The Unadoptables είναι ο πρωτότυπος τίτλος που μεταφράζεται ως Οι μη αποδεκτοί, οι αναπόδεκτοι. Στα ελληνικά ήρθε ως Τα παιδιά της Μικρής Τουλίπας στην πιο ασυνήθιστη περιπέτεια. Η Μικρή Τουλίπα είναι ορφανοτροφείο στο Άμστερνταμ εν έτη 1880.
Εκείνο το φθινόπωρο πέντε βρέφη εγκαταλείφθηκαν μπροστά από το ορφανοτροφείο, έχοντας παραβιαστεί όλοι οι κανόνες εγκατάλειψης. Η Μιλού, η Πολλάνα, ο ανατολικο-ασιατικής καταγωγής Κλουβιέρ, η Μάρθα, ο Σίμο και η Μιλού, η μόνη που είχε κεντημένη όνομα στο κουβερτάκι της.
1892. Στα δώδεκά τους πια, τα παιδιά αυτά, προορίζονται να πουληθούν ως φτηνά εργατικά χέρια στον αδίστακτο έμπορο ζάχαρης Μπας Ρότμαν. Ώσπου αυτός αποφασίζει να αγοράσει και… τα πέντε παιδιά.
“Μα ναι, μιλάω πολύ σοβαρά, αγαπητή Κυρία”, είπε ο Ρότμαν. Το χαμόγελό του είχε χαθεί. “Αυτό το κοριτσάκι με έπεισε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι τούτα τα παιδιά είναι τέλεια. Τι να σας πω, τα βρίσκω όλα τους αξιολάτρευτα”.
Είπε το”αξιολάτρευτα” έτσι όπως θα περιέγραφε κανείς μια άσχημη μυρωδιά…”
Τα παιδιά ξεγελιούνται, κάποια πανηγυρίζουν μάλιστα την ελευθερία τους. Η Μιλού όμως όχι. “”Όχι, δεν μπορούμε να φύγουμε μ’ αυτόν. Δεν αγαπάει τα παιδιά”. Η Μιλού παραητρεί σημάδια, σημαδεύει λέξεις, ακούει, φτιάχνει θεωρίες, κάποτε τραβηγμένες, μα τώρα όχι, έχει καταλάβει. Όλα είναι έτοιμα για την “συναλλαγή”. Ο Ρότμαν θα επιστρέψει σε λίγους μήνες να πάρει αυτό που έχει αποφασιστεί.
“Τότε είμαστε σύμφωνοι, κυρία Διευθύντρια. Εσείς θα μου εξασφαλίσετε τον σταθερό εφοδιασμό με ορφανά κάθε χρόνο, κι εγώ, σε αντάλλαγμα, θα σας εξασφαλίζω ρευστό και θα σας απαλλάσσω από τα παράσιτα: και εννοώ τόσο τα τρωκτικά όσο και τους μικρούς σατανάδες που δεν μπορείτε να ξεφορτωθείτε”.
Όμως το πράγμα αλλάζει εντελώς όταν η Ελινόρα Γκάσμπικ, η διευθύντρια του ορφανοτροφείου πεθαίνει ξαφνικά.
“Ξαφνικά, η στριγκλιά της Γκάσμικ κόπηκε. Το βάζο έπεσε από τα χέρια της και κύλησε στο πάτωμα. Η Κυρία σωριάστηκε μπροστά, κουτούλησε πάνω στον τοίχο. Έπιασε το στήθος της βαριανασαίνοντας και βογκώντας”.
Η Μιλού βλέπει την πραγματική ευκαιρία για ελευθερία. Μαζί με τα άλλα τέσσερα παιδιά πλαστογραφούν την υιοθεσία τους και μετά από περιπλάνηση βρίσκουν έναν εγκαταλειμμένο ανεμόμυλο για να μείνουν.
“Είμαστε ελεύθεροι” είπε ο Σίμο, με έναν ψίθυρο σαν να μην το πίστευε.
