Ονομάστηκε Παλατινή από την Παλατινή Βιβλιοθήκη της Χαϊδελβέργης στην οποία βρέθηκε το χειρόγραφο, ο κώδικας Palatinus 23, από τον Γάλλο λόγιο Κλοντ ντε Σουμέζ (Claude de Saumaise), το οποίο περιλαμβάνει συνολικά περίπου 3.700 επιγράμματα ποιητών. Θεωρείται συνώνυμη της Ελληνικής Ανθολογίας.
Από αυτήν την περίφημη συλλογή επέλεξε η Αγαθή Δημητρούκα είκοσι πέντε ερωτικά επιγράμματα, ένα ποίημα της Σαπφούς και δύο του Αλκαίου, τα οποία μετέφρασε και ανάπλασε σε δεκαοχτώ σύγχρονα ποιητικά τραγούδια.
«Το στέρνο μου στο στέρνο της
το στήθος μου στο στήθος της
τα χείλη μου με τα γλυκά της χείλη ένωσα.
Το στόμα μου στο στόμα της
το σώμα μου στο σώμα της
σαν να ‘μουν με την Αντιγόνη ένα ένιωσα.
Γι’ αυτό δε θα σας πω τι ζήσαν τα κορμιά μας
με το λυχνάρι όλη νύχτα μάρτυρά μας».
Για τον έρωτα, που σου κλωτσά το στομάχι, που σε υψώνει πάνω από τις λεύκες, που σε τραβάει από το χέρι σαν κορίτσι πλάι στη θάλασσα, που βάζει το χέρι του στο μάγουλό σου ενώ βαριανασαίνεις από άσχημα όνειρα, που σε ξυπνά χαράματα να περπατήσεις σε άμμο υγρή. Για τον έρωτα, όποιο σχήμα και χρώμα και κόσμο κι αν κουβαλά. Για τον έρωτα τον σαρκικό αλλά ηδονικό, χωρίς διακρίσεις φύλου ή φυλής, κι όχι τον βίαιο που οδηγεί σε εξόντωση του ασθενέστερου από τους δύο.
Τα «Ηδονικά», μία συλλογή δεκαοχτώ ποιητικών τραγουδιών –όσα και τα χρόνια της ενηλικίωσης– που αντικατοπτρίζουν όλο το φάσμα του έρωτα.
Αγαθή Δημητρούκα. Εκδόσεις Πατάκη.
