Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε θεατρολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της πάνω στο θέατρο και στις τέχνες στο Royal Holloway University στο Λονδίνο.
Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος στο πολιτιστικό ρεπορτάζ σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στον χώρο των εκδόσεων και της συγγραφής, ενώ παράλληλα ασχολείται και με σεμινάρια δημιουργικής γραφής για παιδιά πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το 2015-16 οραματίστηκε με τον Στάθη Ανδρέου -και τη Μάρια Μπαχά συνοδοιπόρο- την Kuakomekiki, μια εταιρεία σχεδίασης book apps, ψηφιακά-διαδραδραστικά βιβλία και το πρώτο της χάρτινο βιβλίο βραβεύτηκε με το TigerCrate Adventure Book Competition Award 2015-2016 στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Μπολόνια.
Μετά το ντεμπούτο της με την Μπέτση η μικρή μάγισσα-σεφ- Υπέροχα αηδιαστικό!, επιστρέφει με ένα πρωτότυπο και ιδιαίτερο βιβλίο που διαβαίνει την ιστορία της Τέχνης με επτά εμβληματικές μορφές της. Η Λίζα και οι Επτά Ζωγράφοι κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Η συγγραφέας Χριστίνα Ανδρέου σε#Συνέντευξη στο #ELNIPLEX.
Η Χριστίνα…
Ποιες είναι οι πόλεις, οι τόποι της ζωής σας;
Δυστυχώς, περιορισμένος ο ορίζοντας: η Αθήνα αυστηρά. Στους υπόλοιπους τόπους ταξιδεύω σαν απλή επισκέπτρια. Αν και η Αθήνα είναι μια πόλη που χρειάζονται και δύο ζωές για να την καταλάβεις και να την κατακτήσεις.
Ποιες είναι οι ιδέες που κινητοποιούν την ύπαρξη και τη δράση σας;
Οι μεγάλες ιδέες που κρύβονται μέσα στα μικρά πράγματα. Γενικά με γοητεύει η τέχνη της καθημερινότητας. Να ανακαλύπτω την ομορφιά των πραγμάτων στη χειροπιαστή ζωή. Το μεγάλο, το ωραίο, το αληθινό, το θαυμάζω, το κοιτάζω με δέος, αλλά το θεωρώ κάτι άπιαστο.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που στον τοίχο μας υπήρχε η φωτογραφία του Δημήτρη Γληνού, πάνω στην οποία ο πατέρας μου είχε σημειώσει με μαύρο μαρκαδόρο μια ρήση του μεγάλου αυτού στοχαστή: «Ο μόνος τρόπος για να ζήσει και να πεθάνει κανείς σαν άνθρωπος είναι να ζήσει και να πεθάνει για ένα ιδανικό». Αυτή η στάση ζωής για μένα ήταν πάντοτε μονόδρομος, μου ασκούσε γοητεία, μόνο που τα δικά μου ιδανικά δεν ήταν τόσο μεγαλόπνοα, δεν είχα το απαραίτητο σθένος.
Μπορούν να μεταφραστούν, όμως, σε μια στιγμή γαλήνης με έναν άνθρωπο που σέβεσαι και σε δένει μαζί του η αγάπη, σε μια αναμέτρηση με τον εαυτό σου και την ανάγνωση ενός σπουδαίου βιβλίου που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή, στη μικρή εκείνη πράξη που θα χαρίσει ένα χαμόγελο σε κάποιον και θα τον βοηθήσει να βελτιωθεί, ακούγοντας απλά και μόνο την αλήθεια σου.
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο;
Το θέατρο υπήρξε ένα όνειρο της νιότης ως προς την επιθυμία άσκησης της υποκριτικής που γρήγορα όμως εγκατέλειψα. Σπούδασα, βέβαια, θέατρο σε θεωρητικό επίπεδο στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και κατόπιν στο Λονδίνο. Και συνεχίζω να το «σπουδάζω» μέσα από τα διαβάσματα και τις παραστάσεις που έχω δει όλα αυτά τα χρόνια σαν πρακτική ζωής και με τον ίδιο ενθουσιασμό, οπότε νομίζω πως το θέατρο αποτελεί κομμάτι του ποια είμαι.
Ποια είναι η σχέση σας με το παιδικό θέατρο;
Περιορισμένη η αλήθεια είναι. Είναι λίγες οι παραστάσεις που θα μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον και επίσης με δύο… αντιδραστικές κόρες σε ό,τι προτείνει η μαμά, η έκβαση της μάχης είναι προδιαγεγραμμένη.
