Η Περσεφόνη, η χθόνια θεότητα που γοητεύει με τον υπέροχο μύθο της (διαβάστε τον εδώ σε αφήγηση του elniplex) δεν εμπλέκεται μόνον στην περίφημη ιστορία της αρπαγής της από τον Άδη και της καθόδου της στον Κάτω Κόσμο, αλλά και σε εκείνη του Άδωνι.
Του Άδωνι, του πανέμορφου νέου που γεννήθηκε από σμίξιμο ανίερο που προκάλεσε η θεά Αφροδίτη μεταξύ του Κινύρα και της κόρης του, Σμύρνας ή Μύρρας, θέλοντας να τιμωρήσει την τελευταία για κάποια φιλονικία που μπλέχτηκε μαζί της. Έρωτα μεγάλο την έκανε να νιώσει για τον Kινύρα, καρπός τους γίνηκε ο Άδωνις. πανέμορφος ήδη από βρέφος.
Σαν ο Kινύρας κατάλαβε τι έκανε, οργίστηκε και κυνήγησε την κόρη του να την σκοτώσει, όμως η Σμύρνα έτρεξε στα βουνά και σώθηκε από το σπαθί του Κινύρα από την Αφροδίτη που πρόλαβε και την μεταμόρφωσε στο φυτό που έλαβε το όνομά της. Το σπαθί του Κινύρα χτύπωσε το φυτό και από τον κορμό του πετάχτηκε ο Άδωνις. Η Αφροδίτη τον πήρε αμέσως και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη μέσα σε ένα ξύλινο κιβώτιο. Κι όμορφος τόσο όπως ήταν, θάμπωσε και την Περσεφόνη που αποφάσισε να μην τον επιστρέψει ξανά στην Αφροδίτη. Τότε κατέβηκε η θεά στον Άδη για να πάρει τον αγαπημένο της. Μεγάλη η διαμάχη μεταξύ τους, θεά της Ομορφιάς και του Έρωτα και η Θεά του Θανάτου φιλονίκησαν και ως συνήθως η διαμάχη ρυθμίστηκε με παρέμβαση Δία αλά Περσεφόνης πρόβλημα: το ένα τρίτο του χρόνου ο Άδωνις θα έμενε στον Κάτω Κόσμο με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου θα έμενε στον Επάνω Κόσμο με την Αφροδίτη, και το τελευταίο τρίτο του χρόνου όπου εκείνος αποφάσιζε. Ε, ο Έρωτας της Αφροδίτης κέρδισε αυτό το τελευταίο τρίτο του χρόνου, ώσπου ο νέος σκοτώθηκε στη διάρκεια ενός κυνηγιού από έναν άγριο κάπρο.
Το αίμα του πότισε τη γη και κόκκινα τριαντάφυλλα φύτρωσαν πρώτη φορά τότε και από τα δάκρυα της απαρηγόρητης Αφροδίτης φύτρωσαν οι ανεμώνες. Ζήτησε η Αφροδίτη από την Περσεφόνη να αφήσει τον Άδωνι στη γη και συμφώνησαν τότε οι δυο τους να τον μοιράζονται ανά έξι μήνες. Έτσι ο Άδωνις ανέβηκε στη γη, στο πλάι της Αφροδίτης, αλλά όταν συμπλήρωνε έξι μήνες ζωής, πέθαινε για να επιστρέψει στην Περσεφόνη, στον κάτω κόσμο. Ο Άδωνις πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Σας θυμίζει κάτι η ιστορία του; Αν προσθέσουμε ότι μία παράδοση αναφέρει ως σημείο του τάφου του την Βηθλεέμ, το πράγμα μάλλον γίνεται λίγο πιο άγριο, ε;
Πού να δείτε και τι γινόταν κάθε χρόνο στα «Αδώνια», την μεγάλη γιορτή προς τιμήν του. Η πρώτη ημέρα της γιορτής ονομαζόταν «Αφανισμός» και ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Άδωνι που κατέβαινε στον Άδη και πήγαινε στην Περσεφόνη. Γυναίκες ξυπόλητες, με μαλλιά λιτά να καλύπτουν εν μέρει τα γυμνά τους στήθη, θρηνούσαν την κάθοδο του όμορφου νέου στον κάτω κόσμο, περιφέροντας στους δρόμους ομοιώματά του. Στη συνέχεια τα έριχναν στη θάλασσα παρακαλώντας να επιστρέψει ο Άδωνις από τον Κάτω Κόσμο. Η δεύτερη μέρα λεγόταν «Εύρεσις» (ανάσταση) και ήταν μέρα χαράς για την ανάστασή του εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για έξι μήνες.
Ο Άδωνις ενσάρκωσε την βλάστηση και την αναγέννηση της φύσης έναντι της φθοράς, του μαρασμού και του θανάτου. Ήταν η νίκη της ζωής έναντι του θανάτου τον οποίο νικούσε κάθε χρόνο με την Ανάστασή του. Ήταν η Άνοιξη απέναντι σε κάθε Φθινόπωρο.
Δείτε διάσημους πίνακες ζωγραφικής και εκτιμήστε την εκφραστικότητα και την πλαστικότητα των μορφών, τα χρώματα και τις λεπτές αποχρώσεις τους, τη δύναμη των τοπίων και των μορφών, την ένταση των στιγμών που αποτυπώνονται.
