Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 17+ — Θέατρο για ενήλικες
ΑΝΤΡΑΣ: [Από την κουζίνα] Τι θες τελικά;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Μπίρα καλύτερα. [Έρχεται ο Άντρας κρατώντας μια Κόκα-Κόλα και μία μπίρα, που τη δίνει στη Γυναίκα.] Ευχαριστώ.
ΑΝΤΡΑΣ: Ευτυχώς που είναι κι αυτές οι διαφημίσεις και μπορεί να πηγαίνει κανείς άνετα στην τουαλέτα ή στην κουζίνα για να πάρει τίποτα απ’ το ψυγείο. [Κάθεται στην πολυθρόνα.]
ΓΥΝΑΙΚΑ: Πας στο σινεμά και, για να πάρεις κάτι να φας ή να πας να κατουρήσεις, πρέπει να περιμένεις το διάλειμμα. Και καλά αν είναι ταινία των ογδόντα-ενενήντα λεπτών. Αν είναι όμως απ’ αυτές τις κουλτουριάρικες που κρατάνε τρεις-τέσσερις ώρες…
Ο βραβευμένος συγγραφέας Μάκης Τσίτας φτιάχνει επιδέξια ένα περίγραμμα της ελληνικής κοινωνίας με ήρωες βγαλμένους από τα μοναχικά, μικροαστικά σύμπαντα του κυρίου Όβε, του Ζαν Πιερ Ζενέ και του Γιάννη Οικονομίδη.
Περί τίνος πρόκειται
Ο στρατηγός και τα πορτοκάλια, σε έναν πενθήμερο ενός κυρίου και ενός νεαρού διάλογο βγαλμένο από τις θρυλικές στιγμές του θεάτρου του παραλόγου. Η φασαρία ενός ζευγαριού ηλικιωμένων και η απρόσμενη λήξη συναγερμού, μια παράξενη εξομολόγηση σε ένα παγκάκι μιας πλατείας, μια επιστολή-παράκληση στον αξιότιμο κύριο υπουργό για μια μικρή χάρη “ανθρωπιάς”, η παρακολούθηση μιας σαπουνόπερας που μπαίνει μέσα στη ζωή δυο ηλικιωμένων κυριών, οι ετοιμασίες μιας γιορτής που αναμένεται μεγάλη, ένα ολοήμερο τηλεοπτικό πρόγραμμα που κυκλώνει τη ζωή ενός ζευγαριού, ένας μυστηριώδης κύριος στην αίθουσα αναμονής κάποιου ιατρείου του ΙΚΑ, ένα τηλεφώνημα από τον γιο στον μοναχικό πατέρα του, η αναζήτηση της εξαφανισμένης Βαρβάρας Σταυρίδου.
Καφενείο. Δωμάτια σπιτιών. Αίθουσα αναμονής. Πλατεία. Τόποι και χωροχρόνοι μιας συνηθισμένης γειτονιάς, που δεν προσδιορίζονται αλλά διαφαίνονται από τις χαραμάδες που αφήνει ο συγγραφέας. Δέκα μονόπρακτα εμπνευσμένα από το θέατρο του παραλόγου που άνθισε μεταπολεμικά στην Ευρώπη (κυρίως) και θεμελιώθηκε από σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς όπως επί παραδείγματι οι Ιονέσκο, Μπέκετ που είναι σχεδόν συνώνυμοι του είδους. Ο Μάκης Τσίτας, συνεπής, εμβριθής, ακραιφνής, εσωτερικός παρατηρητής της νεοελληνικής κοινωνίας όπως κατέδειξε περίτρανα και με τα έξοχα Μάρτυς μου ο θεός και Πέντε στάσεις (ο μονόλογος μιας γυναίκας) αλλά θα πω και με τα παιδικά του βιβλία που είναι δρόμοι σκέψεων πέρα από το τυπικά παιδικό κοινό, προχωρά μέσα από αυτά τα δέκα σύντομα μονόπρακτα σε μια ακόμα στιβαρή, οξυδερκή καταγραφή της σημερινής κοινωνίας που ανασαίνει δίπλα μας, ενίοτε