Η Λίζα…
Γιοχάνες Βερμέερ, Πάμπλο Πικάσο, Άντι Γουόρχολ, Φρίντα Κάλο, Χουάν Μιρό, Τζάκσον Πόλοκ, Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Θα ήθελα μια φράση (ή όσες θέλετε) για κάθε μία από αυτές τις επτά προσωπικότητες που συναντά η Λίζα. Γιατί τους επιλέξατε; Τι εκπροσωπούν κατά τη γνώμη σας;
Καταρχάς τους επέλεξα γιατί έπρεπε να… επιλέξω. Βουτώντας στο βυθό κάποια από τα πανέμορφα κοράλλια του θα σε θέλξουν περισσότερο. Επίσης μιας και το παραμύθι μου εξ αρχής ήταν μια εξόφθαλμη λογοκλοπή ως προς τον τίτλο της γνωστής σε όλους μας «Χιονάτης», έπρεπε να είναι επτά και οι ζωγράφοι μας, όπως και οι νάνοι! Θα σας πω, λοιπόν, με μια φράση τι εκπροσωπεί ο καθένας από αυτούς κατά τη γνώμη μου στον κόσμο της Τέχνης:
Γιοχάνες Βερμέερ: Η τέχνη της επιμονής για το ιδανικό, το τέλειο, το άπιαστο.
Πάμπλο Πικάσο: Όταν η ορμή, το ταλέντο, η διάνοια συνδυάζονται σε ένα εκρηκτικό μείγμα και μπορούν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.
Άντι Γουόρχολ: Ένας σκοτεινός καλλιτέχνης που μάγευε σαν ταχυδακτυλουργός τα πλήθη με τις φανταχτερές του ιδέες.
Φρίντα Κάλο: Η περίτρανη απόδειξη πως όταν ένας/μία δημιουργός υπηρετεί ενστικτωδώς την αλήθεια του/της μπορεί να γίνει μύθος.
Χουάν Μιρό: Δεν χρειάζονται πολλά για να είσαι πρωτοπόρος: έμπνευση εκτός των τετριμμένων.
Τζάκσον Πόλοκ: Όταν τα χρώματα του καμβά είναι τα χρώματα της ψυχής σου.
Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Ο αναγεννησιακός άνθρωπος: κάθε έργο του μια σπουδή της ζωής, μια αντανάκλαση ενός κρυμμένου μεγαλείου.
Είναι όλοι οι ζωγράφοι κατάλληλοι για παιδιά; Έχουν όλοι οι ζωγράφοι «παιδικά» έργα τέχνης;
Δεν υπάρχει η έννοια της ένδειξης «αυστηρώς ακατάλληλο για ανηλίκους» στον κόσμο της τέχνης κατά τη γνώμη μου. Αυτά είναι κατασκευάσματα για άλλου τύπου ίσως τέχνες. Δηλαδή είναι ακατάλληλη «Η κραυγή» του Μουνκ ή το «Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του» του Γκόγια;
Τα παιδιά είναι εξοικειωμένα ακόμη και με το αποτρόπαιο, το σκοτεινό, όταν εκφράζεται με τη γλώσσα της ζωγραφικής (και της γλυπτικής φυσικά), καθώς είναι μια παγκόσμια γλώσσα, άχρονη, αδιάλειπτη, αειφανής.
Ποιος/-α είναι ο αγαπημένος/-η σας από όσους δεν συμπεριλήφθηκαν και γιατί δεν… χώρεσε;
Ο Γκόγια που προανέφερα. Ίσως γιατί προσωπικά δεν μπόρεσα ποτέ να χειριστώ με χιούμορ το έργο του, το δομικό συστατικό της «Λίζας». Ίσως γιατί σκέφτηκα εξ αρχής πως γι’ αυτόν πρέπει να γράψω ένα ξεχωριστό βιβλίο.
Η «Λίζα και οι Επτά Ζωγράφοι» ήταν μια απόπειρα αποτύπωσης της ιστορίας της εικαστικής τέχνης μέσα από χαρακτηριστικούς εκπροσώπους;
Ήταν μια απόπειρα, μια κρυφή ελπίδα για πρωτοτυπία στον τρόπο προσέγγισης της Ιστορίας της Τέχνης εν γένει. Πώς κάτι μπορεί να γίνει θελκτικό, να πάψει να είναι βαρετό, ακαδημαϊκό, ξένο για ένα παιδί. Δεν συμπάθησα ποτέ μου τις εγκυκλοπαίδειες και ας είχα πρώτη μούρη στη βιβλιοθήκη μου την εγκυκλοπαίδεια «Για εσάς παιδιά»!