Στον ανεμόμυλο τα παιδιά φτιάχνουν έναν πατέρα-μαριονέτα για να αποφύγουν τη γειτονιά και τους περίεργους. Όμως, το Γραφείο Παιδικής Πρόνοιας τους εντοπίζει και τους ενημερώνει ότι ο πατέρας τους πρέπει να πληρώσει τα τέλη υιοθεσίας που οφείλει, αλλιώς θα τα σταλούν ξανά στο ορφανοτροφείο. “Θα επιστρέψω σε δέκα μέρες για την είσπραξη”, τους είπε η υπάλληλος της πρόνοιας. Τόσες μέρες έχουν για να βρουν τα χρήματα. Τόσες μέχρι να τους ανακαλύψει και ο αδίστακτος Ρότμαν. Τα πέντε παιδιά δεν είναι η πρώτη φορά που θα γίνουν επινοητικά. Μόνο που τώρα το σχέδιό επιβίωσης που θα καταστρώσουν πρέπει να είναι σούπερ έξυπνο και τέλειο. Γιατί αλλιώς ορφανοτροφείο ή στο καράβι του Ρότμαν σκλάβοι…
Η συγγραφέας Χάνα Τουκ αποφοίτησε πρόσφατα, μετ’ επαίνων, από το πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής για Νέους Αναγνώστες του Πανεπιστημίου Μπαθ Σπα. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα για παιδιά. Κι αυτό είναι Τα παιδιά της Μικρής Τουλίπας. Δε θα το κρίνω ως πρώτο, αλλά ανεξαρτήτως σειράς. Η Τουκ κατηγορήθηκε από κάποιους ότι έχει μια ρατσιστική οπτική στο θέμα των ορφανών και της υιοθεσίας τους, λόγω του ότι τα πέντε ορφανά που πρωταγωνιστούν έχουν διάφορα εμφανείς ή μη “ατέλειες”. Διάβασα την κριτική που της ασκήθηκε και την βρήκα το λιγότερο επιφανειακή, καθώς επιπροσθέτως μιλάμε για το τέλος του 19ου αιώνα, όπου οι αντιλήψεις έπασχαν πολύ σοβαρότερα από οτι τώρα. Η Τουκ, κατά τη γνώμη μου, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Έδειξε πόσο ανόητη είναι η κοινωνία, πόσο ρατσιστές είναι συχνά επίδοξοι ή κατά τύχη γονείς, που εγκαταλείπουν παιδιά είτε με κάποια δυσμορφία είτε λόγω χρώματος από κάποια ατυχή συνεύρεση, έδειξε μια κοινωνία σε διαρκή συναλλαγή με κορυφή το κέρδος. Και πάνω απ΄όλα έφτιαξε πέντε παιδιά που ανέδειξαν μια έξοχη οπτική: όταν δεν έχεις οικογένεια, οικογένειά σου είναι εκείνοι με τους οποίους συνεργάζεσαι, ζεις, ανασαίνεις, αγαπάς. Και τα παιδιά αυτά, δραπετεύοντας από τα νύχια της διευθύντριας του άπληστου εμπόρου και του ορφανοτροφείου, ανέπτυξαν και οργάνωσαν σχέδια και λύσεις οι οποίες θα τους επέτρεπαν να ζήσουν ελεύθερα, αλλά κυρίως να ζήσουν μέσα σε μια οικογένεια, με πατέρα μια μαριονέτα που κινούσαν τα ίδια. Η οικογένειά τους ήταν τα ίδια. Πέντε δωδεκάχρονα και μία μαριονέτα.
Η γραφή της είναι ιδιαιτέρως εύρυθμη. Η Τουκ έχει μια πραγματικά μεγάλη ιστορία να πει, με γεγονότα, με στροφές, με αναμενόμενες κλίσεις αλλά και πραγματικά απροσδόκητες ανατροπές. Επιπλέον, δίχως να προσπαθεί να συγκινήσει, κατορθώνει μέσα από τα ευρήματα της ιστορίας της να σε ταρακουνά και εν τέλει να σε συγκινεί (αν μου επιτρέπεται ένα ρήμα που δεν πολυσυμπαθώ). Ο αξιακός χάρτης που προκύπτει από αυτήν την ιστορία εξόδου από την παιδική ηλικία είναι πυκνογραμμένος και όχι πολυπαιγμένος, ενώ η ευρηματικότητα, η οικογένεια, η συνεργασία, η φιλία, ανακτούν έναν ελκυστικό χαρακτήρα, πέρα από τετριμμένες ή μπανάλ γραμμές.
Μου άρεσε πολύ η gothic ατμόσφαιρα και αν κάτι μου έλειψε ήταν η κάλυψη της εποχής (τέλος 19ου αιώνα) και του Άμστερνταμ που δεν έφτασαν όσο ψηλά περίμενα.
Θα παίξει πολύ στο βλέμμα σας ως ταινία, καθώς έχει μια δυναμική κινηματογραφική.
Δυνατή πένα η Τουκ. Και θα μας απασχολήσει καθώς φαίνεται πολύ.
Για παιδιά από 9 ετών περίπου.
Εκδόσεις Πατάκη.
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
Orphan Soundtrack – Orphan [HQ]
Chopin – Nocturne Op. 27 No. 2 (Rubinstein)
Orphan Soundtrack – The Glory Of Love – performed by Orphanesta
I Want to Hold Your Hand – Beatles piano instrumental
Marionettes – A Dream SMP Animatic
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Τα παιδιά της Μικρής Τουλίπας στην πιο ασυνήθιστη περιπέτεια |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | The Unadoptables |
| Συγγραφέας: | Χάνα Τουκ |
| Εικονογράφηση: | Άϊσα Λ Ρούμπιο |
| Μετάφραση: | Μάνος Τζιρίτας |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Οκτώβριος 2020 |
| Σειρά: | Μυθιστορήματα Φαντασίας |
| Προαρμ. εξωφύλλου: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Χρύσα Φραγκιαδάκη |
| Ηλ. σελιδοποίηση: | Αλέξιος Δ. Μάστορης |
| Σελίδες: | 400 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-8729-2 |
