Η Θεοδοσία ονειρευόταν να γίνει διάσημη. Και τα κατάφερε! Έγινε διάσημη ηθοποιός, περιζήτητη, και παίζει στην τηλεοπτική σειρά “Οδοντόβουρτσες στο ηλιοβασίλεμα”. Δεν είχε πρόβλημα να γίνει διάσημη τραγουδίστρια, αλλά τελικά έγινε ηθοποιός.
Όλα ξεκίνησαν όταν ανακοίνωσε στη μητέρα της ότι θέλει να γίνει διάσημη και εκείνη την αποπήρε λέγοντάς της κάτι περίεργα για χαζοεκπομπές όπου νέοι και νέες προσπαθούν να γίνουν διάσημοι. Λίγες μέρες μετά όμως, ήρθε η θεία Δέσποινα στο σπίτι και και είπε ότι θα γυριστεί ένα νέο καθημερινό σίριαλ και ψάχνουν για ένα κοριτσάκι σαν τη Θεοδοσία. Συναίνεσε ο μπαμπάς, πείστηκε η μαμά και η Θεοδοσία βρέθηκε στα τηλεοπτικά στούντιο να παίζει σε καθημερινή σειρά, κάνοντας την κόρη ενός εργοστασιάρχη που φτιάχνει οδοντόβουρτσες.
Καταλαβαίνετε για τι αναγνωρισιμότητα μιλάμε; Η Θεοδοσία ήταν πλέον πραγματικά διάσημη. Στο δρόμο την αναγνωρίζουν όλοι, στο σχολείο όλοι διεκδικούν την παρέα της. Οι δημοσιογράφοι ζητούν συνεντεύξεις, τα γυρίσματα τρέχουν το ένα πίσω από το άλλο. Τι συμβαίνει όμως όταν η Θεοδοσία χάνει τη μία πίσω από την άλλη τις χαρές της ηλικίας της και αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι δεν ζει όπως οι φίλες της;
Ο Μάκης Τσίτας γράφει έξυπνα, εύρυθμα, ρεαλιστικά, με λόγο συγκροτημένο, για εκείνη την καλπάζουσα μόδα που εδώ και μιάμιση δεκαετία στην Ελλάδα -στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο τα διπλά χρόνια- πέρασε από την ανάδυση στην ραγδαία εξάπλωση, τον ιό της βουλιμικής επιδίωξης για διασημότητα μικρών παιδιών πριν καν δουν μαυροπίνακα γυμνασίου. Εκδοχή διασημότητας που ίσως ούτε ο Γουόρχολ δεν είχε κατά νου όταν μιλούσε για τα περίφημα δεκαπέντε λεπτά του. Γιατί μιλάμε για εκείνη την επιθετική, υπερθετική προβολή των διασήμων και των προνομίων τους στην κοινωνική ζωή που εισβάλλει σαν μικρόβιο στο νου και πλέον αποτελεί όνειρο (κομψή λέξη) μεγάλης μερίδας παιδιών, ακόμα και από τα 6 τους χρόνια. Με την απόλυτη συγκατάθεση των κηδεμόνων τους- τι γκέλα!
Ο συγγραφέας δε νουθετεί, δεν σημαδεύει τη διασημότητα ή την φυσιολογική ως ένα βαθμό επιδίωξη ενός παιδιού να γίνει διάσημο, αλλά κυρίως φωτίζει υποδειγματικά τι σημαίνει για τη ζωή του παιδιού ένας τέτοιος δρόμος. Γιατί τα φώτα, η διασημότητα, οι συνεντεύξεις, το γυαλί και το γυαλιστερό μαλλί θα ικανοποιήσουν δυνητικά την όποια ανάγκη ή ματαιοδοξία ενός παιδιού ή του καθοριστικού περίγυρού του για προβολή, αναγνώριση, εντύπωση, λάμψη. Εκείνο όμως που θα χαθεί δεν ανακτάται, δεν αποκαθίσταται, δεν αναπληρώνεται καν. Στην παιδική ηλικία, περίοδος που υπακούει στους νόμους του μη αναστρέψιμου χρόνου, ΔΕΝ επιστρέφεις όποτε θες, να μπαλώνεις τα κενά σου, δεν καλύπτεις τις θυσίες σου με σωριασμένες τρέλες σε στυλ “να κάνω μαζεμένα όσα δεν έκανα τότε που…”. Η παιδική ηλικία δεν πισωγυρίζει και το κενό της δε μοιάζει με κανένα άλλο ηλικιακό κενό. Οι Θεοδοσίες που δεν έζησαν, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, μια περίπου φυσιολογική παιδική ηλικία, θα προσπαθήσουν να την ανασύρουν αργότερα, αταίριαστα και ίσως ολέθρια.
Ο Τσίτας, αποφεύγοντας τις περιττά περιγραφικές αναπτύξεις λόγου, επικεντρώνεται όπως πάντα στα βιβλία του, στην ιστορία του αποφεύγοντας τα λογοτεχνικά ξεστρατίσματα και εν τέλει δυναμώνει εξαιρετικά όσα θέλει μέσα από τη Θεοδοσία να πει.
Η εικονογράφηση της Ελίζας Βαβούρη ρεαλιστική, ταιριαστή, με δύναμη στα βλέμματα της Θεοδοσίας.
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Για παιδιά 5-8 ετών.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Μια μικρή διάσημη |
| Σειρά: | Φραουλίτσα (5-6 ετών) |
| Συγγραφέας: | Μάκης Τσίτας |
| Εικονογράφηση: | Ελίζα Βαβούρη |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Δημήτρης Χαροκόπος |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, Μάρτιος 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Άννα Μαράντη |
| Σελιδοποίηση: | Ραλλού Ρουχωτά |
| Σελίδες: | 56 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-01-1783-7 |