Όλα αυτά τα βιβλία που συγκεντρώνουν γνώση σαν παράθεση πληροφορίας και έχουν κατακλείσει τον χώρο του παιδικού βιβλίου για κάθε δημιουργό δεν με εκφράζουν ούτε ως γονιό ούτε ως αναγνώστρια. Νομίζω το παραμύθι είναι μια δοκιμασμένη τακτική εκ γενέσεως κόσμου για να μιλήσει ένας ενήλικας στα παιδιά για τα πάντα. Και να του μείνει κάτι στο τέλος της ημέρας, να μην προσπεράσει.
Διέκρινα ότι ακολουθείτε μοτίβα ενός κλασικού παραμυθιού. Ποια είναι η σχέση σας μαζί τους;
Αδιάρρηκτη. Βλέπω στην καθημερινή μου ζωή πολλά Κοριτσάκια με τα σπίρτα, Γυμνούς Αυτοκράτορες, Πεντάμορφες και Τέρατα, Ψεύτες Βοσκούς και Ασχημόπαπα που γίνονται Κύκνοι…
… και οι άλλοι
Ποια είναι η σχέση σας με τη Μάρια Μπαχά και πώς συνεργάζεστε;
Αδιάρρηκτη. Στη μικρή συγγραφική μου πορεία είναι εκείνη που αναδημιουργεί σε εικόνες τις ιστορίες μου. Και λέω αναδημιουργεί γιατί πλάθει εκ νέου ένα καινούργιο, δικό της καθ’ ολοκληρία κόσμο, με όχημα τις δικές μου λέξεις. Συνεργαζόμαστε σιωπηλά. Τις παραδίδω το κείμενο, μου παραδίδει τις εικόνες. Με εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Τι είναι η Kuakomekiki; Δικαίωσε τις προσδοκίες σας;
Η Kuakomekiki ήταν (δεν είναι) το κοινό όραμα, το όνειρο δύο αδερφιών, της Χριστίνας και του Στάθη, να σχεδιάζουν διαδραστικά παραμύθια στην ψηφιακή εποχή, δηλαδή να φτιάχνουμε Book Apps για πλατφόρμες ως μια ολοκληρωμένη πρόταση από αισθητική, παιδαγωγική και ψυχαγωγική άποψη στις μικρές ηλικίες, όταν χρησιμοποιούν κινητά και tablets στον ελεύθερο χρόνο τους. Αποδείχθηκε πολύ ακριβό σπορ, αν και κερδίσαμε και ένα τίτλο σε διεθνές επίπεδο με το τρίτο μας ψηφιακό βιβλίο την «Μπέτση, η μικρή μάγισσα σεφ: Υπέροχα αηδιαστικό!». Ο Έλληνας εκεί γύρω στο 2015 δεν ήταν εξοικειωμένος ακόμη με τις online αγορές, τις έβλεπε με μισό μάτι… Δεν είχε έρθει ο Covid βλέπετε που άλλαξε οριστικά τον χάρτη των αγορών. Οπότε και οι δύο αναγκαστήκαμε να το αφήσουμε πίσω μας και να εργαστούμε σε τομείς που θα κάλυπταν στη βάση της οικονομίας κάπως τις ανάγκες της οικογένειας. Παρόλα αυτά αν με ρωτάτε τώρα θα σας πως πώς το έντυπο βιβλίο δεν πρόκειται ποτέ να παραγκωνιστεί από το ψηφιακό. Τα παιδιά μπορεί να παίζουν με τις ώρες παιχνίδια στις συσκευές και να βλέπουν βιντεάκια, βιβλία, όμως, διαβάζουν γυρνώντας χάρτινες σελίδες και όχι ψηφιακές.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι–)
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο
———
Δείτε ακόμα
Μπέτση η μικρή μάγισσα-σεφ- Υπέροχα αηδιαστικό!–)
Εκδόσεις Πατάκη
Διαβάστε
Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι, της Χριστίνας Ανδρέου (εικ.: Μάρια Μπαχά)
Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι: μιλώντας για εικόνες, για εξώφυλλα, για εσώφυλλα, της Αλέξας Αποστολάκη
