάκι. Να πάει μόνος του για μανιτάρια στο δάσος με τίποτα. Παντού πίστευε πως παραμόνευαν τέρατα. Δεν το λες και καλό για λύκο όλο αυτό. “Πρέπει να βγεις έξω στον κόσμο και να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Εδώ δεν πρόκειται να βρεις την ευτυχία”, του είπε η μαμά του. “Σου έχω εμπιστοσύνη”, πρόσθεσε ο μπαμπάς του.
Με το στομάχι κόμπο, ο μικρός λύκος βγήκε στο δάσος. Μονάχος. Μια αρκούδα, μια αλεπού, ένα παγιδευμένο κουνελάκι και ένας κυνηγός. Όλα τον τρομοκρατούν, όλα τον σκιάζουν, βλέπει παντού το τέλος του. Μα είναι έτσι; Ο, όχι, θα σας το πω! Δεν είναι! Ο Ζαχαρίας σώζει το αδύναμο κουνελάκι, χωρίς να το θέλει τρομάζει τον κυνηγό και όλη νύχτα διάβαζε παραμύθια στο κουνελάκι και… “Όταν ο μικρός αποκοιμήθηκε κολλημένος πάνω του, ο Ζαχαρίας σκέφτηκε ότι και η νύχτα είχε τη γλύκα της”.
Τι θα συμβεί όμως την επόμενη μέρα ο Ζαχαρίας συναντιέται με μια παρέα λύκων; Θα βρει τρόπο ο Ζαχαρίας να ξεπεράσει τους φόβους του και να κοινωνικοποιηθεί;
Η γνωστή σειρά του Ζαχαρία (Le loup) σε ένα ακόμα βιβλίο. Με τα πάγια αφηγηματικά στοιχεία της Οριάν Λαλμόν και την χαρακτηριστική εικονογράφηση της Ελεονόρ Τουιλιέ να κάνουν την εμφάνισή τους και εδώ, το ενδιαφέρον αυτήν την φορά στρέφεται στην αντιμετώπιση των φόβων του μικρού -εδώ- Ζαχαρία. Η προσέγγιση που ακολουθεί η συγγραφέας είναι “φύγε από την σκέπη του σπιτιού σου, βγες έξω, στη ζωή, αντιμετώπισε τους φόβους σου κατά πρόσωπο”. Δεν είμαι σίγουρος ότι από τη σκοπιά της ψυχολογίας αυτή είναι η καλύτερη αντιμετώπιση των φόβων ενός παιδιού. Αν ωθήσεις ένα παιδί, ακόμα και με εμπιστοσύνη, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με το φόβο του, το πιθανότερο είναι ότι θα φοβηθεί ακόμα περισσότερο. Ωστόσο, το να ενθαρρυνθεί να αποδεσμευθεί, όπως ο Ζαχαρίας στο βιβλίο αυτό, από την διαρκή προστασία και ασφάλεια του σπιτιού και των γονέων του, είναι ασφαλώς προαπαιτούμενο κάθε αντιμετώπισης. Η ύπαρξη ενός παντεπόπτη και λύτη των πάντων γονέα δεν δημιουργεί κανένα πλαίσιο υγειούς επίλυσης.
Οι γονείς του Ζαχαρία είναι πιο κοντά στο ευρωπαϊκό πρότυπο “άσε το παιδί να φύγει λίγο από κοντά σου” και λιγότερο στο ελληνικό υπερπροστατευτικό μοντέλο που κρατά το παιδί διαρκώς ελεγχόμενο υπό των γονιών και των απόψεων τους.
Από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο λύκος Ζαχαρίας φοβάται τη σκιά του |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Le loup qui avait peur de son ombre (Editions AUZOU, Paris, 2015) |
| Συγγραφέας: | Οριάν Λαλμόν |
| Συγγραφέας: | Ελεονόρ Τουιλιέ |
| Σειρά : | Ο λύκος Ζαχαρίας |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Σεπτέμβριος 2016 |
| Μετάφραση: | Χρύσα Φραγκιαδάκη |
| Διόρθωση: | Αντωνία Κιλεσσοπούλου |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 21,5 Χ 21,5 |
| ISBN: | 978-960-569-545-3 |