πολύ κοντά μας. Συναισθήματα με δεσπόζουσα τη μοναξιά και τη μοναχικότητα που όσο συγγενικές είναι, τόσο απόμακρες μοιάζουν μεταξύ τους, καθώς τις χωρίζει το ρυθμιστικό κριτήριο της επιλογής. Άνθρωποι μόνοι, παράταιροι, που δεν καθρεφτίζονται πουθενά, άνθρωποι που αναζητούν τον άλλο με αντιστερεοτυπικούς, ασυνήθιστους τρόπους, που επιζητούν να επικοινωνήσουν, αδέξια, απροσδόκητα, που χάνονται στη μεγάλη πόλη σε λαβυρίνθους που συχνά δημιουργούν οι ίδιοι, που χάνονται μέσα στον εαυτό τους και την καθημερινότητα, που βλέπουν την καρέκλα που κάθονται να πριονίζεται και συνειδητοποιούν ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει εκτός από τον εαυτό τους.
Με πλοκή που δεν κυριαρχεί ούτε παίζει πρωταρχικό ρόλο, ο Μ. Τσίτας αναπτύσσει δεκάκις μια πολυπρισματική προβληματική πάνω στην επικοινωνία και την ανθρώπινη επαφή, τα αδιέξοδα στα οποία προσκρούουν οι διαπροσωπικές σχέσεις, τα ρήγματα που προκαλεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής, την ψυχική ανισορροπία και περιθωριοποίηση καθώς και τις διαφορετικές μορφές που λαμβάνει η αγάπη καθώς προχωράς από τη μέση προς την τρίτη ηλικία. Σε αυτές τις ηλικίες εστιάζει ο συγγραφέας και όχι στη νιότη, γιατί εκεί βλέπει τα μικρά και μεγάλα ναυάγια, τις ματαιώσεις, τις καθηλώσεις, τις συναισθηματικές ανεπάρκειες και αναπηρίες που θριαμβεύουν ακούσια συχνά πυκνά.
Με χιούμορ, με το παράλογο που εκτοξεύεται από παντού, με ανατροπές, με ανοιχτές πόρτες που αφήνουν οι ιστορίες, με ήρωες που συγγενεύουν με το κινηματογραφικό σύμπαν των ασύμμετρων πρωταγωνιστών του Ζαν Πιερ Ζενέ, την αμίμητη παραξενιά του κύριου Όβε, τις μικροαστικές καρικατούρες του Γιάννη Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Με την ψυχή στο στόμα κ.α.) και ξεπηδούν από ακανόνιστα ψυχικά και ηθικά σχήματα, ο συγγραφέας εγγράφει την τοξική λούπα της σύγχρονης κοινωνίας καθώς αυτή διαχέει τα απόβλητα και την ιδιώτευση της ως παράγωγα παντού εναγύρω.
Τα περισσότερα από τα μονόπρακτα αυτά έχουν ήδη ανέβει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά), Έρσης Βασιλικιώτη (Θέατρο των Καιρών) και Προμηθέα Αλειφερόπουλου (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά).
Για αναγνώστες από 17 περίπου ετών.
Κάπα Εκδοτική.
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο στρατηγός κάνει φασαρία στην πλατεία Δέκα μονόπρακτα |
| Συγγραφέας: | Μάκης Τσίτας  |
| Εκδόσεις: | Κάπα Εκδοτική, Μάρτιος 2022 |
| Σχεδιασμός έκδοσης: | Ιωάννης Κ. Τσίγκας |
| Φιλ. επιμέλεια-διορ/σεις: | Σωτηρία Αποστολάκη |
| Σελίδες: | 90 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-628-165-5 |
